Ελληνικός Τουρισμός και Ανάπτυξη – Μύθος ή πραγματικότητα;

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΚΑΣΙΜΗ

Σύμφωνα με την μελέτη του ΙΟΒΕ ( Σεπτέμβριος – Οκτώβριος 2011), από τις εκτιμήσεις των ξενοδοχειακών επιχειρήσεων, όπως αυτές αποτυπώθηκαν στην έρευνα, η γενική διαπίστωση είναι ότι τα ξενοδοχεία στην κατηγορία των 5 αστέρων εμφανίζουν καλύτερες επιδόσεις σε σχέση με τις κατηγορίες 4 και 3 αστέρων. Αυτό συμβαίνει διότι τα εισοδήματα της μεσαίας τάξης στην Ευρώπη έχουν συρρικνωθεί λόγω των εφαρμοζόμενων πολιτικών λιτότητας (αυτοί υπήρξαν οι επισκέπτες των ξενοδοχείων 3-4 αστέρων), σε αντίθεση με τα εισοδήματα των πλουσίων της Ευρώπης (επισκεπτών των ξενοδοχείων 5 αστέρων) τα οποία είτε έμειναν σταθερά, είτε αυξήθηκαν. 

Ως προς το σύνολο των επιχειρήσεων (δηλαδή 3, 4 και 5 αστέρων) οι μισές επιχειρήσεις απάντησαν ότι η κατάστασή τους βελτιώθηκε το τελευταίο τρίμηνο σε σχέση με πέρυσι, με το ισοζύγιο θετικών/αρνητικών απαντήσεων να διαμορφώνεται στις +21 μονάδες.

Ικανοποιημένοι εμφανίζονται επίσης από την εξέλιξη της συνολικής ζήτησης με το σχετικό ισοζύγιο να κυμαίνεται σε αντίστοιχο σχεδόν επίπεδο, καθώς η αύξηση της ζήτησης από τους αλλοδαπούς επισκέπτες αντιστάθμισε τη σημαντική πτώση από τον εσωτερικό τουρισμό ή οποία προήλθε από την φτωχοποίηση των χαμηλότερων και μεσαίων εισοδηματικά στρωμάτων λόγω των μνημονιακών-νεοφιλελεύθερων πολιτικών.

Η θετική πορεία της ζήτησης αποτυπώνεται και στον κύκλο εργασιών, αν και μια στις τρεις επιχειρήσεις αναφέρει πτώση σε σχέση με πέρυσι με συνέπεια το ισοζύγιο να υποχωρεί στο +18.(1)

Επιπλέον, παρουσιάζεται σαφής αύξηση των αφίξεων τουριστών όσο και των ταξιδιωτικών εισπράξεων αλλά και των διανυκτερεύσεων το 2011 σε σχέση με το 2010.(2)

Σε όρους απασχόλησης όμως, το σχετικό ισοζύγιο θετικών/αρνητικών απαντήσεων είναι αρνητικό (τόσο για το σύνολο των ξενοδοχείων όσο και ανά κατηγορία αστέρων) με τις μισές επιχειρήσεις να αναφέρουν ότι ο αριθμός των εργαζομένων παρέμεινε αμετάβλητος σε σχέση με πέρυσι.(1)  Εκτιμήσεις, μάλιστα κάνουν λόγο για μείωση των εργαζομένων. Επιπρόσθετα γεγονός αποτελεί η αύξηση των ελαστικών μορφών απασχόλησης και η μείωση των μισθών των ξενοδοχοϋπαλλήλων.

Στο σημείο αυτό λοιπόν αρχίζουμε να αναρωτιόμαστε για τι είδους ανάπτυξη μιλάμε και τι εν τέλει ανάπτυξη ευαγγελιζόμαστε. Επιδιώκουμε , μια ανάπτυξη και ένα "αυγάτισμα" των κερδών του κεφαλαίου ή μια ανάπτυξη με κέντρο τον εργαζόμενο και τα πλατιά λαϊκά στρώματα;

Επιπλέον, στα ευρωπαϊκά προγράμματα επιδοτήσεων (τα οποία ειρήσθω εν παρόδω οι ελληνικές κυβερνήσεις δρώντας ως υπάλληλοι των Βρυξελλών , τα θεωρούν τον κύριο μοχλό ανάπτυξης, λόγω των γνωστών δεσμεύσεων που έχει αναλάβει η Ελληνική κυβέρνηση στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και του Μάαστριχτ , αλλά και λόγω της συστηματικής προσπάθειας καταστροφής της ελληνικής παραγωγής) δεν υπάρχει κανένα κίνητρο για την προμήθεια εξοπλισμού από έλληνες παραγωγούς (π.χ. Έπιπλα, εξοπλισμός μαζικής εστίασης κλπ).

