Από τις εκδόσεις Angelus Novus κυκλοφόρησαν δύο νέα βιβλία. Πρόκειται για το βιβλίο του R.Vague Η επόμενη οικονομική καταστροφή, το οποίο ασχολείται με το ζήτημα των οικονομικών κρίσεων δίνοντας βαρύτητα στο διογκούμενο ιδιωτικό χρέος, και για το βιβλίο Πρέπει, αλήθεια, να κόβουμε την ιστορία σε φέτες; του J.Le Goff, στο οποίο ερευνάται το ζήτημα της περιοδολόγησης της ιστορίας.
Αναλυτική παρουσίαση:
Η επόμενη οικονομική καταστροφή,
Γιατί επέρχεται και πώς θα την αποφύγουμε. Richard Vague
Μετάφραση: Χρήστος Βαλλιάνος, Ιούλιος 2016, 128 σελ., 14 x 20,5, ISBN: 978-618-82665-1-3, τιμή € 12,19.
Ο σύγχρονος δημόσιος διάλογος σχετικά με τις οικονομικές κρίσεις συνήθως επικεντρώνεται στο ρόλο του δημόσιου χρέους και στο ρόλο που παίζουν στην οικονομική ανάπτυξη οι χρηματοδοτούμενες από το χρέος δημόσιες δαπάνες. Αυτό το διαφωτιστικό και προκλητικό βιβλίο αποδεικνύει ότι εκείνο που περιορίζει την ανάπτυξη και πυροδοτεί οικονομικές τραγωδίες, όπως η χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, είναι η ταχύρρυθμη επέκταση του ιδιωτικού και όχι του δημόσιου χρέους.
Ο Richard Vague, εμπειρογνώμων του τραπεζικού κλάδου ο ίδιος, βασιζόμενος στα ευρήματα μιας ομάδας οικονομολόγων, υποστηρίζει ότι η Μεγάλη Ύφεση της δεκαετίας του 1930, η οικονομική κατάρρευση της προηγούμενης δεκαετίας, και πολλές άλλες οικονομικές καθιζήσεις σε διάφορες περιοχές του πλανήτη ακολούθησαν πάντα μια απότομη άνοδο του ιδιωτικά διακρατούμενου χρέους. Ο Vague παρουσιάζει έναν αλγόριθμο για την πρόγνωση των κρίσεων και υποστηρίζει ότι η Κίνα ενδέχεται να γνωρίσει σύντομα μια καταστροφή. Δεδομένου δε ότι τα επίπεδα του αμερικανικού χρέους δεν έχουν μειωθεί σημαντικά από το 2008, θεωρεί ότι η οικονομική ανάπτυξη στις ΗΠΑ θα καρκινοβατεί εφόσον οι τράπεζες δεν υιοθετούν μια πολιτική αναδιάρθρωσης του χρέους.
Κάθε ενημερωμένος πολίτης, ιδιαίτερα αυτός που ενδιαφέρεται για την οικονομική πολιτική και ιστορία, θα θελήσει να αναμετρηθεί με τα δυσάρεστα επιχειρήματα και αποδεικτικά στοιχεία του Vague.
****
Πρέπει, αλήθεια, να κόβουμε την ιστορία σε φέτες;
Jacques Le Goff
Μετάφραση: Δέσποινα Λαμπαδά, Επιστημονική επιμέλεια: Ελευθερία Ζέη,
144 σελ., 14×20.5, ISBN: 978-618-82665-2-0, τιμή € 12,72.
.
Στο βιβλίο αυτό, που γράφτηκε το 2013, λίγο πριν από το θάνατό του, ο Ζακ Λε Γκοφ συνοψίζει τα αποτελέσματα μιας μακρόχρονης ερευνητικής πορείας και συγχρόνως θέτει με σαφήνεια τα προβλήματα που κατά τη γνώμη του παραμένουν ανοιχτά. Το πρόβλημα που τον απασχολεί εδώ είναι η περίφημη περιοδολόγηση της ιστορίας: οι διαφορετικοί τρόποι κατάτμησης και οργάνωσης του ιστορικού χρόνου, η διαμόρφωση συνεχειών και τομών, η διαχείριση της ιστορικής μνήμης μέσα ακριβώς από τη διαίρεσή της. Το ερώτημα είναι πάντα το ίδιο: Είναι η ιστορία ενιαία και συνεχής ή μπορεί να τεμαχίζεται σε λιγότερο ή περισσότερο στεγανά διαμερίσματα, υπακούοντας σε συγκεκριμένα κάθε φορά διανοητικά, ιδεολογικά, πολιτισμικά αιτούμενα;
Με αφορμή το παραπάνω ερώτημα ο Ζακ Λε Γκοφ εξετάζει εδώ μιαν ιδιαίτερη περίπτωση περιοδολόγησης στην ευρωπαϊκή ιστορία: το δίπολο Μεσαίωνα-Αναγέννησης, την υποτιθέμενη καινοτομία της «Αναγέννησης» και την κεντρική θέση που έχει καταλάβει στη μελέτη της ευρωπαϊκής ιστορίας, καθώς και την υποβάθμιση του Μεσαίωνα στην ιστορική μνήμη και συνείδηση. Έτσι, το έργο αυτό αναδεικνύει με ευσύνοπτο τρόπο μια βασική θεωρητική θέση του Λε Γκοφ, η οποία ήρθε να εμπλουτίσει και να ανατρέψει τα παραδεδομένα στη μεταπολεμική ιστοριογραφική συζήτηση στη Γαλλία, και όχι μόνο: την ύπαρξη ενός «μακρού Δυτικού Μεσαίωνα» που εκτείνεται από την ύστερη Αρχαιότητα μέχρι τα μέσα του 18ου αιώνα και εμπεριέχει την «Αναγέννηση» ως ύστατη έκφραση πολλών προγενέστερων επιμέρους «αναγεννήσεων». Η συστηματική μελέτη τους κλονίζει τις παραδοσιακές –αλλά όχι και γι’ αυτό λιγότερο παρωχημένες– αντιλήψεις του δυτικού κόσμου για μια ιστορία κατακερματισμένη σε κλειστές, ακίνητες, «σκοτεινές» και «φωτεινές» περιόδους.
–
Ο Ζακ Λε Γκοφ γεννήθηκε το 1924 στην Τουλόν. Φοίτησε στην École Nοrmale Supérieure, στη Γαλλική Σχολή της Ρώμης, αλλά και στα πανεπιστήμια της Πράγας και της Οξφόρδης. Ξεκίνησε την ακαδημαϊκή καριέρα του στο Πανεπιστήμιο της Λιλ, στη συνέχεια εργάστηκε στο Εθνικό Κέντρο Ερευνών (CNRS) και από το 1960 στη VIe section της École Pratique des Hautes Études. Από το 1969 συμμετείχε στη συντακτική επιτροπή του περιοδικού Annales, ενώ το 1975 διαδέχθηκε τον Φερνάν Μπρωντέλ στην προεδρία της École des Hautes Études en Sciences Sociales (EHESS). Ως ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους της «Νέας Ιστορίας», o Ζακ Λε Γκοφ άλλαξε ριζικά τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τον Μεσαίωνα. Πέθανε στο Παρίσι την 1η Απριλίου 2014.
left.gr
