 |
| Το Συνέδριο της Βιέννης απ' όπου ξεκίνησε η Ιερά Συμμαχία |
Στις 26 Σεπτέμβρη 1815 υπογράφεται στο Παρίσι η Πράξη της Ιεράς Συμμαχίας. Την πράξη υπογράφουν ο τσάρος της Ρωσίας Αλέξανδρος ο Α`, ο αυτοκράτορας της Αυστρίας Φραγκίσκος ο Α` και ο βασιλιάς της Πρωσίας Φρειδερίκος Γουλιέλμος ο Γ`.
Στην Ιερά Συμμαχία προσχώρησε και ο βασιλιάς της Γαλλίας Λουδοβίκος ο ΙΗ' και κατόπιν η πλειοψηφία των μοναρχών της Ευρώπης. Η Μεγάλη Βρετανία, αν και δε συμμετείχε στη Συμμαχία υποστήριζε την πολιτική της και συμμετείχε δραστήρια στα συνέδριά της.
Η Ιερά Συμμαχία των Ευρωπαίων μοναρχών πραγματοποιήθηκε μετά την κατάρρευση της αυτοκρατορίας του Ναπολέοντα, με σκοπό να επιβληθεί στα επαναστατικά και εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα και να διασφαλίσει το απαραβίαστο των συνόρων που χαράχτηκαν από το Συνέδριο της Βιέννης.
Το Νοέμβριο του 1820 στο Συνέδριο της Ιεράς Συμμαχίας η Ρωσία, η Πρωσία και η Αυστρία υπέγραψαν πρωτόκολλο, που διακήρυσσε το δικαίωμά τους να επεμβαίνουν στρατιωτικά σε τρίτες χώρες, με σκοπό την αντιμετώπιση των επαναστατικών κινημάτων.
Στο πλαίσιο αυτών των αποφάσεων, η Αυστρία κατέπνιξε την επανάσταση στη Νεάπολη της Ιταλίας και την επανάσταση του Πιεμόντε το 1821. Στο Συνέδριο της Βερόνας (1822) καταδικάστηκε η επανάσταση στην Ελλάδα κατά της τουρκικής κυριαρχίας. Οι εκπρόσωποι της Συμμαχίας αρνήθηκαν να δεχτούν την ελληνική αντιπροσωπεία που είχε πάει στη Βερόνα, για να ζητήσει βοήθεια.
Τα επαναστατικά και απελευθερωτικά κινήματα συνέχιζαν να αναπτύσσονται σε πείσμα όλων των προσπαθειών των Ευρωπαίων μοναρχών να εμποδίσουν αυτή την ανάπτυξη. Το 1825 έγινε στη Ρωσία το κίνημα των Δεκεμβριστών, το 1830 ξέσπασαν επαναστάσεις στη Γαλλία και το Βέλγιο και άρχισε η εξέγερση κατά του τσαρισμού στην Πολωνία. Αυτές οι εξελίξεις κατάφεραν βαριά πλήγματα στην ίδια την ύπαρξη της Ιεράς Συμμαχίας. Ετσι το Συνέδριο της Βερόνας ήταν και το τελευταίο. Οι αντιθέσεις που ξέσπασαν μεταξύ των συμμάχων μεγάλωσαν και οι προσπάθειας που έγιναν για την ανασύσταση της Συμμαχίας απέτυχαν.
Όμως, κύριος υπονομευτής, που επέφερε και το μεγαλύτερο πλήγμα στην Ιερά Συμμαχία υπήρξε, όσο κι αν ακούγεται περίεργο, η Ελληνική Επανάσταση του 1821 την οποία και καταπολέμησε ο Μέττερνιχ με κάθε δύναμη που διέθετε. Η Ελληνική Επανάσταση αποδεδειγμένα ήταν εκείνη που επέφερε το ουσιαστικό τέλος του ανελεύθερου θεσμού της Ιεράς Συμμαχίας. Οι επαναστάσεις που ακολούθησαν, στη Γαλλία το 1830, στο Βέλγιο το 1834 και κάποιες άλλες μικρότερες σε διάφορες ευρωπαϊκές Χώρες απλά ολοκλήρωσαν την τελική κατάρρευσή της, που όμως συνδέθηκε με μια αναχρονιστική περίοδο της νεότερης ευρωπαϊκής ιστορίας.
