Της Άννας Κιόρογλου
25 Μαρτίου 2012. Σήμερα γιορτάζουμε την επέτειο της επανάστασης των Ελλήνων κατά του τουρκικού ζυγού. Ταυτόχρονα γιορτάζουμε τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου.
Το 1453 υπέκυψε η Βυζαντινή Αυτοκρατορία στα χέρια των Οθωμανών που την πολιορκούσαν. Σχεδόν 4 αιώνες αργότερα, στις 25 Μαρτίου το 1821 ξεκίνησε ο απελευθερωτικός αγώνας των υπόδουλων Ελλήνων. Οι Έλληνες αγωνιστές με ελάχιστα υλικά εφόδια αλλά πλημμυρισμένοι από το πάθος για την ελευθερία ξεκινούν τον επαναστατικό αγώνα. Οι νίκες ολοένα και πληθαίνουν δυναμώνοντας την αυτοπεποίθηση του ελληνικού λαού και οπλίζοντάς τον με αισιοδοξία και αποφασιστικότητα.
Γράφονται σελίδες ένδοξες της ιστορίας μας. Παντού θυσίες. Στην Αλαμάνα, στη Γραβιά, στα Ψαρά , στο Σούλι, στη Χίο. Μια χούφτα Έλληνες πολεμούν και νικούν τον οθωμανικό στρατό. Οι Ευρωπαίοι αρχίζουν πια να βλέπουν με συμπάθεια τον ελληνικό ξεσηκωμό. Βέβαια, σε έναν πόλεμο δεν είναι δυνατόν να μην υπάρξουν απώλειες. Πολλές μάχες χάθηκαν και πολλοί άνθρωποι σκοτώθηκαν. Αναλυτικά για όλα αυτά θα σας μιλήσουν τα παιδιά.
Η πρώτη προσπάθεια ξεσηκωμού που τελικά απέτυχε, έγινε με τον Ιερό Λόχο. Αυτός ο λόχος στην πραγματικότητα ήταν φοιτητές από όλες τις χώρες της Ευρώπης που μαζεύτηκαν στη Ρουμανία και τη Μολδαβία για να έρθουν στην Ελλάδα. Η Φιλική Εταιρεία, η σπουδαία αυτή οργάνωση για την έναρξη της επανάστασης ιδρύθηκε στην Ουκρανία. Ο Ρήγας Φεραίος, ο ποιητής που έγραψε τον Θούριο που ξεσήκωσε όλους τους υποδουλωμένους Έλληνες και που τους έκανε να πιστέψουν σε μία ελεύθερη χώρα και ζωή έζησε στην Μολδοβλαχία και τελικά πέθανε στο Βουκουρέστι. Ο μεγάλος Έλληνας διπλωμάτης Ιωάννης Καποδίστριας, που ήταν ο πρώτος κυβερνήτης του Ελληνικού κράτους μετά τη λήξη του πολέμου το 1928, ζούσε στη Ρωσία και ήταν διπλωματικός ακόλουθος του τσάρου. Υπήρξαν πολλοί ξένοι που μπήκαν στην Ελλάδα κρυφά και πολέμησαν στο πλευρό μας. Αμερικανοί, Άγγλοι, Γάλλοι, με πιο γνωστό από όλους τον λόρδο Μπάιρον. Ακόμα και πολύ σημαντικά πρόσωπα του αγώνα είχαν καταγωγή από άλλες χώρες. Πολλοί είναι οι Αρβανίτες που θυσίασαν τις περιουσίες τους και τη ζωή τους ακόμα για αυτόν τον αγώνα. Ποιος δεν γνωρίζει τον Καραϊσκάκη και την Μπουμπουλίνα;
Όλα αυτά δεν τα αναφέρω για να αποδείξουμε ότι η επανάσταση του 1821 δεν έγινε από Έλληνες. Μία τέτοια σκέψη θα ήταν προδοτική απέναντι στους αγωνιστές.
Τα αναφέρω όλα αυτά για να πω με απλό τρόπο πόσο πολύ μπορεί κάποιος να βοηθήσει από όπου και να έρχεται. Όταν ένα καράβι βουλιάζει πνίγονται όλοι. Και για να σωθεί χρειάζονται όλοι. Σημασία δεν έχει από πού έρχεσαι. Σημασία έχει ότι είσαι επάνω στο καράβι. Άρα, μαζί πρέπει να παλέψεις για να το σώσεις… Δεν χρειάζεται να ξέρεις γράμματα για να παλέψεις για τη χώρα σου. Δεν χρειάζεται να μιλάς καλά ελληνικά για να αγαπήσεις την Ελλάδα. Ο Μακρυγιάννης ήταν αγωνιστής του 1821 και πολύ σπουδαίος μάλιστα και δεν μιλούσε σωστά ελληνικά. Μιλούσε χωριάτικα και έμαθε να γράφει κουτσά στραβά στα 35 του! Κι όμως αυτός ο άνθρωπος βοήθησε όσο λίγοι την επανάσταση και τελικά κατάφερε να γράψει ό,τι μπορούσε για το τι έγινε εκείνα τα χρόνια.
Τίποτα δεν μας εμποδίζει να παλέψουμε, όσο εμείς το θέλουμε. Μπορεί να μην πολεμάμε πια για την ελευθερία μας, αλλά πολεμάμε για την αξιοπρέπειά μας. Όπως και τότε, έτσι και σήμερα μας νομίζουν μικρούς, ανίκανους να αγωνιστούμε και να υπερασπίσουμε το μέλλον των παιδιών μας. Όπως και τότε, έτσι και σήμερα μπορούμε να αποδείξουμε ότι έχουν άδικο. Δεν μας γονατίζουν, όσο εμείς δεν γονατίζουμε. Δεν μας κόβουν το κεφάλι, όσο εμείς δεν σκύβουμε το σβέρκο. Η ελπίδα σας και ο λόγος για να συνεχίσετε τον ξεχωριστό αγώνα του ο καθένας είναι δίπλα σας και είναι τα παιδιά σας.
Να θυμάστε την επανάσταση του 1821 ως την επανάσταση που οι λίγοι κέρδισαν τους πολλούς. Οι φτωχοί τους πλούσιους. Η ιστορία δεν είναι πολύ διαφορετική με το σήμερα.
Χρόνια πολλά. Δύναμη και κουράγιο για τους επόμενους αγώνες. Ευχαριστώ
Άννα Κιόρογλου
