Σελίδες

Μικρή Ασυμφωνία εις Α μείζον


του Ανδρέα Οικονόμου,  Προεδρου Δ.Σ. 2ου Δημοτικού Σχολείου Χαλανδρίου (Λίτσειο)


Ξεκινώντας θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε – υποθέσουμε  ότι τα μέλη ενός Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων (ΣΓ& Κ) είναι Γονείς. Αυτοί λοιπόν οι γονείς εκτός του ότι έχουν ένα δύο ή και παραπάνω παιδάκια που ευτυχούν να πηγαίνουν σχολείο στις μέρες μας, είναι παράλληλα και «ευτυχείς» εργαζόμενοι (υπάλληλοι , εργάτες, αυτοαπασχολούμενοι, ελεύθεροι επαγγελματίες κ.λπ.) ή  άνεργοι (φρέσκοι ή μακροχρόνιοι όλων των παραπάνω κατηγοριών).

Ας θεωρήσουμε λοιπόν ότι στο οικογενειακό τους περιβάλλον και στη δουλειά τους, οι γονείς δεν έχουν κανένα πρόβλημα.

Και εξηγούμε οι παππούδες (οι γονείς τους δηλαδή) είναι υγιέστατοι, έχουν τη συνταξούλα τους που τους φτάνει να ζουν καλά μετά από 40 χρόνια δουλειάς ή και παραπάνω και έχουν κανονίσει να ζουν κοντά στα εγγόνια τους (στα παιδιά μας δηλαδή) για να μεγαλώνουν με παππούδες και όχι για άλλο λόγο. Επίσης στην δουλεία τους οι γονείς αυτοί (εμείς δηλαδή) δεν αντιμετωπίζουμε  μειώσεις μισθών, ανεργία απόλυση, ψυχολογική πίεση. Επίσης, όσοι από εμάς είμαστε άνεργοι, έχουμε κανονίσει από τα προηγούμενα χρόνια (επειδή "μαζί τα φάγαμε"), και έχουμε όλοι μας τα απαραίτητα για τα επόμενα 15 τουλάχιστον χρόνια για να καλύπτουμε τις ανάγκες των παιδιών μας μέχρι όποτε το ευνομούμενο κράτος που ζούμε αποκαταστήσει τα παιδιά μας με δουλειά κ.λπ. αμέσως μετά τις σπουδές τους δηλαδή.

Και πάμε τώρα στα "μοναδικά" ζητήματα που πρέπει να ασχολείται ο ΣΓ & Κ τα οποία είναι ανεξάρτητα (!) από όσα συμβαίνουν στην κοινωνία γενικότερα.
Η πραγματικότητα, οι ελλείψεις & οι απλήρωτοι λογαριασμοί  που επιβαρύνουν όλα σχεδόν τα σχολεία:

Θέρμανση, Ρεύμα, νερό, τηλέφωνο  καθώς και Φ.Π.Α.
Φαγητό και κολατσιό δωρεάν στους Παιδικούς σταθμούς, Βιβλία, Ψυχολόγοι, Ενισχυτική Διδασκαλία και Πρόσθετη Διδακτική Στήριξη, προώθηση της Παιδικής Εργασίας, πρόβλημα μεταφοράς των μαθητών στα σχολεία ή στα ειδικά σχολεία που έχουν επιτύχει (μουσικό ή γυμναστικό Γυμνάσιο)
Τάξεις με 27 παιδιά και χορηγοί & έμποροι για ότι προαιρείται ο καθένας
Κανένας έλεγχος αντισεισμικότητας στα σχολεία, κλείσιμο παιδικών σταθμών γιατί μας περισσεύσανε, λειψές αίθουσες στα σχολεία κ.λπ.
Ελλείψεις σε δασκάλους, καθηγητές, καθαρίστριες, τραπεζοκόμους, κτηριοφύλακες, σχολικούς τροχονόμους γιατί και αυτοί περισσεύουν
Ελαστικές σχέσεις εργασίας παντού (ωρομίσθιοι , εποχιακοί , αναπληρωτές συμβασιούχοι , δίωροι , τρίωροι …..)
Και πολλά άλλα μπορούν να προστεθούν στον κατάλογο

