Γονείς πάνε τα παιδιά τους στις διαδηλώσεις του κινήματος «Καταλάβατε τη Γουόλ Στριτ».
Μαθήματα κοινωνικής αλλαγής στους δρόμους
NEW YORK TIMES της HELAINE OLEN
Πρόσφατα, η Μάλκα Λουμπέλσκι διαδήλωσε υπέρ της οικονομικής δικαιοσύνης ντυμένη Μίνι Μάους. Φορώντας μια ροζ στολή με άσπρες βούλες και μαύρα αυτιά ποντικιού, έκανε το γύρο του Ζούκοτι Παρκ, που είναι το επίκεντρο των διαμαρτυριών του κινήματος «Καταλάβατε τη Γουόλ Στριτ», κρατώντας μια πινακίδα που έγραφε: «Από τον νεότερο έως τον μεγαλύτερο, είμαστε το 99%».
Θα μπορούσε να είναι θέατρο του δρόμου, με τη διαφορά ότι η Μάλκα είναι τεσσάρων ετών, βρίσκεται δηλαδή σε μια ηλικία στην οποία θεωρείται ότι τα κορίτσια ενδιαφέρονται περισσότερο για χαρακτήρες της Ντίσνεϊ και όχι για πορείες. Ο πατέρας της, Αμπρααμ Λουμπέλσκι,εκδότης του περιοδικού ΝΥ Arts, είπε ότι αποφάσισε να πάει τη Μάλκα και την 1,5 έτους αδελφή της, Τζοζέφα, εκεί ώστε να μπορέσουν να δουν ποιες είναι οι «πραγματικές ανθρώπινες ανάγκες».
Το ίδιο συνεχίζεται να γίνεται και το δεύτερο μήνα των διαδηλώσεων στη Γουόλ Στριτ, στις οποίες η παρουσία των παιδιών ισχυροποιείται, καθώς οι γονείς προσπαθούν να βρουν μια «διδακτική στιγμή» σε ζητήματα που ποικίλλουν από την
εισοδηματική ανισότητα έως το δικαίωμα στις διαδηλώσεις.
Μια ομάδα που ονομάζεται «Γονείς υπέρ της Κατάληψης της Γουόλ Στριτ», με επικεφαλής την Κίρμπι Ντεσμάρεϊ, μητέρα από το Μπρούκλιν και ιδιοκτήτρια δισκογραφικής εταιρείας, διοργάνωσε μια διανυκτέρευση στο πάρκο, στην οποία συμμετείχαν περισσότεροι από 80 γονείς και παιδιά. Ωστόσο, οι περισσότεροι γονείς φέρνουν τα παιδιά τους με δική τους πρωτοβουλία. Κάποιοι θυμούνται τις διαδηλώσεις στις οποίες συμμετείχαν τις δεκαετίες του 1960 και 1970 και λένε ότι θέλουν να δείξουν στα παιδιά τους τι σημαίνει να είσαι μέλος ενός κινήματος για την κοινωνική αλλαγή.
Για τον Στίβεν Μπέλμπερ, σεναριογράφο που αυτή την περίοδο διασκευάζει το μυθιστόρημα που έγραψε η Ντάνα Σπιότα με θέμα τη φθίνουσα πορεία του αριστερού ακτιβισμού της δεκαετίας του 1970 και τίτλο «Eat the Document», οι διαμαρτυρίες
στη Γουόλ Στριτ αποτελούν μοναδική ευκαιρία να μιλήσει για τη δουλειά του με τα δύο παιδιά του, την 7χρονη Κλέμενταϊν και τον 11χρονο Τόμπι.
Η Κλέμενταϊν είχε κάποιες απορίες: «Οι άνθρωποι που κοιμούνται εδώ είναι φτωχοί;», ρώτησε δείχνοντας τις σκηνές και τους υπνόσακους.
