Οι απαντήσεις την επόμενη ημέρα δεν είναι εύκολες εκτός αν είσαι ο μετά Χριστόν προφήτης. Πολύ περισσότερο που πάντα θα βλέπουμε τις επιπτώσεις της απόφασης που πήραμε και όχι τις επιπτώσεις μιας απόφασης η οποία δεν ελήφθη ποτέ. Επομένως από τη μια θα έχουμε τη πραγματικότητα και από την άλλη ένα υποθετικό σενάριο πως θα ήταν αν ακολουθούσαμε μια διαφορετική πολιτική.
Μήπως διαψεύσαμε ελπίδες και προσδοκίες όσων ένοιωσαν αξιοπρεπείς και περήφανοι αντιστεκόμενοι στους εκβιασμούς της Μέρκελ και των συμμάχων της; Μήπως είχαν δίκιο οι σύντροφοι μας που έλεγαν ότι έπρεπε ο Αλέξης Τσίπρας να αποχωρήσει από τις συνομιλίες και να επιστρέψει στην Ελλάδα για να χαράξει έναν άλλο δρόμο; Αλήθεια ποιόν; Πάντα αυτά τα ερωτήματα θα είναι στο μυαλό όλων μας.
Υπάρχουν όμως ορισμένα δεδομένα τα οποία οφείλουμε να συνυπολογίζουμε όσοι επιδιώκουμε ψύχραιμα να «ζυγίσουμε» το σήμερα και να χαράξουμε το αύριο.
- Οι νέοι ψηφοφόροι, κάτω των 30 ψήφισαν κατά 85% ΟΧΙ. Χωρίς να μπορώ να ερμηνεύσω αν η ψήφος τους σήμαινε και θέληση εξόδου απο την ΕΕ είναι δεδομένο ότι στα μάτια τους δεν υπάρχει καμία Ευρώπη αλληλεγγύης αλλά μια Ευρώπη που αφήνει τους γονείς τους ανέργους και τους ίδιους χωρίς μέλλον. Οι σημερινοί νέοι δεν έχουν ζήσει καμία περίοδο ανάπτυξης η οποία να οφείλεται σε Ευρωπαϊκή αλληλεγγύη αντίθετα έχουν ζήσει την ΕΕ της λιτότητας και της ύφεσης. Σύντομα λοιπόν το εκλογικό σώμα στη χώρα μας θα έχει μετατοπιστεί σε αντιευρωπαϊκή κατεύθυνση.
- Υπάρχει μια πλειάδα οικονομολόγων (κάθε άλλο παρά αριστερών…) οι οποίο εκτιμούν ότι το ευρώ είναι ένα «βαρίδι» για την οικονομική ανάπτυξη της Ευρώπης ή για την ακρίβεια για κάποιες χώρες της Ευρώπης. Είναι ένα νόμισμα που δοκιμάστηκε και αποτυγχάνει διότι δεν συνοδεύεται από τα υπόλοιπα στοιχεία που χαρακτηρίζουν μια ενιαία οικονομία. Δυστυχώς η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι απλά μια νομισματική Ένωση χωρίς πολιτικό όραμα για το μέλλον. Ίδιο νόμισμα, αλλά άλλη φορολογική πολιτική, άλλο τραπεζικό σύστημα, άλλα επιτόκια, άλλη δημόσια διοίκηση, άλλα κονδύλια για άμυνα-ανάπτυξη-παιδεία κλπ. Με λίγα λόγια αυτή η Ευρωπαϊκή Ένωση θυμίζει ένα κουστούμι για πολλά και διαφορετικά σώματα… Σε κάποιους θα είναι στενό, σε κάποιους φαρδύ και πιθανώς κάποιοι απλά δε χωράνε.
- Η λογική εξέλιξη, όπως αποτυπώνεται με οικονομικούς όρους, είναι να στραφούν σταδιακά όλες οι χώρες σε πολιτικές που θα βρίσκονται σε αντιστοίχιση με τα εθνικά τους συμφέροντα. Η πιο χαρακτηριστική περίπτωση είναι η Μεγάλη Βρετανία η οποία (όπως έχει δηλώσει και ο πρωθυπουργός Κάμερον) θα κληθεί με δημοψήφισμα να αποφασίσει αν θα παραμείνει στην ΕΕ. Είναι όλο και περισσότεροι αυτοί οι οποίοι υποστηρίζουν το πέρασμα σε εθνικά νομίσματα με ταυτόχρονη έξοδο από την ΕΕ. Η εκτίμηση που υπάρχει είναι ότι αυτή η ΕΕ δεν έχει μέλλον.
- Σε ολόκληρη την Ευρώπη είναι σαφές ότι τα αντιευρωπαικά κόμματα κερδίζουν έδαφος. Το εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λεπέν κερδίζει συνεχώς έδαφος και διεκδικεί με αξιώσεις την προεδρία στη Γαλλία. Στη Φινλανδία οι «πραγματικοί Φινλανδοί» ελέγχουν την κυβερνητική πλειοψηφία. Σε Πολωνία, Ολλανδία, Ιταλία, Μεγάλη Βρετανία κλπ οι αντιευρωπαϊκές δυνάμεις κερδίζουν συνεχώς έδαφος. Είναι σαφές ότι οι εμμονικές πολιτικές διατήρησης της λιτότητας οδηγούν στη διάλυση της ευρωζώνης. Είναι σαφές ότι η εμπιστοσύνη των λαών πανευρωπαϊκά απέναντι στην ΕΕ συρρικνώνεται. Είναι σαφές ότι η οικονομία έχει επικρατήσει της πολιτικής, οι αριθμοί επικρατούν της κοινωνίας, οι οίκοι αξιολόγησης και οι τράπεζες επικρατούν των κοινωνικών αναγκών.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Τούτες τις δύσκολες ώρες στηρίζουμε την κυβέρνηση. Μια κυβέρνηση που έχει να δώσει ακόμα πολλές μάχες και στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, αλλά προετοιμαζόμαστε για το αύριο το οποίο δεν είναι σίγουρο ότι θα βρίσκεται σε μια υπό κατάρρευση ΕΕ. Μιας Ευρωπαϊκής Ένωσης που δυστυχώς έχει απογοητεύσει τους πολίτες της. Είναι σαφές ότι η Ευρώπη ή θα βρει άλλο σημείο ισορροπίας το οποίο να λαμβάνει υπόψη και τις κοινωνικές ανάγκες ή θα αυτοκαταργηθεί. Η Ευρώπη ή θα βασίζεται στις αξίες της ελευθερίας, της ισότητας και της αλληλεγγύης ή θα διαλυθεί.
Η αριστερά όμως δε μπορεί απλά να συμβιβάζεται με το λιγότερο κακό αλλά από τη φύση της είναι ανατρεπτική και πρωτοπόρα. Αλλιώς δε θα είναι αριστερά…
*Ο Γιώργος Μπαλάφας είναι περιφερειακός σύμβουλος Αττικής
