Σελίδες

Ο επικήδειος λόγος του δημοτικού συμβούλου Παν. Τζούρα στην κηδεία του Βαγγέλη Τσακιρίδη

Ο επικήδειος λόγος του δημοτικού συμβούλου Χαλανδρίου Παναγιώτη Τζούρα στην κηδεία του Βαγγέλη Τσακιρίδη:

Δεν μπορώ να πιστέψω ότι δεν είναι μαζί μας ο Βαγγέλης.
Έφυγε από κοντά μας ένας καλός άνθρωπος με όλη την σημασία της λέξης σύντροφος και οικογενειάρχης. 


Τον γνώρισα στο μαγαζί του πατέρα μου το 1964. Άκουγα ιστορίες για την πείνα στην Κατοχή, τους Γερμανούς, τα Δεκεμβριανά, τον Λαμπράκη, τον Πέτρουλα, τον Γ. Παπανδρέου, το Βασιλικό πραξικόπημα, τις πορείες και τις διαδηλώσεις. Μετά παντρεύτηκε την Ντίνα την ξαδέλφη μου και γίναμε και συγγενείς. 

Όταν ήμουν νέος δεν καταλάβαινα τι σημαίνει να είσαι ο Βαγγέλης. 
Με τα χρόνια κατάλαβα: 

Τι σημαίνει να είσαι ανιδιοτελής και να μην χρησιμοποιείς την πολιτική προς ίδιο όφελος. 

Τι σημαίνει να είσαι μεγάθυμος να μην θυμώνεις & να κακολογείς τους ανθρώπους που σε συκοφαντούν σε διαβάλουν ή είναι αγνώμονες απέναντι σου όποιοι και να είναι αυτοί. 

Τι σημαίνει να μην λατρεύεις το χρήμα αλλά να το χρησιμοποιείς σαν μέσο να περνάς τη ζωή σου. Από τα χέρια του πέρασαν πολλά χρήματα. Ποτέ όμως δεν τον άκουσα για το πώς θα τα κάνει ακόμη περισσότερα. 

Τι σημαίνει να είσαι πολύ καλός τεχνίτης, ήταν σιδεράς, και να μην είσαι υπερόπτης. Πολλοί σημερινοί επαγγελματίες είχαν περάσει από το μαγαζί του σαν μαθητευόμενοι. Ήταν από τους ελάχιστους τεχνίτες που ήξερε να δουλεύει το σίδερο στο καμίνι. 


Γεννήθηκε το 1935 από γονείς πρόσφυγες στο Συνοικισμό. Οκτώ χρονών το 1942 μαζί με τον πατέρα του πήγαν στη Βέροια, μετά από 40 ήμερη πεζοπορία, με χίλιους κινδύνους για να μην πεθάνουν από την πείνα αφήνοντας πίσω την μάννα του. 

Μετά την Κατοχή έμαθε την τέχνη του πηγαίνοντας ταυτόχρονα σε εσπερινή τεχνική σχολή. Μπαίνει στη βιοπάλη. Δεν κάθεται ήσυχος, φρόνιμος και νομοταγής πολίτης. Εντάσσεται στην ΕΔΑ αγνοώντας τους κίνδυνους, που είχε αυτή η ένταξη. Τις κλήσεις στην Ασφάλεια και την παρεμπόδιση της δουλειάς του. 

Μετά την μεταπολίτευση εντάσσεται στο ΚΚΕ εσ. Και για τρείς τετραετίες εκλέγεται Δημ. Σύμβουλος με τα συμμαχικά σχήματα της Αριστεράς. Συνεχίζει στο Συνασπισμό στον Σύριζα και το 1996 υποστηρίζει την δημοτική παράταξη Αντίσταση με τους Πολίτες. 

Εκείνα που θυμάμαι έντονα είναι:
Το φορτηγάκι που το χρησιμοποιούσαμε σαν κινητή σκαλωσιά για να κρεμάμε τα πανό και τις αφίσες σε ψηλά σημεία. 


Ήταν πάντοτε συνεπής στο οικονομικό πλάνο που καθοριζόταν για τον απλούστατο λόγο ότι το πλήρωνε ο ίδιος. 

Ποτέ δεν έκανε παρατηρήσεις στους ανθρώπους τους άφηνε να μαθαίνουν από την πείρα τους. 

Ήταν ζωντανή πηγή πληροφοριών για ότι έχει συμβεί στο Χαλάνδρι την τελευταία εβδομηκονταετία και πολύ καλός αφηγητής. 

Η τελευταία πολιτική πράξη του, παρόλα τα πολύ σοβαρά προβλήματα υγείας που είχε και τον είχαν αναγκάσει να μένει στο σπίτι του, η βοήθεια που έδωσε στην Αντίσταση ψάχνοντας γνωστούς και φίλους για να ψηφίσουν και πείθοντας το γιό του τον Μιχάλη να κατέβει υποψήφιος. 

Θέλω να εκφράσω τα συλλυπητήρια μου στην γυναίκα του και στις νύφες του και τα παιδιά του. Τα δύο μεγαλύτερα άξιους συνεχιστές της επαγγελματικής του παράδοσης και το μικρότερο διδάκτορα Χημικό Μηχανικό του ΕΜΠ. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει και θα τον θυμόμαστε πάντοτε.