του Άρη Δαβαράκη / toportal.gr
Μας βομβαρδίζουνε με πολλές ειδήσεις και μας ζαλίζουνε τον έρωτα. Είναι κι’ αυτό μια τεχνική. Δύο υποθέσεις όμως που δεν είναι σίγουρα από τις «σοβαρές», αυτές στις οποίες διαπλέκονται και εξαφανίζονται άνθρωποι και (δις) εκατομμύρια, κακά τα ψέματα, μας προβλημάτισαν όλους πολύ.
Η μία αφορά τον Λιάπη, το μαύρο πρόβατο της οικογενείας Καραμανλή και πρώτο ξάδερφο του πρώην πρωθυπουργού. Αυτός μας ταρακούνησε. Δεν φανταζόμασταν πως ένας άνθρωπος μεγαλωμένος μέσα σε ένα «αστικό» τελοσπάντων περιβάλλον με κάποιες (λέγαμε εμείς τώρα) «μίνιμουμ αρχές», θα καταδεχότανε να ρεζιλευτεί και ο ίδιος και η οικογένειά του και το οικογενειακό όνομα της μητέρας του που, πώς θα γίνει τώρα, έχει γράψει ιστορία στην ελληνική πολιτική ζωή –για μια χούφτα ευρουλάκια από την μη-φορολόγηση του αυτοκινήτου του. Η σκέψη μάλιστα πως χρειάστηκε να κάνει πλαστογραφία, να φτιάξει δηλαδή πλαστές πινακίδες και να εμπλακεί σε όλο αυτό το πάρε-δώσε της «μαύρης» (κι’ άραχλης) οικονομίας, της υπόγειας, πώς να το κάνουμε γμτ, πολύ βαρύ ακούγεται για άνθρωπο «καθώς πρέπει». Εν πάσει περιπτώσει το κατάπιαμε κι’ αυτό: Αναγκαστήκαμε να παραδεχτούμε οτι το γεγονός πως η μητέρα του ήταν αδελφή του «Εθνάρχη», δεν εξασφάλιζε και την ευγενική ανατροφή των παιδιών της και ότι – άστο, ας μην το κουράσουμε άλλο.
Μετά μας ήρθε η δασκάλα του Κολεγίου που έπιασε τον γιό του Σαμαρά να αντιγράφει και την διώξανε από το Κολέγιο Αθηνών (του οποίου Πρόεδρος είναι ο Αλέξανδρος Σαμαράς, αδερφός του πρωθυπουργού) μετά από 21 χρόνια υπηρεσίας. Τα πράγματα βεβαίως δεν έγιναν ακριβώς όπως παρουσιάζονται –τόσο απλά και απότομα. Κατ’ αρχήν το περιστατικό με την αντιγραφή έγινε πέρυσι. Ύστερα, σου λένε άνθρωποι που έχεις λόγους να τους εμπιστεύεσαι, ότι η καθηγήτρια αυτή είχε πρόβλημα και με άλλα παιδιά ή, αν το προτιμάτε, αρκετά παιδιά είχαν πρόβλημα μαζί της. Αυτό όμως συμβαίνει σε όλα τα σχολεία ανάμεσα σε πολλούς καθηγητές και πολλά παιδιά – και δεν απολύεται ο καθηγητής γιατί δεν είναι αρεστός ή ακόμα και γιατί «δεν έχει καλό χαρακτήρα» μετά από 21 χρόνια προϋπηρεσίας. Κανένας δεν μπορεί να το καταπιεί αυτό – και όπως γράφει και ο Χρήστος Λαδάς σήμερα ακόμα και ο Στάλιν «έδωσε συγχαρητήρια στον εκπαιδευτικό που τιμώρησε τον γιο του σεβόμενος την εκπαιδευτική διαδικασία».
Μετά μας ήρθε η δασκάλα του Κολεγίου που έπιασε τον γιό του Σαμαρά να αντιγράφει και την διώξανε από το Κολέγιο Αθηνών (του οποίου Πρόεδρος είναι ο Αλέξανδρος Σαμαράς, αδερφός του πρωθυπουργού) μετά από 21 χρόνια υπηρεσίας. Τα πράγματα βεβαίως δεν έγιναν ακριβώς όπως παρουσιάζονται –τόσο απλά και απότομα. Κατ’ αρχήν το περιστατικό με την αντιγραφή έγινε πέρυσι. Ύστερα, σου λένε άνθρωποι που έχεις λόγους να τους εμπιστεύεσαι, ότι η καθηγήτρια αυτή είχε πρόβλημα και με άλλα παιδιά ή, αν το προτιμάτε, αρκετά παιδιά είχαν πρόβλημα μαζί της. Αυτό όμως συμβαίνει σε όλα τα σχολεία ανάμεσα σε πολλούς καθηγητές και πολλά παιδιά – και δεν απολύεται ο καθηγητής γιατί δεν είναι αρεστός ή ακόμα και γιατί «δεν έχει καλό χαρακτήρα» μετά από 21 χρόνια προϋπηρεσίας. Κανένας δεν μπορεί να το καταπιεί αυτό – και όπως γράφει και ο Χρήστος Λαδάς σήμερα ακόμα και ο Στάλιν «έδωσε συγχαρητήρια στον εκπαιδευτικό που τιμώρησε τον γιο του σεβόμενος την εκπαιδευτική διαδικασία».
