Έχει πλέον γίνει καθημερινή μας συνήθεια ένα βιωματικό θρίλερ, ή, ταινία τρόμου αν θέλετε, η οποία εκτυλίσσεται στη χώρα μας με αμείωτο ρυθμό από το 2011.
Στα πλαίσια αυτού του αγώνα εξόντωσης στον οποίο έχει επιδοθεί η – ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΨΗΦΟ & ΕΓΚΡΙΣΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ - «συγκυβέρνηση», απειλεί, τρομοκρατεί, παραπλανεί και αυθαίρετα νομοθετεί (όχι υποχρεωτικά με τη σειρά που αναφέρεται), προκειμένου να δώσει τα διαπιστευτήριά της στα αφεντικά της.
Έτσι, η «αξιολόγηση» που επιβάλλει ο νόμος 4250/2014 δίνει το έναυσμα για έναν «αγώνα πείνας» μέχρι εξοντώσεως μεταξύ εκατοντάδων χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων. Και βέβαια, αλήθεια είναι ότι, ο όρος αξιολόγηση δε γεννάει αρνητικούς συνειρμούς…Αντιθέτως μάλιστα, ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ και έπρεπε να έχει πραγματοποιηθεί – αρκετές φορές, μάλιστα.
Τι συμβαίνει όμως όταν η αξιολόγηση δεν αποτελεί μηχανισμό διάγνωσης των αδυναμιών, των ελλείψεων και των παραλείψεων, αλλά την άλλη όψη, αυτή των απολύσεων, των καταργήσεων ζωτικών και λειτουργικών μονάδων του δημοσίου και ευρύτερου δημοσίου τομέα, καθώς και του λουκέτου σε σχολεία; Είναι αυτή ακριβώς η εικόνα (και η πραγματικότητα) που συμβαίνει σήμερα…
ΑΥΤΗ η «αξιολόγηση» που προωθείται από τον κ. Μητσοτάκη έχει ως βασικό χαρακτηριστικό τις μαζικές απολύσεις, σε ένα δημόσιο τομέα μάλιστα που απασχολεί σημαντικά λιγότερο προσωπικό σε σχέση με άλλες χώρες του ΟΟΣΑ (πρόσφατη έκθεση του οργανισμού Government at a Glance, 2013 αναφέρει ότι, στο στενό δημόσιο τομέα στην Ελλάδα απασχολείται το 7,9% του εργατικού δυναμικού, όταν ο μέσος όρος για τα κράτη μέλη του είναι σχεδόν διπλάσιος: 14,07%!!).
Στόχοι των απολύσεων είναι :
- Μείωση των δημοσίων δαπανών, έτσι ώστε να μην διαταραχθεί η έγκαιρη αποπληρωμή των τοκοχρεολυσίων στους πιστωτές
- Δημιουργία ΔΕΞΑΜΕΝΗΣ ΑΠΟΛΥΣΕΩΝ. Και αυτό αποκαλύπτεται με τις διαβαθμίσεις που επιβάλλει ο επίμαχος νόμος (4250) στο άρθρο 20. Το σκάνδαλο έγκειται στην «συγκριτική αξιολόγηση» των δημοσίων υπαλλήλων που, έχει ως δεδομένο ότι «οι δημόσιοι υπάλληλοι στην Ελλάδα είναι πολλοί» και άλλες τέτοιες παραπλανητικές και κατευθυνόμενες κοινοτοπίες που έχουν κατ’ επανάληψη πανηγυρικά διαψευστεί από οργανισμούς και μελέτες. Το ζητούμενο, επομένως, το «μεγάλο στοίχημα» της ΧΩΡΙΣ ΤΗΝ ΕΤΥΜΗΓΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ συγκυβέρνησης από την αξιολόγηση, είναι να δημιουργήσει μια σταθερή δεξαμενή δημοσίων υπαλλήλων προς απόλυση.