«Εχουν επιλέξει να βρίσκονται εδώ», απάντησε ο πατέρας της και στη συνέχεια της εξήγησε: «Είναι αναστατωμένοι, διότι υπάρχουν λίγοι πλούσιοι και πάρα πολλοί φτωχοί άνθρωποι».
Το κίνημα «Καταλάβατε τη Γουόλ Στριτ» δεν είναι το πρώτο κίνημα διαμαρτυρίας στο οποίο συμμετέχουν παιδιά.
Πολλές φορές υπήρχαν παιδιά σε διαμαρτυρίες για τα πολιτικά δικαιώματα και πιο πρόσφατα ήταν συχνό το φαινόμενο αγόρια και κορίτσια (που κρατούσαν πλακάτ) να δίνουν το «παρών» σε εκδηλώσεις του Κόμματος του Τσαγιού.
Υπήρχαν παιδιά στην πλατεία Ταχρίρ στο Κάιρο, καθώς και σε πολλά άλλα γεγονότα που σημάδεψαν την Αραβική Ανοιξη.
Μερικά ανεξάρτητα προοδευτικά σχολεία της Νέας Υόρκης, όπως το Σεντ Αν στο Μπρούκλιν Χάιτς, ενθαρρύνουν τους μεγαλύτερους μαθητές τους να επισκεφθούν το Ζούκοτι Παρκ.
Η σχολή Calhoun στο Γουεστ Σάιντ έχει πάει ένα βήμα παραπέρα, αναθέτοντας στους μαθητές που παρακολουθούν μαθήματα φωτογραφίας και δημοσιογραφίας εργασίες που προϋποθέτουν την επίσκεψή τους στην τοποθεσία, στην οποία έχουν κατασκηνώσει οι διαδηλωτές του κινήματος «Καταλάβατε τη Γουόλ Στριτ».
«Αντιλαμβανόμαστε την πόλη σαν τάξη και δεν διστάζουμε να δείξουμε στα παιδιά μας αμφιλεγόμενα πράγματα», δήλωσε ο Στιβ Νέλσον, επικεφαλής της σχολής. «Θέλουμε να μάθουν να διερευνούν και να χρησιμοποιούν την κριτική τους σκέψη
σχετικά με το τι συμβαίνει γύρω τους». Οι παιδοψυχολόγοι είναι διχασμένοι όσον αφορά το κατά πόσον πρέπει τα παιδιά να συμμετέχουν σε διαδηλώσεις.
Η Σούζαν Μπάρτελ, ψυχολόγος που γράφει στο Babycenter.com, συμβουλεύει τους γονείς να είναι προσεκτικοί με παιδιά
κάτω των 14. Η Μαντελάιν Λεβίν, ψυχολόγος και συγγραφέας του βιβλίου «The Price of Privilege» (Το Κόστος του Προνομίου), εξέφρασε τη διαφωνία της, λέγοντας: «Δεν διδάξαμε καθόλου καλά την αγωγή του πολίτη στα παιδιά αυτής της
χώρας. Ολα εκτιμώνται βάσει του πώς επηρεάζουν το βιογραφικό σου. Ωστόσο, είναι ζωτικής σημασίας να είναι κανείς μέλος μιας ομάδας ή μιας κοινότητας».
Κάποιοι γονείς είπαν ότι είναι τόσο παθιασμένοι με το κίνημα που έχουν πάει τα παιδιά τους αμέτρητες φορές στις διαδηλώσεις. «Θεωρώ ότι είναι σαν να τα αναγκάζω να πηγαίνουν στην εκκλησία», δήλωσε η Ρίβκα Γκέβιρτς Λιτλ, διοργανώτρια του 99
Percent School (Σχολή του 99%), μιας άλλης ομάδας γονέων που υποστηρίζουν το κίνημα, και συμπλήρωσε: «Είναι σημαντικό γι’ αυτά να μάθουν τις πεποιθήσεις σου».
