του Θωμά Μπιζά
Είναι πλέον οριστικό. Το οργανωτικό καταστατικό συνέδριο της ΑΔΕΔΥ θα γίνει στις 15-16 Δεκεμβρίου 2014. Στην συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου στις 22/8/14 που όρισε την ημερομηνία διεξαγωγής του συνεδρίου υπήρξαν και εύλογες επιφυλάξεις σε δυο κυρίως ζητήματα.
Είναι πλέον οριστικό. Το οργανωτικό καταστατικό συνέδριο της ΑΔΕΔΥ θα γίνει στις 15-16 Δεκεμβρίου 2014. Στην συνεδρίαση του Γενικού Συμβουλίου στις 22/8/14 που όρισε την ημερομηνία διεξαγωγής του συνεδρίου υπήρξαν και εύλογες επιφυλάξεις σε δυο κυρίως ζητήματα.
Οι επιφυλάξεις που υπάρχουν
Η πρώτη επιφύλαξη αφορούσε την θεματολογία του συνεδρίου. Δηλαδή για το αν θα συζητηθεί μόνο το ζήτημα της εγγραφής των συμβασιούχων στα συνδικάτα του δημοσίου τομέα, ή αν το συνέδριο θα εξετάσει και τα άλλα μεγάλα προβλήματα που απασχολούν σήμερα το συνδικαλιστικό κίνημα. Το καταστατικό- οργανωτικό συνέδριο της ΑΔΕΔΥ δεν μπορεί να είναι σε καμιά περίπτωση μονοθεματικό.
Η εκλογή αντιπροσώπων στα δευτεροβάθμια και τα τριτοβάθμια όργανα των συνδικάτων, δεν είναι ούτε το κύριο, ούτε το μοναδικό πρόβλημα του συνδικαλιστικού κινήματος.
Υπάρχουν και πολλά άλλα ανοιχτά ζητήματα που θα πρέπει να συζητηθούν και να παρθούν αποφάσεις. Η αδυναμία συγκρότησης το προεδρείου της ΑΔΕΔΥ, μας έδειξε πως πρέπει να αναζητήσουμε ακόμα πιο σοβαρά την σχέση μεταξύ της δημοκρατίας και της αποτελεσματικότητας και να βρούμε τις νέες αναγκαίες τομές.
Υπάρχουν τα μεγάλα θέματα του πολυκερματισμού στο συνδικαλιστικό κίνημα και της οργανωτικής τους δομής που είναι πλέον κοινή παραδοχή πως δεν αντιστοιχούν στην σημερινή δομή του δημοσίου τομέα έτσι όπως έχει διαμορφωθεί και από τις πολιτικές των μνημονίων.
Υπάρχει το ζήτημα της σχέσης μεταξύ των συνδικάτων του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα σε όλα τα επίπεδα.
Συνεπώς μονοθεματικό συνέδριο δεν μπορεί να γίνει. Όποιος και να είναι ο βαθμός ωριμότητας των συνδικαλιστικών παρατάξεων και των συνδικαλιστικών οργανώσεων τα θέματα αυτά δεν γίνεται να μην συζητηθούν.
Η δεύτερη επιφύλαξη που ακούστηκε, αφορούσε το γεγονός πως δεν έχουν ωριμάσει μερικές σοβαρές καταστατικές αλλαγές και δεν έχουν διαγνωσθεί συγκλίσεις μεταξύ των παρατάξεων προκειμένου να εξασφαλισθεί η απαραίτητη πλειοψηφία για τις καταστατικές αλλαγές.
Και αυτή η επιφύλαξη είναι βάσιμη αλλά δεν μπορεί να υιοθετηθεί για πολλούς λόγους.
Διαφωνίες για αυτά τα ζητήματα υπάρχουν ακόμα και στο εσωτερικό των παρατάξεων.
