του Δημήτρη Χρήστου
Καθώς πλησιάζει το τέλος του 2015, προβληματιζόμουν για την ευχή που θα έγραφα στα μηνύματά μου. Μετά το καλή χρονιά, δεν ξέρω πώς και γιατί, μου ήρθε στον νου το συμπλήρωμά του, όπως το άκουγα παιδί. Και επί γης Ειρήνη! Ήταν ακόμη νωπός ο μεγάλος πόλεμος στην Ευρώπη και όλοι οι λαοί, έχοντας με τον ένα ή τον άλλο τρόπο περάσει από τη δοκιμασία, είχαν μνήμη και εύχονταν ποτέ πια πόλεμος. Σκέφτηκα πως είναι καλό το συμπλήρωμα, καθώς η γη είναι και σήμερα γεμάτη πολέμους, πόνο και δυστυχία. Γιατί όμως έχω να ακούσω αυτή την ευχή τόσα χρόνια; Γιατί αδυνάτισε τόσο πολύ η μνήμη των Ευρωπαίων πολιτών; Ακόμα και εδώ, στην ευαίσθητη Ελλάδα, κινδυνεύεις να χαρακτηριστείς γραφικός αν χρησιμοποιήσεις αυτήν την ευχή. Θα σε ρωτήσουν σε ποιο κόσμο ζεις.
ΚΙ όμως, ζούμε στην ίδια χώρα που στις θάλασσές της ξεβράζονται πτώματα νηπίων, που γύρω - γύρω, σχεδόν σε όλα τα σημεία του ορίζοντά μας, έχουμε πόλεμο! Ο χειρότερος από όλους είναι αυτός στη Συρία, απ' όπου καταφτάνουν άνθρωποι όχι για μόνο για να σώσουν μόνο τη δική τους ζωή, αλλά και τη ζωή των παιδιών τους. Μια ζωή που τους τη στερούν οι γεωστρατηγικοί σχεδιασμοί των ΗΠΑ και των ισχυρών της Ευρώπης. Σε αντίθεση με την Τυνησία και την Αίγυπτο στη Συρία δεν εκδηλώθηκε αραβική άνοιξη. Τι εκδηλώθηκε; Εκδηλώθηκε ένα σχέδιο με αφορμή την αραβική άνοιξη, ώστε να ανατραπεί ο Άσαντ που δεν εξυπηρετούσε τα συμφέροντα της Δύσης.
Η ΣΥΡΙΑ αποτελεί αναντικατάστατο γεφύρωμα για την μεταφορά απευθείας, μέσω του συριακού εδάφους, όλου του πλούτου από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο που βρίσκεται όχι μόνο στην ανατολική Μεσόγειο αλλά και στο Ιράκ, με παράκαμψη του χρονοβόρου και κοστοβόρου δρομολογίου των δεξαμενόπλοιων μέσω Περσικού Κόλπου και Ερυθράς Θάλασσας στην Ευρώπη. Φυσικά, με την ανατροπή του Άσαντ η απομόνωση της Ρωσίας από τη λεκάνη της Μεσογείου θα ήταν απόλυτη και η παραμονή μόνο μεγάλων ναυτικών δυνάμεων εν κινήσει ασύμφορη οικονομικά και όχι τόσο αποτελεσματική στρατιωτικά.
ΠΡΟΘΥΜΟΣ σύμμαχος των ΗΠΑ στις επιχειρήσεις και με το αζημίωτο ο Ερντογάν, που λιγουρεύτηκε τα βόρεια εδάφη της Συρίας για να ελέγξει και να καταπνίξει το κουρδικό στοιχείο, αποτρέποντας τις δυνατότητες συνένωσης κουρδικών εδαφών και την προοπτική δημιουργίας κράτους. Μαζί τους και το Ισραήλ, που θα ήθελε να κλειδώσει την ασφάλεια των βόρειων συνόρων του, ελέγχοντας και τα συριακά εδάφη. Χρηματοδότες το αυταρχικό βασίλειο της Σαουδικής Αραβίας καθώς και το Κατάρ. Και ύστερα οι Αμερικανοί ισχυρίζονται ότι πήραν το μάθημά τους στο Αφγανιστάν! Λάφυρα υπήρχαν για όλους. Η σφαγή των ντόπιων ήταν και είναι, όπως πάντα, αδιάφορη.
ΕΤΣΙ, με αφορμή τις δημοκρατικές εκρήξεις σε Τυνησία και Αίγυπτο σχεδιάστηκε ο εξοπλισμός των σουνιτών που μπήκαν μαζικά στον ένοπλο αγώνα με έπαθλο όχι φυσικά τη δημοκρατία, αλλά τον έλεγχο της χώρας. Από αυτόν τον πυρήνα και με αυτά τα όπλα ξεκίνησαν η μεταλλαγή και η δημιουργία του ISIS. Η φρίκη από τη δράση των τζιχαντιστών αύξησε και τη μαζική έξοδο των Σύρων από τη χώρα.
Μια φρίκη που εξαπλώθηκε και στο διαλυμένο εδώ και δεκατρία χρόνια Ιράκ, στο οποίο οι ΗΠΑ εισέβαλαν για να εξουδετερώσουν -έλεγαν- τα βιολογικά όπλα που διέθετε ο Σαντάμ. Δεν βρήκαν τίποτα, αλλά κανένα πρόβλημα, δήλωσε ο Τζωρτζ Μπους τζούνιορ, αφού εγκαταστάθηκε εκεί η δημοκρατία!
ΑΥΤΑ συμβαίνουν στη Μέση Ανατολή, αλλά μακριά από μας και ας γίνει ό,τι να 'ναι. Όχι, δεν ισχυρίζομαι πως το αίσθημα αυτό είναι κυρίαρχο και εδώ, στην πατρίδα μας. Ποιος όμως μπορεί να ισχυριστεί το ίδιο για τους λαούς της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης; Πόση οργή δεν νιώσαμε όσοι διαβάσαμε για τις επίσημες από το κράτος ληστείες των μεταναστών που φτάνουν στην πολιτισμένη (!) Δανία, όπου τους κατάσχουν ό,τι πολύτιμο φέρουν μαζί τους για να καλυφθούν -λέει- τα έξοδα παραμονής τους! Και επί γης Ειρήνη λοιπόν. Τι άλλο;
dchristou52@gmail.com
avgi.gr
