του Γιώργου Παπασπυρόπουλου*
Εντελώς αποδιοργανωμένοι και με διαφωνίες ο ένας με τον άλλο -και όλοι με όλους- παρουσιάζονται οι πιστωτές της χώρας μας.
Παρασυρμένοι από την υπέρμετρη αισιοδοξία Σόιμπλε και συμμάχων ότι η νέα ελληνική κυβέρνηση δεν θα άντεχε τις πιέσεις που ξεκίνησαν από τις 4 Φεβρουαρίου με τις μονομερείς ενέργειες της ΕΚΤ (ασφυξία ρευστότητας), βρίσκονται τώρα στο πουθενά: τέσσερις μήνες κωλυσιεργούσαν κρυμμένοι πίσω από τα τεχνικά κλιμάκια, εκβίαζαν και καθυστερούσαν αναμένοντας την ελληνική υποχώρηση ή "παράδοση άνευ όρων"... κάτι που τελικά δεν συνέβη. Και τώρα παγιδευμένοι από την ίδια τους την τακτική στέλνουν τελεσίγραφα στον ...εαυτό τους: αφού εκείνοι είναι που πρέπει να αποφασίσουν ενώ ο χρόνος τελειώνει αν θα προκαλέσουν grexit ή θα δεχθούν να ολοκληρώσουν εγκαίρως μια νέα συμφωνία.
Εντελώς αποδιοργανωμένοι και με διαφωνίες ο ένας με τον άλλο -και όλοι με όλους- παρουσιάζονται οι πιστωτές της χώρας μας.
Παρασυρμένοι από την υπέρμετρη αισιοδοξία Σόιμπλε και συμμάχων ότι η νέα ελληνική κυβέρνηση δεν θα άντεχε τις πιέσεις που ξεκίνησαν από τις 4 Φεβρουαρίου με τις μονομερείς ενέργειες της ΕΚΤ (ασφυξία ρευστότητας), βρίσκονται τώρα στο πουθενά: τέσσερις μήνες κωλυσιεργούσαν κρυμμένοι πίσω από τα τεχνικά κλιμάκια, εκβίαζαν και καθυστερούσαν αναμένοντας την ελληνική υποχώρηση ή "παράδοση άνευ όρων"... κάτι που τελικά δεν συνέβη. Και τώρα παγιδευμένοι από την ίδια τους την τακτική στέλνουν τελεσίγραφα στον ...εαυτό τους: αφού εκείνοι είναι που πρέπει να αποφασίσουν ενώ ο χρόνος τελειώνει αν θα προκαλέσουν grexit ή θα δεχθούν να ολοκληρώσουν εγκαίρως μια νέα συμφωνία.
Οι μέρες και οι ώρες που περνούν μη παραγωγικά έχουν σπείρει την σύγχυση ανάμεσα στους θεσμούς: τεμπελιάζοντας από αλαζονεία το προηγούμενο διάστημα, δεν έχουν έτοιμη μια κοινή θέση και στάση στο ελληνικό ζήτημα. Οι απόψεις τους κυμαίνονται από επέκταση του προγράμματος μέχρι τον Μάρτιο του 16 που λήγει η συμμετοχή του ΔΝΤ έως εξαγορά της συμμετοχής του τώρα και έξοδό του από το πρόγραμμα. Από 5χρονη περίοδο χάριτος στην αποπληρωμή του χρέους έως αναδιάρθρωσή του τώρα με κάποια από τις πρόσφορες μεθόδους. Από επέκταση του χρόνου αποπληρωμής "στον αιώνα τον άπαντα" έως νέο δάνειο για την ανακύκλωση της αποπληρωμής βάσει της μέχρι τώρα συμφωνημένης κανονικότητας κ.ο.κ
Η "κλεψύδρα που αδειάζει", η "κάθε μέρα που είναι πια σημαντική", ο "χρόνος που τελειώνει" δεν αφορούν την ελληνική κυβέρνηση ασχέτως πως επικοινωνούνται - αφορούν τους πιστωτές και την καυτή πατάτα που κρατούν στα χέρια τους. Τα φίλια σε αυτούς ΜΜΕ παρουσιάζουν την κατάσταση ανάποδα αλλά αυτό δεν τους λύνει κανένα πρόβλημα δεδομένης πλέον της άρνησης της ελληνικής κυβέρνησης να θεωρήσει βάση συζήτησης το δικό τους απαράδεκτο κείμενο. Το αδιέξοδο είναι πλήρες και αυτή είναι η αλήθεια.
Τι θα κάνουν; Αυτοί ξέρουν... Αλλά ένα είναι σίγουρο: η εθιμική για την ΕΕ αναβολή στο απώτερο μέλλον κάθε καυτού ζητήματος που αφορά άμεσα ή έμμεσα την ευρωπαϊκή ενοποίηση, δεν είναι σε αυτήν την περίπτωση εφικτή. Γιατί ακόμη και αν η ελληνική κυβέρνηση αποδεχθεί μια ακόμη παράταση της δανειακής σύμβασης έναντι αποκατάστασης της ρευστότητας, η ευθύνη θα βρίσκεται καθαρά στην πλευρά των πιστωτών οι οποίοι θα αποδειχθούν απροετοίμαστοι για ουσιαστικές αποφάσεις που θα δίνουν μια μακροπρόθεσμη λύση στο πρόβλημα και όχι μια προσωρινή ξανά διευθέτηση. Μια έμμεση παραδοχή δλδ επιμονής στον αποδεδειγμένα λάθος τρόπο ή μια πεισματική άρνηση ευθυνών...
Η παγκόσμια κοινότητα έχει στραμμένα τα βλέμματά της στην υπεύθυνο του αδιεξόδου Γερμανία και αναμένει τις επόμενες κινήσεις της στην σκακιέρα - με δυσπιστία πλέον για την ικανότητά της να ηγηθεί της ΕΕ πράγμα που πλέον καλείται να αποδείξει. Εξ ου και η πρόταση διεξόδου Βαρουφάκη προς την Μέρκελ για "φυγή προς τα εμπρός" με μια ιστορική ομιλία προς τους ευρωπαίους από πόλη της Ελλάδας όπου θα παρουσιάσει το "σχέδιο Μέρκελ" για επίλυση της κρίσης...
Οι επόμενες μέρες θα αποδείξουν αν υπάρχει ελπίδα για την Ευρώπη και θα ξεκαθαρίσουν τις πραγματικές προθέσεις των εταίρων μας σε αυτήν. Και ο καθένας θα κάνει την επιλογή του.
Πηγή: tvxs
