του Γιάννη Μπαλάφα*
Ο όρος ”bullying”, στην ελληνική ορολογία αναφέρεται ως "νταηλίκι" ή "ψευτοπαλληκαριά". Aφορά στον εκφοβισμό, την επίθεση ή την απόρριψη κάποιων ατόμων από μια ομάδα ή από μεμονωμένα άτομα.
Σε Ελληνικά σχολεία και πανεπιστήμια το φαινόμενο πήρε δραματικές διαστάσεις στις περιπτώσεις του μικρού Άλεξ στην Βέροια και του Βαγγέλη Γιακουμάκη στα Γιάννενα. Και στις δύο περιπτώσεις η κοινωνία αντέδρασε με καθυστέρηση, αλλά αντέδρασε έντονα. Ζητήθηκαν ευθύνες από τη πολιτεία που δεν αντέδρασε. Καυτηριάστηκαν όσοι γνώριζαν και δεν μίλησαν. Όσοι μπορούσαν να αποτρέψουν το bullying και δεν το έκαναν.
Αλήθεια, υπάρχει αντιστοίχιση ανάμεσα σε αυτό που συνέβη στα Γιάννενα και σε αυτό που συμβαίνει σε βάρος της χώρας μας τα τελευταία χρόνια; Υπάρχουν σίγουρα κάποια κοινά στοιχεία:
-Η Ελλάδα είναι αδύναμη οικονομικά.
-Η Ελλάδα φαίνεται ότι έχει επιλεγεί να τιμωρηθεί για «παραδειγματισμό» των υπολοίπων.
-Η Ελλάδα είναι «διαφορετική». Δεν έχει απλά μεγάλο χρέος. Έχει νέα κυβέρνηση με κορμό την αριστερά, η οποία «βγάζει γλώσσα» στους «μεγάλους».
-Πρέπει να τρομάξουν και ορισμένοι «παρατηρητές», οι οποίοι μπορεί να έχουν κοινά χαρακτηριστικά με την Ελλάδα -δηλαδή μεγάλο χρέος-, αλλά έχουν και αριστερές δυνάμεις οι οποίες «απειλούν» ότι θα κυβερνήσουν (όπως στην Ισπανία, την Ιρλανδία κλπ).
Βγήκαν λοιπόν, οι «νταήδες». Για να φοβίσουν, να απομονώσουν, να επιβεβαιώσουν την κυριαρχία τους, να δείξουν ότι αυτοί κάνουν «κουμάντο»…
Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά. Η ελληνική κυβέρνηση δεν προτίθεται να «αυτοκτονήσει οικονομικά». Προτίθεται να διαπραγματευτεί σκληρά. Στην «τάξη» όλο και γίνονται περισσότεροι αυτοί που δεν σιωπούν. Κάποιοι ήδη πήραν θέση «υπέρ αδυνάτου». Κάποιοι αποστασιοποιήθηκαν. Κάποιοι προβληματίζονται.
Η πρόσκληση της Άγκελα Μέρκελ στον Αλέξη Τσίπρα για συνάντηση στο Βερολίνο δεν είναι τυχαία. Όπως δεν είναι τυχαίο ότι την επομένη της πρόσκλησης, ο Βόλφγκανγκ Σόϊμπλε επιδίωξε να προκαταλάβει τη συνάντηση με μια απόφαση του Eurogroup… Δεν είναι τυχαίο ότι την ίδια ημέρα ο επικεφαλής του Eurogroup, ο πολύς κ. Γερούν Ντάϊσελμπλουμ θύμισε ότι, μπορεί και στην Ελλάδα να επιβληθούν μέτρα ανάλογα με αυτά της Κύπρου, όπως τη θέσπιση ελέγχων στην κίνηση κεφαλαίων και το κλείσιμο των τραπεζών, βέβαια την επόμενη μέρα τον «άδειασαν» επισημά χείλη…
-Οι «νταήδες» της Ευρώπης συνεχίζουν να απειλούν ένα «οικονομικά αδύναμο» μέλος. Το έχουν ξανακάνει και «έχουν σπάσει τα μούτρα τους». Η ιστορική μνήμη δεν έχει ατονήσει τόσο ώστε να ξεχαστεί το τι έγινε τη δεκαετία του 1930 - 1940 στην Ευρώπη.
Το πρόβλημα όμως σε αυτή τη περίπτωση έχει να κάνει με αυτούς που παρακολουθούν αμήχανοι. Ενώ σε επίπεδο κοινωνίας υπάρχει μια πρωτοφανής στήριξη της κυβέρνησης σε πολύ δύσκολες αποφάσεις, δε συμβαίνει το ίδιο σε πολιτικό επίπεδο. Τα κόμματα της αντιπολίτευσης, αυτοί που συγκροτούσαν την προηγούμενη κυβέρνηση, μοιάζουν να τοποθετούνται εχθρικά απέναντι στη χώρα τους. Μπορεί στην Ελλάδα να δηλώνουν ότι στηρίζουν το νομοσχέδιο για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων από την ανθρωπιστική κρίση, ταυτοχρόνως όμως συμφωνούν με τις δηλώσεις κοινοτικών αξιωματούχων «ότι πρόκειται για μονομερή ενέργεια η οποία θα πρέπει να αποσυρθεί». Οφείλουν να το ξεκαθαρίσουν: Να δώσουμε τροφή και ρεύμα στους άπορους; Να ρυθμίσουμε σε 100 δόσεις τα δάνεια όσων αδυνατούν να πληρώσουν; Ναι ή όχι;
Εμείς εγγυόμαστε ότι θα είμαστε συνεπείς τόσο απέναντι στις διεθνείς μας υποχρεώσεις, όσο και σε όσα προεκλογικά υποστηρίξαμε.
Για μας η ανάπτυξη, η δικαιοσύνη και η αντιμετώπιση της ακραίας φτώχειας μπορούν να συνδυαστούν με την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας σε μια Ευρώπη που αλλάζει βηματισμό, αλλάζει κατεύθυνση και εγκαταλείπει τις καταστροφικές υφεσιακές πολιτικές…
