Ήταν η δεύτερη συζήτηση που οργάνωσε ο Σύλλογος Γονέων του 13ου Νηπιαγωγείου Αγίας Παρασκευής με την ψυχολόγο Δώρα Ζώτα. Αυτή τη φορά η συμμετοχή ήταν ακόμη μεγαλύτερη, τα ερωτήματα πολλά, τόσο που μας πήρε το... βράδυ.
Σκοπεύουμε να συνεχίσουμε αυτές τις κουβέντες, ακόμη κι όταν πάρουμε το ...απολυτήριο Νηπιαγωγείου.
Προς το παρόν μια πολύ μικρή γεύση με μερικές επισημάνσεις για το θέμα:
ΣΧΕΣΕΙΣ ΓΟΝΕΩΝ–ΠΑΙΔΙΩΝ - Η ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ
Μοιάζει με ακριβοθώρητο κόσμημα η συμπεριφορά του παιδιού
μας που οι περισσότεροι φοβόμαστε μη την τραυματίσουμε και χάσει την αξία της…
Πολλές φορές όμως είναι ένα ακατέργαστο διαμάντι που έχει
ανάγκη από τη δική μας επεξεργασία για να αποκτήσει αξία και μάλιστα
διαχρονική !!!!!!
Ένα μωρό όταν γεννιέται δε γνωρίζει πώς να συμπεριφέρεται, από ένστικτο πεινάει,
κλαίει, γελάει, κοιμάται.
Μεγαλώνοντας μιμείται συμπεριφορές και τις κάνει δικές του.
Μετά αναπτύσσει και την κριτική του σκέψη και σε συνδυασμό
όλων αυτών αρχίζει να δημιουργεί τη δική του προσωπικότητα και πραγματικότητα.
Και επειδή τα παιδιά παράλληλα αναπτύσσουν και την κριτική
τους σκέψη με τους συνειρμούς, πολύ εύκολα μαθαίνουν να χειρίζονται καταστάσεις
και να εκδηλώνουν συμπεριφορές χειριστικές.
Η μαγική λέξη στο χειρισμό αλλά και στο δρόμο προς μια σωστή
συμπεριφορά είναι η λέξη ΟΡΙΟΘΕΤΗΣΗ.
Και όταν λέμε ΟΡΙΑ δεν εννοούμε μιλιταρισμό, απομάκρυνση και
αποκοπή από το συναίσθημα.
Κάθε άλλο…
Το παιδί έχει ανάγκη την ΑΓΑΠΗ, τη ΣΤΟΡΓΗ, το ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ, τη
ΘΑΛΠΩΡΗ και την ΑΣΦΑΛΕΙΑ της οικογένειας.
Έχει ανάγκη όμως να αυτοπροσδιορίζεται και να προσδιορίζει
και τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειάς του. Να γνωρίζει τα καθήκοντά του και τις
υποχρεώσεις του καθώς και τα δικαιώματά του. Έχει ανάγκη να μάθει να
συνεργάζεται, να μοιράζεται και να περιμένει, να επικοινωνεί και να κάνει
διάλογο….
Γιατί τις αξίες του «συνεργάζεσθαι», του «μοιράζεσθαι», του
«υπομένειν», του «επικοινωνειν» και του «διαλέγεσθαι» θα τις χρειαστεί και
αργότερα στη ζωή του!
Δώρα Ζώτα
Ψυχολόγος