Τι εννοώ; Εννοώ πως ακόμα και αν είχε δίκιο «το παιδί» και αν η δασκάλα ήτανε ενοχλητική (αν και μετά από 21 χρόνια προϋπηρεσίας είναι απορίας άξιον πως ανακαλύφθηκε ή ανεπάρκειά της ή οποιοδήποτε άλλο ελάττωμα της μόνο όταν «ενόχλησε» τον νεαρό Σαμαρά), ο πρωθυπουργός θα έπρεπε δημοσίως η ιδιωτικά (μέσω του αδερφού του) να ζητήσει να μην τεθεί ζήτημα για την κυρία αυτή, όσο τουλάχιστον είναι ο ίδιος πρωθυπουργός και «θύμα» της εμφανίζεται να είναι ο γιός του. Και ο ίδιος και η μητέρα του νεαρού Σαμαρά, θα περίμενε κανείς για λόγους παιδαγωγικούς (για το ίδιο τους το παιδί κατ’ αρχήν) να παρακαλέσουν να μην τεθεί θέμα για μία καθηγήτρια που (το επαναλαμβάνω συνεχώς) διδάσκει παιδιά επί 21 χρόνια. Θα περίμενε κανείς να χρησιμοποιήσουν το «μέσον» που έχουν στο Κολλέγιο Αθηνών, τον Πρόεδρό του, και να τον παρακαλέσουν να μην δοθεί καμία συνέχεια στην υπόθεση αυτή που φέρνει μια εργαζόμενη κυρία, μια καθηγήτρια, αντιμέτωπη με τον δισέγγονο της Πηνελόπης Δέλτα - της οποίας τα κόκκαλα θα τρίζουν είμαι βέβαιος.
Δυστυχώς και στις δύο περιπτώσεις, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, δεν τηρήθηκαν ούτε τα προσχήματα – με αποτέλεσμα αυτά τα «μικροπράγματα» να γίνουνε μεγάλα και σπουδαία, αφού διαδραματίστηκαν στα υψηλότερα σκαλοπάτια της κοινωνικής κλίμακας και ο χειρισμός τους ήτανε (όπως λέγαμε παλιά) «μπακάλικος». Μπακάληδες δεν υπάρχουν πιά, τους πάτησαν τα σούπερ-μάρκετ, αλλά η έκφραση έμεινε –και λέει αυτό που εννοεί. Φοβάμαι δε ότι πίσω από αυτά τα δύο «δευτερευούσης σημασίας» επεισόδια, κρύβεται μια φριχτή έπαρση και μια αλαζονεία πολύ αντιπαθητική που νομίζαμε για κάποια χρόνια πως είχε εξαφανιστεί από το υγιές κομμάτι της κοινωνίας μας και είχε περάσει στους «πάρτα όλα» μαύρους –όχι στο χρώμα του δέρματος βέβαια - νεόπλουτους οι οποίοι, ναι, μπορεί να πήγαιναν στο Κολλέγιο με 10 εκατομμύρια δραχμές κάποια στιγμή ή με 100.000 ευρώ κάποια άλλη και να απαιτούσανε να τιμωρηθεί με απόλυση όποιος τόλμησε να ενοχλήσει το βλαστάρι τους.
Το σίγουρο είναι πως κάποιοι από μας που (θέλουμε να πιστεύουμε ότι) ανήκουμε σε μια «ευγενική» κοινωνική τάξη, με λιγότερα ή περισσότερα χρήματα, αυτό δεν έχει καμία σημασία, βρεθήκαμε για άλλη μια φορά σε πολύ μεγάλη αμηχανία. Και όσο και αν προσπαθήσαμε δεν βρήκαμε τα λόγια να «δικαιολογήσουμε» συμπεριφορές κυριολεκτικά αδιανόητες για πολιτισμένους ανθρώπους.
Κρίμα. Είναι και Χριστούγεννα. Ας ελπίσουμε πως με την ευκαιρία αυτή ο «άρχων» πρωθυπουργός θα βρει τον τρόπο να «δώσει χάρη» στην επί 21 χρόνια εργαζομένη καθηγήτρια και θα αποκαταστήσει έτσι κάπως την χαμένη τιμή της αστικής τάξεως – αν υπήρξε ποτέ στην Ελλάδα αστική τάξη. Αν το θέλει, μπορεί να το κάνει –όπως κάνει και πολλά άλλα που θέλει. Πρωθυπουργός είναι. Όσο για τον «κύριο Μιχάλη» δεν έχουμε παρά να τον ξεχάσουμε και να του ευχηθούμε να περάσει καλά εκεί που πήγε για διακοπές με το χαρτζιλίκι από τις πλαστογραφημένες πινακίδες του…
