Πώς να ‘ναι αλήθεια, να ζεις όλη σου τη ζωή σε μια χώρα, να πηγαίνεις σχολείο, να σπουδάζεις, να κάνεις παρέα με τα άλλα παιδιά που ζουν μαζί σου στην ίδια γειτονιά, να διασκεδάζεις όπως εκείνα, να μοιράζεσαι τις ίδιες αγωνίες, και η πολιτεία να σου αρνείται κάθε δικαίωμα, να σε θεωρεί ξένο;
Το ξέρουν καλά αυτό το «πώς είναι», τα παιδιά των μεταναστών, διακόσιες χιλιάδες κατά τους απρόσωπους αριθμούς, που γεννήθηκαν στην Ελλάδα ή ήρθαν σε πολύ μικρή ηλικία στη χώρα μας, και σήμερα σπουδάζουν, εργάζονται, ψάχνουν δουλειά - ό,τι ακριβώς κάνουν οι συνομήλικοί τους με έλληνες γονείς.
Σε τρία από αυτά τα παιδιά, τη Σόλες, την Εμμανουέλα, την Ελένη, έδωσαν σήμερα το λόγο, στη συνέντευξη Τύπου που παραχώρησαν, 18 οργανώσεις και συλλογικότητες, με αφορμή την επιχειρούμενη ολοσχερή κατάργηση του «νόμου Ραγκούση» περί ιθαγένειας, μετά την αμφιλεγόμενη, κατά πλειοψηφία, απόφαση του ΣτΕ που έκρινε αντισυνταγματική μια σειρά άρθρων. (διαβάστε περισσότερα, στο τέλος του ρεπορτάζ)
Ενός νόμου, με πολλές αδυναμίες, που «πέτυχε» να πάρει την ιθαγένεια μόλις το 3% των παιδιών των μεταναστών: μόλις 6.072, σε σύνολο 200 χιλιάδων. Ακόμη κι αυτόν τον αναποτελεσματικό νόμο, όμως, «η κυβέρνηση, που ολοένα και περισσότερο υιοθετεί την ατζέντα της άκρας Δεξιάς, αποφάσισε εν μια νυκτί να τον παγώσει», όπως τόνισε ο Γ. Αλμπάνης που άνοιξε τη συνέντευξη Τύπου.
