Την περιμένω πολύ καιρό αυτή τη μέρα. Πολλά χρόνια. Αρκετές δεκαετίες. Δεν είχα στο μυαλό μου πως θα ήτανε ούτε ποια πρόσωπα θα πρωταγωνιστούσαν, ήξερα όμως πως θα έρθει πολύ πριν φύγω εγώ και πως αυτό το κομμάτι της ζωής μου, το από αυτή τη μέρα και πέρα, θα ήταν το πιο ουσιαστικό, συνειδητό, δημιουργικό, φωτεινό και, τελικά, ευτυχισμένο.
Δεν ξέρω πόσα χρόνια έχω μπροστά μου, δεν ξέρω καν πόσες ώρες ή και λεπτά έχω μπροστά μου, αλλά κάτι μου λέει πως η ζωή μου έχει κρατήσει το καλύτερο κομμάτι για το τέλος. «Καλύτερο» δεν εννοώ από άποψη ευζωίας και καλοπέρασης. Εννοώ καλύτερο ως προς την ουσία που δίνει νόημα στην καθημερινότητά μας. Τους στόχους μας. Την κοινή προσπάθεια που περιλαμβάνει μεγάλο μέρος της κοινωνίας για ομαδική αναβάθμιση, επανεκκίνηση, ανασυγκρότηση. Την καινούργια αρχή που είναι απαλλαγμένη από ένα συννεφιασμένο παρελθόν, φορτωμένο λάθη, προβλήματα, κοινωνικές αδικίες, απάτες, κακουργήματα, εκβιασμούς και προδοσίες.
Δεν ξέρω πόσα χρόνια έχω μπροστά μου, δεν ξέρω καν πόσες ώρες ή και λεπτά έχω μπροστά μου, αλλά κάτι μου λέει πως η ζωή μου έχει κρατήσει το καλύτερο κομμάτι για το τέλος. «Καλύτερο» δεν εννοώ από άποψη ευζωίας και καλοπέρασης. Εννοώ καλύτερο ως προς την ουσία που δίνει νόημα στην καθημερινότητά μας. Τους στόχους μας. Την κοινή προσπάθεια που περιλαμβάνει μεγάλο μέρος της κοινωνίας για ομαδική αναβάθμιση, επανεκκίνηση, ανασυγκρότηση. Την καινούργια αρχή που είναι απαλλαγμένη από ένα συννεφιασμένο παρελθόν, φορτωμένο λάθη, προβλήματα, κοινωνικές αδικίες, απάτες, κακουργήματα, εκβιασμούς και προδοσίες.
Ελπίζω πως το βραδάκι της Κυριακής, όχι πολύ αργά, θα έχει φανεί ξεκάθαρα τι θέλει ο κόσμος. Αν έχω ψυχανεμιστεί σωστά την κατάσταση, θέλει τον Τσίπρα αυτοδύναμο. Θέλει να του δώσει την ευκαιρία να τολμήσει και να προσπαθήσει να βάλει σε πράξη όλα όσα έχει στο μυαλό του για την πρόοδο αυτού του τόπου –την κοινή μας πρόοδο. Διάφορες μετρήσεις λένε διάφορα, πέντε πάνω, πέντε κάτω, το ένα σενάριο, το άλλο σενάριο, εγώ όμως λέω πως παντού είναι διάχυτο ένα αίσθημα που άλλα προμηνύει: Άνετη αυτοδυναμία και λαϊκή εντολή να σηκώσει ο Αλέξης Τσίπρας με τους συνεργάτες του τα μανίκια και, με την βοήθεια όλων μας, όλων όσων τον εμπιστευόμαστε και τον ψηφίζουμε σε όλη την Ελλάδα, να ξεκινήσει μία δύσκολη και ανηφορική πορεία που στο τέλος της πρώτης τετραετίας θα έχει ήδη δείξει ποιο είναι το ρεαλιστικό όραμα για μια σύγχρονη Ελλάδα, μια σύγχρονη πατρίδα συντονισμένη με τον παγκόσμιο βηματισμό αλλά και με τις δικές της, ιδιαίτερες, τοπικές, γεωγραφικές και άλλες, προτεραιότητες.