Ακόμα και ο λεγόμενος αναπτυξιακός νόμος (πρόγραμμα επιδότησης επιχειρήσεων-εταιρειών από τον κρατικό κορβανά), δεν προβλέπει καμία πριμοδότηση για επιχειρήσεις – εταιρείες οι οποίες προμηθεύονται εξοπλισμό από έλληνες παραγωγούς, καταδεικνύοντας με τον πλέον σαφή τρόπο ότι η κυβέρνηση δεν υποτάσσεται απλά στις γραπτές και ενυπόγραφες δεσμεύσεις της ως προς την ΕΕ αλλά έχει ένα συστηματικό σχέδιο διάλυσης της ελληνικής μεταποιητικής δραστηριότητας.

Δεν χρειάζεται να αναφερθεί καν βέβαια το γεγονός ότι δεν υπάρχει καν ίχνος δέσμευσης από τις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις και εταιρείες για την αγορά προμηθειών από έλληνες παραγωγούς. Μάλιστα, πολλές φορές λόγω της στρεβλής εφαρμογής Συστημάτων Διαχείρισης Ασφάλειας Τροφίμων κυρίως, οι εταιρείες εγκαταλείπουν έλληνες παραγωγούς και κυρίως παραγωγούς τοπικής εμβέλειας διότι δεν ακολουθούν κάποιο σύστημα διαχείρισης ασφάλειας τροφίμων, πράγμα το οποίο δεν επιβάλλεται από τα Συστήματα Διαχείρισης όμως λόγω ελλιπούς ενημέρωσης,ίσως και αδιαφορίας των ιδιωτικών οργανισμών πιστοποίησης καθώς και ελλιπούς κυρίως στελέχωσης οργανισμών όπως ο ΕΦΕΤ, οι οποίοι θα μπορούσαν να δρουν και συμβουλευτικά εκτός από ελεγκτικά, προκρίνεται πολλές φορές ως λύση.

Αναρωτηθείτε λοιπόν, είναι αυτή η ανάπτυξη που θέλουμε;
Μια τουριστική ανάπτυξη βασισμένη στα κέρδη του εκάστωτε μεγαλοξενοδόχου* ή μια τουριστική ανάπτυξη ανθρωποκεντρική βασισμένη στην ισομερή κατανομή του παραγόμενου πλούτου και εντός των πλαισίων της απαιτούμενης ριζικής παραγωγικής αναδιάρθρωσης;

Συνεπώς, κατά πόσον αυτή η στρεβλή τουριστική ανάπτυξη είναι όσο θετική παρουσιάζεται από τους θιασώτες της επικέντρωσης στον τουρισμό και της εγκατάλειψης επί της ουσίας της παραγωγικής δραστηριότητας;

Τελικά η παρουσίαση της ελληνικής τουριστικής βιομηχανίας ως της βαριάς βιομηχανίας της Ελλάδας είναι ένας μύθος ή μια πραγματικότητα;

(1).Ίδρυμα Οικονομικών & Βιομηχανικών Ερευνών (ΙΟΒΕ) Σύνδεσμος Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΣΕΤΕ) Έρευνα Οικονομικής Συγκυρίας στις Τουριστικές επιχειρήσεις (πλην των ξενοδοχειακών) Σεπτέμβριος – Οκτώβριος 2011

(2).Στατιστικό δελτίο οικονομικής συγκυρίας, Τεύχος 142, Ιανουάριος-Φεβρουάριος 2012, σελ.29-30.

* στο σημείο αυτό θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι η γενική διαπίστωση είναι ότι τα ξενοδοχεία στην κατηγορία των 5 αστέρων εμφανίζουν καλύτερες χρηματοοικονομικές επιδόσεις σε σχέση με τις κατηγορίες 4 και 3 αστέρων ,πράγμα το οποίο καταδεικνύει ότι οι μικρομεσαίες ξενοδοχειακές επιχειρήσεις βρίσκονται σε σαφώς πιο δεινή θέση από μεσαίες και μεγάλες ξενοδοχειακές επιχειρήσεις(1)

Αναδημοσίευση - iskra