του Δημήτρη Χρήστου
Μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση η άνεση με την οποία δυνάμεις και πρόσωπα από τον ευρύτερο χώρο της Αριστεράς, μέσα σε αυτό το πολιτικό μομέντουμ, προτάσσουν ως διεκδικητική αιχμή την πτώση του φράχτη στον Έβρο, στα φυσικά σύνορα δηλαδή Ελλάδας - Τουρκίας. Έχουμε θέματα όπως για παράδειγμα το ασφαλιστικό, όπως την εξυγίανση και την ανακεφαλαιοποίηση του τραπεζικού συστήματος, που για όσους το έχουν λησμονήσει βρίσκεται ακόμα στο περιοριστικό καθεστώς capital controls. Καθεστώς που έχει δημιουργήσει και εξακολουθεί να δημιουργεί τεράστια προβλήματα στην οικονομική δραστηριότητα. Έχουμε τα κόκκινα δάνεια, για τα οποία αγωνιούν δεκάδες χιλιάδες πολίτες, τόσο για την πρώτη τους κατοικία όσο και για την επιχείρησή τους. Έχουμε τα προβλήματα στην Παιδεία, έχουμε τα προβλήματα στην Υγεία, έχουμε σκληρή ανεργία, και τι δεν έχουμε.
ΜΑ ΔΕΝ είναι τεράστιας σημασίας το θέμα της προσφυγικής ροής προς τη χώρα μας και μέσω αυτής προς την Ευρώπη; Ασφαλώς και είναι. Είναι θέμα εθνικής σημασίας, θα προσέθετα. Στο πλαίσιο αυτό άραγε εντάσσεται και η αιχμή για το ξήλωμα του φράχτη; Αν πράγματι κάποιοι επιθυμούν να το εντάξουν σε αυτά τα πλαίσια, τότε οφείλουν να απαντήσουν τι θα γίνει, αν οι ροές μέσω του Έβρου φουντώσουν και παράλληλα οι γειτονικές στην Ελλάδα χώρες, όπως η Βουλγαρία και η FYROM κλείσουν όλες τις διόδους διέλευσης; Πού θα μείνουν οι δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες που θα εγκλωβίζονται πρώτα στην περιοχή της Θράκης και μετά στο Λεκανοπέδιο της Αττικής; Πώς θα ζουν, πού θα διαμένουν, ποιες προοπτικές μπορούν να δημιουργηθούν και τι συνέπειες μπορεί να ξεφυτρώσουν;
ΠΡΟΣΕΞΕ κανείς τη δήλωση ανησυχίας - προειδοποίησης της Άνγκελα Μέρκελ; Η Γερμανίδα καγκελάριος μίλησε ξεκάθαρα για κίνδυνο ένοπλων συγκρούσεων μεταξύ των βαλκανικών χωρών, απ' όπου περνούν οι περισσότεροι πρόσφυγες για να φτάσουν στη Γερμανία, στην περίπτωση που το Βερολίνο κλείσει τα σύνορά του με την Αυστρία. Και αν αυτό συμβεί, ποιοι τέλος πάντων σε αυτή τη χώρα έχουν προτάσεις και ιδέες για την αποφυγή των επικίνδυνων εντάσεων; Οι αγωνίες και οι ανησυχίες των Ελλήνων πολιτών, αυτών που εκλέγουν τις κυβερνήσεις, δεν υπολογίζονται;
ΥΠΟΘΕΤΩ -τουλάχιστον- ότι υπολογίζεται η ίδια η ζωή των προσφύγων, που αν δεν ρυθμιστεί η οργανωμένη ροή μέσω των ελληνοτουρκικών συνόρων προς τις χώρες της Ευρώπης, οι οποίες θα μπορέσουν να υποδεχτούν τους προσφυγικούς πληθυσμούς, θα παίζουν τη ζωή τους κορώνα γράμματα στα χερσαία σύνορα. Αν είναι αυτοί οι δύστυχοι άνθρωποι να αποφύγουν τον πνιγμό στο Αιγαίο για να τιναχτούν στον αέρα στα ναρκοπέδια που υπάρχουν στα σύνορα και μάλιστα και από τις δύο πλευρές, ποιο το νόημα της πρότασης για το ξήλωμα του φράχτη; Το υπογράμμισε μάλιστα την Πέμπτη το μεσημέρι και ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, όταν από τη Λέσβο, έχοντας δίπλα του τον Μάρτιν Σουλτς, τόνισε: «Φαίνεται καλή ιδέα σε εκείνους που δεν έχουν ιδέα».