- Η σύνδεση της «φούσκας» ανακριβειών και παραπλάνησης των πολιτών με την ονομασία “Success Story” με την αποφυγή του «πολιτικού κόστους», αφού, είναι σαφής η προσπάθεια να «περάσει» η άποψη ότι αυτή η ΔΗΘΕΝ βελτίωση στην εικόνα των δημόσιων οικονομικών οφείλεται στην διάλυση του δημόσιου τομέα και, κυρίως, των κοινωνικών του υπηρεσιών.
- Η προώθηση ενός ΟΧΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΥ ανταγωνισμού μεταξύ των εργαζομένων, αφού ο ένας θα προσπαθεί να βγάλει το μάτι του διπλανού του και χρόνια συναδέλφου του, στην προσπάθειά του να αποφύγει την ένταξή του στο 15%...
Θυμίζουμε ότι, η Επιστημονική Επιτροπή της Βουλής έχει από την πρώτη στιγμή εκφράσει σοβαρές ενστάσεις για την συνταγματικότητα του νόμου, ενώ η Κεντρική Ένωση Δήμων Ελλάδος (Κ.Ε.Δ.Ε.), μετά την άρνηση δεκάδων δήμων να συμμετέχουν, ανακοίνωσε και τη δική της άρνηση να υλοποιήσει την αξιολόγηση στους δήμους.
Επίσης, η άρνηση διευθυντών σχολικών μονάδων να παρακολουθήσουν σεμινάρια αξιολόγησης που οργάνωσε το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής, είχε ως αποτέλεσμα να μην προχωρήσει η διαδικασία συμπλήρωσης του σχετικού ερωτηματολογίου.
Να μην ξεχνάμε και το – ΒΑΡΥΣΗΜΑΝΤΟ - υπόμνημα που κατέθεσε στο υπουργείο το Εθνικό Κέντρο Δημόσιας Διοίκησης και Αποκέντρωσης, στο οποίο τονίζει ότι, η αξιολόγηση μπορεί να οδηγήσει σε απορρύθμιση την λειτουργία της δημόσιας διοίκησης.
Εδώ θα πρέπει να σημειώσουμε και τα παρακάτω, ιδίως για κάποιους που κάνουν τα στραβά μάτια και ξαφνικά «δε γνωρίζουν» την κατάσταση που επικρατούσε και επικρατεί στο δημόσιο τομέα:
Οι μετατροπές των συμβάσεων για τις οποίες γίνεται πολύς – και πολλές φορές ΑΝΟΥΣΙΟΣ – λόγος, έγιναν στα όρια της νομιμότητας, με την έννοια ότι, βασίστηκαν σε πολιτικές αποφάσεις θεσμικών οργάνων (δημοτικών συμβουλίων ή συμβουλίων ΝΠΔΔ) και είχαν πάντα ως γνώμονα – και ΠΟΛΥ ΟΡΘΑ - την "κάλυψη πάγιων και διαρκών αναγκών των δήμων" από τους συμβασιούχους. Τέτοιες αποφάσεις έγιναν δεκτές τότε από το ΑΣΕΠ και σε πολλές περιπτώσεις ΚΑΙ από την δικαιοσύνη στην οποία προσέφυγαν εργαζόμενοι.
Πώς, λοιπόν, σήμερα θα επανεξεταστούν αυτές οι – τότε - συμβάσεις με όρους του σημερινού νομοθετικού πλαισίου και νέων, συμπληρωματικών εγκυκλίων με αναδρομική ισχύ; Με λίγα λόγια, δηλαδή, πώς θα ακυρωθούν οι τότε πολιτικές αποφάσεις συλλογικών οργάνων ως παράτυπες ή παράνομες ή οτιδήποτε άλλο;
Ακόμη, η πρόβλεψη της ΚΑΤΑΡΓΗΣΗΣ ΚΑΘΕ ΘΕΣΗΣ ΑΠΟΛΥΜΕΝΟΥ ΥΠΑΛΛΗΛΟΥ που θα προκύψει από τον επανέλεγχο, είναι ένα σοβαρό ζήτημα, διότι, ΑΝ ΓΙΝΕΙ, θα πρόκειται – ΠΛΕΟΝ – για την ΠΛΗΡΗ ΑΠΑΞΙΩΣΗ και ΔΙΑΛΥΣΗ και ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ (συγχρόνως ή «τμηματικά», λίγη σημασία έχει) της Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
Και βέβαια, αυτό είναι το “THE BIG PLAN” (Το ΜΕΓΑΛΟ ΣΧΕΔΙΟ) των κοστουμάτων GOLDEN BOYS των νεοφιλελεύθερων ιδεολογιών και καταστροφικών πολιτικών:
Να αναγκαστούν οι δήμοι να παραδώσουν όλο και περισσότερες κρίσιμες υπηρεσίες τους σε ιδιώτη/ιδιώτες εργολάβο/εργολάβους.