Αυτό είναι απολύτως λογικό. Διαφωνίες μεταξύ των παρατάξεων είναι ακόμα λογικότερο να υπάρχουν. Τι θα πρέπει να γίνει λοιπόν;
Οι διαφωνίες και οι προβληματισμοί πρέπει να συζητιούνται σε στενούς κύκλους; μακριά από τους εργαζόμενους τις συνδικαλιστικές τους οργανώσεις και τα συνέδριά τους;
Ή θα πρέπει οι αναγκαίες αλλαγές να περιμένουν στα συρτάρια μέχρι να καταφέρουν να συνεννοηθούν στο εσωτερικό τους οι παρατάξεις , κατόπιν μετά να συνεννοηθούν στα συνδικάτα για να καταλήξουν κάποια στιγμή σε ένα καταστατικό συνέδριο;
Σε αυτές τις περιπτώσεις συνήθως τον γρίφο των καταστατικών αλλαγών, τον λύνει ο νόμος όπως έχει γίνει και στο παρελθόν στην ιστορία του κινήματος.
Εάν οι πολιτικές και κοινωνικές συνθήκες είναι ευνοϊκές μπορεί να έχουμε προοδευτικές αλλαγές τύπου 1264/82. Στις σημερινές συνθήκες αν λύσει ο νόμος τον γρίφο, σίγουρα οι αλλαγές θα είναι προς το αρνητικότερο.
Το αγώι ξυπνάει τον αγωγιάτη
Άρα το αγώι ξυπνάει τον αγωγιάτη. Το καταστατικό συνέδριο είναι αυτό που θα μας υποχρεώσει να βρούμε τις τομές και τις αναγκαίες αλλαγές.
Τι σημαίνει όμως αυτό; Σημαίνει πως σίγουρα το καταστατικό συνέδριο του Δεκεμβρίου θα ψηφίσει τις προτεινόμενες καταστατικές αλλαγές και θα παραχθούν αποτελέσματα;
ακόμα και στην περίπτωση που δεν θα υπάρξουν οι απαραίτητες πλειοψηφίες για την ψήφιση των καταστατικών αλλαγών, αποτελέσματα θα παραχθούν.
Το αν τα αποτελέσματα είναι θετικά για το κίνημα ή αρνητικά, αυτό θα το δούμε, αλλά πρέπει να πούμε πως είναι στο χέρι μας να είναι θετικά ακόμα και στο ενδεχόμενο που οι καταστατικές αλλαγές δεν είναι αυτές που θα θέλαμε.
Πως μπορεί να γίνει αυτό; Μπορεί να γίνει υπό μια προϋπόθεση. Να σκεφτούμε και να πράξουμε δημοκρατικά.
Να σεβαστούν όλοι τα αποτελέσματα του συνεδρίου, ανεξάρτητα από το αν αυτά τους αρέσουν ή από το αν τους βολεύουν.
Ακόμα και αν δεν υπάρξουν αποφάσεις, θα πρέπει να σεβαστούν όλοι, πως η αυξημένη πλειοψηφία που προβλέπεται από στα καταστατικά για τις καταστατικές αλλαγές είναι δημοκρατική ρύθμιση προς όφελος των αδυνάτων και των μειοψηφιών και θα πρέπει να γίνει σεβαστή.
Για να γίνει πιο κατανοητό αυτό που λέω θα χρησιμοποιήσω ως παράδειγμα την ΠΟΕ-ΟΤΑ.
Αν στο συνέδριο αποφασιστεί πως μπορούν να ψηφίζουν οι συμβασιούχοι και για τα δευτεροβάθμια τότε η σημερινή πλειοψηφία της ΠΟΕ-ΟΤΑ θα πρέπει αμέσως να το αποδεχτεί και να το κάνει πράξη ανεξάρτητα από το αν διαφωνεί ας πούμε ο Μπαλασόπουλος.
Όμως το ίδιο θα πρέπει να κάνουν και όσοι είναι υπέρ της συμμετοχής των συμβασιούχων στην περίπτωση πού δεν ψηφιστεί αυτή η καταστατική αλλαγή.
Έτσι επιτάσσει η δημοκρατία.
Στην μεγάλη δοκιμασία του συνδικαλιστικού κινήματος, η επιστροφή στην δημοκρατία για άλλη μια φορά δείχνει να είναι η μοναδική λύση.
Υ.Γ 1 στο σημείωμα αυτό δεν καταθέτω τις απόψεις μου για την ουσία των καταστατικών –οργανωτικών αλλαγών, αλλά προσπαθώ να μιλήσω για τους κανόνες της συζήτησης και τις ενστάσεις που υπάρχουν.