ΠΟΙΑ χώρα, στο συγκεκριμένο ζήτημα, κρατάει τα κλειδιά και μπορεί να ανοίγει και να κλίνει τη στρόφιγγα της προσφυγικής ροής προς την Ευρώπη, αποκλειστικά μέσω της Ελλάδας; Αυτή η χώρα λοιπόν έχει λόγους, αν κρίνει ότι έχει οφέλη, να χρησιμοποιήσει τις προσφυγικές ροές για να πλήξει και να αποσταθεροποιήσει τη χώρα μας; Η απάντηση είναι ότι ασφαλώς και έχει. Από τη στιγμή -λοιπόν- που η Τουρκία σε όλες σχεδόν τις διμερείς διαφορές με την Ελλάδα επιδεικνύει αδιαλλαξία και μονομέρεια, εμείς με ποιο τρόπο μπορούμε να βρούμε λύσεις στο θέμα του προσφυγικού, αν όχι με τη μεσολάβηση της Ε.Ε. και τις άμεσες επαφές με την τουρκική κυβέρνηση για λογαριασμό της Ένωσης; Από την άποψη αυτή, έχει ιδιαίτερη σημασία η επικείμενη επίσκεψη του Αλέξη Τσίπρα στην Άγκυρα και οι απ' ευθείας συνομιλίες με την τουρκική ηγεσία για τη ρύθμιση του θέματος αυτού, μέχρι η Ε.Ε. να το χειριστεί, ως οφείλει, για λογαριασμό όλων των χωρών μελών. Αν η Ε.Ε. δεν το κάνει, οι κρίσεις θα απειλήσουν πολλές χώρες και ιδιαίτερα των Βαλκανίων, όπως εκτίμησε η κ. Μέρκελ που έχει κάθε λόγο να περιορίσει τη διακεκαυμένη ζώνη νότια, όπως έκανε και με την τιμωρητική οικονομική πολιτική της λιτότητας.
ΠΟΙΑ εξήγηση λοιπόν μπορεί να δοθεί για όσους συνεχίζουν να επιμένουν; Εντάσσεται αυτή η ιδέα στην επαναστατική λογική του μεγάλου τιμονιέρη, του προέδρου Μάο, "μεγάλη αναταραχή, θαυμάσια κατάσταση"; Πως έτσι πολλαπλασιάζονται οι πιθανότητες κατάληψης της εξουσίας αφού της γης οι κολασμένοι δεν μπορεί, θα συνταχθούν με τις επαναστατικές πρωτοπορίες; Δεν νομίζω ότι μπορεί να γίνει σοβαρή συζήτηση επ' αυτού. Ο ελληνικός λαός επέλεξε να αναθέσει την εντολή εξόδου από την κρίση, εν πλήρει επιγνώσει, στον ΣΥΡΙΖΑ και στον Αλέξη Τσίπρα.
ΓΙΑ να κυβερνήσεις μια χώρα της Ε.Ε. στο σημερινό παγκόσμιο οικονομικό πλαίσιο, πρέπει να έχεις αντίληψη των εθνικών συμφερόντων ειδάλλως θα έχεις αποτύχει παταγωδώς, μα, το κυριότερο, θα έχεις δημιουργήσει έναν οδυνηρό λογαριασμό για τον ελληνικό λαό.
