"Σήμερα υπάρχει μια ποιοτική και ποσοτική διαφορά: Ο απομονωμένος δεν είναι η Αθήνα, αλλά το Βερολίνο, με τους Θεσμούς και τις χώρες που είναι στο πλευρό της Ελλάδας να εκτιμούν το νέο Μνημόνιο όχι ως συνταγή εξόδου από την ύφεση, αλλά ως αναγκαίο τακτικό ελιγμό για να μην προωθηθεί το πενταετές Grexit του Σόιμπλε αμέσως μετά το οποίο θα είχε προωθηθεί ως δήθεν αντίβαρο το σχέδιο για υπερυπουργείο Οικονομικών της Ευρωζώνης..."
του Γ. Καπόπουλου
του Γ. Καπόπουλου
«Το Βερολίνο αντιμετωπίζει απομόνωση, καθώς η Αθήνα και οι δανειστές βρίσκονται κοντά σε συμφωνία για χρηματοδότηση ύψους 86 δισ. ευρώ», είναι ο πρωτοσέλιδος τίτλος των χθεσινών Financial Times.
«Ακόμη περιμένουμε τους νικητές στην διαμάχη για την Ελλάδα», είναι ο τίτλος της χθεσινής Wall Street Journal.
Η διαφορά προσέγγισης είναι ορατή: οι FT καταγράφουν ως ήττα την απομόνωση της Γερμανίας, ενώ η WSJ θεωρεί ότι ο Σόιμπλε δεν είπε ακόμη την τελευταία του λέξη.
Ο κοινός παρονομαστής όμως είναι ότι οι αντιρρήσεις του Βερολίνου για μια ταχεία και απρόσκοπτη ολοκλήρωση και έγκριση -υιοθέτηση του τρίτου ελληνικού Προγράμματος δεν έχουν σχέση με τεχνικές λεπτομέρειες και διασφαλίσεις, δεν αναφέρονται στην ανάγκη να μη γίνουν βιαστικά κινήσεις που χρειάζονται ακόμη λίγες εβδομάδες. Έχουν σχέση με τη σκληρή πραγματικότητα της μετατροπής της ελληνικής διαπραγμάτευσης σε πεδίο γενικής δοκιμής της συνολικής αντιπαράθεσης για το μέλλον της Ευρωζώνης.
Μια αντιπαράθεση στην οποία από τη μια μεριά βρίσκονται η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και ο πρόεδρος της Γιούνκερ, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και ο επικεφαλής της Μ. Ντράγκι, η Γαλλία του Ολάντ και η Ιταλία του Ρέντσι και μετά τις εκλογικές αναμετρήσεις του φθινοπώρου η Πορτογαλία και η Ισπανία και από την άλλη ο Σόιμπλε, ο Ντάιζελμπλουμ, ο υπουργός Οικονομικών της Φινλανδίας και φυσικά οι δεδομένες τρεις Βαλτικές Χώρες συν η υπερπρόθυμη Σλοβακία.
Τη διασύνδεση της ελληνικής κρίσης με την υποβόσκουσα το πρώτο εξάμηνο και τώρα φανερή αντιπαράθεση εντός της Ευρωζώνης υποστηρίζει και ο πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας και πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ρ. Πρόντι σε εκτενές άρθρο του που δημοσιεύθηκε προχθές Κυριακή στην εφημερίδα Il Messaggero.
Αν η Ελλάδα απέφυγε το Grexit, υπογραμμίζει, αυτό έγινε δυνατό λόγω της αντίθεσης των ΗΠΑ και άλλων μεγάλων ηγετών. Βρέθηκε ένας κακός συμβιβασμός, συνεχίζει, σε μια ατμόσφαιρα εγωισμών, μνησικακίας και φόβων. Ποια θα είναι τελικά η στάση που θα υιοθετήσει το Βερολίνο απέναντι στην Συμφωνία Αθήνας - κουαρτέτου;
Είναι βέβαιο ότι στην Καγκελαρία και στο υπουργείο Οικονομικών γνωρίζουν ότι αν επιχειρήσουν να παίξουν για πολλοστή φορά το παιχνίδι της καθυστέρησης και της κωλυσιεργίας, τότε θα βρουν ξανά απέναντι του πιο ενισχυμένο το μέτωπο που λίγο πριν αλλά και κατά τη διάρκεια της Συνόδου Κορυφής των «19» της Ευρωζώνης στις 12-13 Ιουλίου απομόνωσε τον Σόιμπλε και τους πρόθυμους συμμάχους του.
Χωρίς να προεξοφλούμε την τελική στάση της Γερμανίας, είναι βέβαιο ότι Μέρκελ- Σόιμπλε δεν θέλουν να βρεθεί έστω και επικοινωνιακά απομονωμένη η χώρα τους για δεύτερη φορά πριν αρχίσουν οι προσπάθειες προώθησης του σχεδίου για δημοσιονομική κυβέρνηση - υπερυπουργείο Οικονομικών της Ευρωζώνης και κυρίως πριν από την έναρξη της ολλανδικής προεδρίας την 1.1.2016, όπου από ό,τι φαίνεται έχει προσυμφωνηθεί το σχέδιο αποδυνάμωσης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και θα προωθηθεί ως πρωτοβουλία της Χάγης και συγκεκριμένα του προέδρου του Eurogroup Ντάιζελμπλουμ.
Η πολιτική του Βερολίνου απέναντι στην Αθήνα από την έναρξη της ελληνικής κρίσης την άνοιξη του 2010 μέχρι και σήμερα ακολουθεί μια σταθερά, είναι κατά προτεραιότητα μήνυμα με συνολική εμβέλεια για την ομάδα χωρών που έχει υιοθετήσει το κοινό νόμισμα.
Σήμερα υπάρχει μια ποιοτική και ποσοτική διαφορά: Ο απομονωμένος δεν είναι η Αθήνα, αλλά το Βερολίνο, με τους Θεσμούς και τις χώρες που είναι στο πλευρό της Ελλάδας να εκτιμούν το νέο Μνημόνιο όχι ως συνταγή εξόδου από την ύφεση, αλλά ως αναγκαίο τακτικό ελιγμό για να μην προωθηθεί το πενταετές Grexit του Σόιμπλε αμέσως μετά το οποίο θα είχε προωθηθεί ως δήθεν αντίβαρο το σχέδιο για υπερυπουργείο Οικονομικών της Ευρωζώνης...
Περιμένοντας την 1.1.2016
Χωρίς να προεξοφλούμε την τελική στάση της Γερμανίας, είναι βέβαιο ότι Μέρκελ-Σόιμπλε δεν θέλουν να βρεθεί έστω και επικοινωνιακά απομονωμένη η χώρα τους για δεύτερη φορά πριν αρχίσουν οι προσπάθειες προώθησης του σχεδίου για δημοσιονομική κυβέρνηση - υπερυπουργείο Οικονομικών της Ευρωζώνης και κυρίως πριν από την έναρξη της ολλανδικής προεδρίας την 1.1.2016.