Η σημερινή Κυριακή είναι για μένα το πιο δυνατό 24ωρο που έχω ζήσει στον κοινό μας βίο. Την ώρα που θα φεύγει για να μπει η πρώτη ώρα της Δευτέρας 26, θα έχει ανατρέψει τα πάντα. Ήδη θα έχουμε μπει σε μια νέα πορεία, αναλαμβάνοντας όλες τις πραγματικές μας ευθύνες, διεκδικώντας όμως και τα δικαιώματά μας μέσα σε έναν κόσμο που μας χρειάζεται όσο τον χρειαζόμαστε και μείς – ούτε λιγότερο, ούτε περισσότερο. Δεν είμαστε καλύτεροι από κανέναν ούτε και «λιγότεροι» από κανέναν. Μπορούμε, με την κατάλληλη ηγεσία, με συναίνεση και με πολλή δουλειά, να ξαναβρούμε την ανθρωπιά μας, τις αξίες μας, τους πραγματικούς μας στόχους και την Ελληνικότητά μας την διεθνή και κοσμοπολίτικη – όχι την άλλη, της μίας χρήσεως που για δεκαετίες (μπορεί και για αιώνες) μας μεταμόρφωσε σε τρομαγμένα ανθρωπάκια, ενταγμένα, για την επιβίωση, σε «κόμματα» και σε φατρίες.
Για μένα η προσωπικότητα του Αλέξη Τσίπρα είναι καθοριστική. Βλέπω σ’ αυτόν το σωστό, γερό και ανθεκτικό καλούπι μιας καινούργιας Ελλάδας, άλλης κοπής. Ο τρόπος που σκέπτεται και δρά και βελτιώνεται και μαθαίνει από τα λάθη του και δεν χάνει το χαμόγελό του, είναι για μένα πρότυπο. Όλοι θέλουμε να τον μιμηθούμε γιατί δείχνει έναν δρόμο βατό, ρεαλιστικό, προσγειωμένο, μέχρι και ταπεινό, που, αν περπατηθεί αποφασιστικά και ψύχραιμα οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στο μεγάλο Ελληνικό λιμάνι. Ασυνείδητα, πιστεύω, αυτό το διακρίνει η πλειοψηφία των Ελλήνων, γι’ αυτό και θα τον ψηφίσει σήμερα με τέτοιο τρόπο ώστε να τον ξεχωρίσει άπαξ και δια παντός από τους «άλλους» - τους δοκιμασμένους στην διαχείριση της εξουσίας, εντός και εκτός ΣΥΡΙΖΑ.
Λίγες ώρες απομένουν. Λίγες και μαγικές. Θα πάμε να ψηφίσουμε και μετά θα κάτσουμε να δούμε τα αποτελέσματα και να προχωρήσουμε στο επόμενο βήμα. Δεν φοβόμαστε πιά, δεν κατάφερε κανείς να μας τρομάξει.
Και μόλις βγούνε και τα πρώτα, σίγουρα πια, αποτελέσματα, μια νέα εποχή θα έχει ξεκινήσει. Χωρίς φόβους και τρομοκρατίες και απειλές και εκβιασμούς. Θα το καταλάβουν όλοι και θα προσαρμοστούν. Και μέσα στην Ελλάδα και έξω από την Ελλάδα.
Γιατί και εμείς από εδώ και πέρα θα είμαστε πια σαφείς αφού θα έχουμε δώσει μια ισχυρή πλειοψηφία στον νέο μας πρωθυπουργό. Θα είναι σαν να δηλώνουμε πως συμφωνούμε να ακολουθήσουμε μια νέα πορεία, με ευθύνες, υποχρεώσεις και δικαιώματα σαφώς καθορισμένα – και μέσα σ’ ένα πλαίσιο δικαιοσύνης, αξιοκρατίας, ίσων δικαιωμάτων στην μόρφωση, την υγεία, την εργασία, την ελπίδα για ένα πολύ καλύτερο αύριο.
Αυτό το αύριο που ξεκινάει σήμερα.