Η αρχή, άλλωστε, έχει γίνει με την ΠΡΟΣ ΤΟ ΠΑΡΟΝ συμμετοχή – μέχρι την ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ - πολιτιστικών δραστηριοτήτων στο «Ίδρυμα Νιάρχος», αθλητικών δρώμενων σε ιδιωτικές εταιρείες και των τροφείων των παιδικών σταθμών σε «κοινωφελή ιδρύματα»…
Σε άμεση εξάρτηση και σε συνδυασμό με τα παραπάνω – και αφού θα έχουν ολοκληρώσει το ύπουλο σχέδιό τους και θα έχουν ΑΠΟΛΥΣΕΙ ΕΤΣΙΘΕΛΙΚΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΡΧΕΣ και ΠΑΛΑΙΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ – θα εξακολουθούν να προσλαμβάνουν νέους και νέες ΟΜΗΡΟΥΣ (του Συστήματος και των Εργολάβων) με τον υπέρογκο μισθό των 492 ευρώ (και ΑΝ…), με 5μηνες, 8μηνες ή 12μηνες συμβάσεις «ελέους» και εκμετάλλευσης, ενώ ο ιδιώτης ή οι ιδιώτες θα απολαμβάνουν τα άνευ κόπου, χρόνου και χρήματος κεκτημένα τους από το απρόσμενο δώρο της ΑΝΕΥ ΕΤΥΜΗΓΟΡΙΑΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΛΑΟΥ «συγκυβέρνησης» και των ξένων αφεντικών.
Τους ενημερώνουμε ότι, στο εξής στη Βολιβία θα επιτρέπεται η εργασία για τα δεκάχρονα παιδιά. (Μέχρι τώρα το όριο ήταν τα 14 χρόνια, με απόφαση όμως του Κογκρέσου, που αναμένεται να επικυρωθεί από τον πρόεδρο της Βολιβίας Έβο Μοράλες, μειώθηκε στα 10 χρόνια – localit.gr/, 18.7.2014).
Πιθανόν ως χώρα να απέχουμε γεωγραφικά. Είμαστε, όμως, πολύ κοντά στην κοινωνική, εργασιακή και βιοτική προσέγγιση. ΕΜΠΡΟΣ!
Αγαπητοί συνάδελφοι, αγαπητοί φίλοι
Γινόμαστε κουραστικοί και, πολλές φορές, γραφικοί.
Όμως, είναι απαραίτητο να βρισκόμαστε σε εγρήγορση ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΠΟΛΥ ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟ, καθώς, όπως διαφαίνεται στον ορίζοντα, το κράτος εργάζεται κατά τη θερινή «ραστώνη», διαψεύδοντας ακόμη και τον μεγάλο Umberto Eco («Τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις»)!! Δυστυχώς, όμως, «εργάζονται» ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ, όπως αποδεικνύεται καθημερινά.
Όσοι από εμάς παραμείνουμε εντός Αττικής κατά το υπόλοιπο του μηνός Ιουλίου και κατά το μήνα Αύγουστο, ας βρισκόμαστε σε επικοινωνία με συναδέλφους, εργαζόμενους, φίλους και γνωστούς, προκειμένου να είμαστε ενήμεροι για οποιεσδήποτε ενέργειες θα αφορούν το εργασιακό – υπηρεσιακό και βιοτικό μας μέλλον και με τις οποίες θα προσπαθήσουν να μας βρουν – περαιτέρω – απροετοίμαστους.
Η Συντακτική Ομάδα της «πρΟΤΑσης»