Και επειδή όλα τα παραπάνω συνθέτουν την σημερινή πραγματικότητα εγώ θεωρώ ότι οι Γονείς (εμείς δηλαδή) θα πρέπει αφενός να παλεύουμε για την δωρεάν εξυπηρέτηση όλων των παραπάνω προβλημάτων μέσα από Κρατικούς Προϋπολογισμούς  αλλά και  
να είμαστε δίπλα και αλληλέγγυοι σε όλους αυτούς που απολύονται ή που δουλεύουν με κάποια από τις 10αδες μορφές ελαστικής απασχόλησης και να διεκδικήσουμε την μονιμοποίηση τους και την κατάργηση κάθε μορφής ελαστικής απασχόλησης
να απαιτήσουμε εδώ και τώρα διορισμούς όλων αυτών που λείπουν από τα σχολεία και αυτά δεν λειτουργούν όπως θα έπρεπε

Έλεγχο στατικότητας εδώ και τώρα σε όλα τα σχολεία και συμπληρώστε με όσα bullets θέλετε

Γιατί όλοι όσοι απολύονται ή μπαίνουν σ' εφεδρεία ή δουλεύουν τετραωρίτες ή με ελαστικές σχέσεις εργασίας ή, ή ή , είναι και αυτοί ενδεχόμενα γονείς ή παιδιά.

Είναι ξεκομμένα τα προβλήματα που προσπαθούμε να λύσουμε στη σχολική κοινότητα από τα γενικότερα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σαν γονείς στην κοινωνία;

Μήπως είναι υποκριτικό να λέμε ότι αυτό δεν είναι σχολικό ζήτημα αλλά πολιτικό;  Πολιτική δεν εφαρμόζεται στα σχολεία ή κάτι άλλο; 

Είναι Politically Correct ο σύλλογος να μην απασχολείται με τα γενικότερα προβλήματα της κοινωνίας που ζούμε και να ασχολείται με τα σχολικά προβλήματα και μόνο, λες και το σχολείο λειτουργεί ανεξάρτητα από το υπόλοιπο κράτος;

Είναι σωστό, όταν ο ΣΓ & Κ δεν παίρνει θέση σε γενικότερα ζητήματα (Χαράτσια, Κρατικός  Προϋπολογισμός, Κατάσταση στην Υγεία, στους Παιδικούς Σταθμούς κ.λπ.) και άρα δεν κάνει και τίποτα για να τα αλλάξει γιατί είναι πολιτική συζήτηση αυτή, και, είναι κομματική τοποθέτηση όταν κάποιος συνδέει τις Κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης, και τους Κρατικούς Προϋπολογισμούς με την κατάσταση στην Παιδεία, την Υγεία, τις υποδομές των σχολείων, των παιδικών σταθμών και προσπαθεί να κάνει κάτι.

Ευτυχώς ακόμα δουλεύω και πληρώνομαι. Εργάζομαι στο κέντρο και από την Σταδίου περνάνε καθημερινά 2 με 3 πορείες. Κάθε μέρα οι συνάδελφοί μου με ρωτάνε «Ρε Οικονόμου ποιοι διαδηλώνουν πάλι» Τελευταία απαντάω «δεν ξέρω, αλλά όταν θα είμαστε εμείς κάτω να διαδηλώνουμε δεν θα έχει μείνει κανείς πάνω να μας ακούσει».

Και για να κλείνω…

Η  "μικρή" ασυμφωνία την οποία εντοπίζω είναι η εξής: ο γονιός είναι σκέτο γονιός; 
Από τη στιγμή δηλαδή, που πάει το παιδί σχολείο, ο περήφανος γονιός παύει να έχει οποιαδήποτε άλλη ιδιότητα; Ή μήπως, συμβαίνει κατά γράμμα αυτό που σαφέστατα περιγράφει η ρήση "άλλος το πρωί και άλλος το βράδυ";

            Και για να εξηγούμαι, κάθε λογικός άνθρωπος θα απαντούσε ότι βέβαια ο γονιός είναι ταυτόχρονα και εργαζόμενος, που καθημερινά παλεύει να εξασφαλίσει τα απαραίτητα στα τέκνα και, δευτερευόντως, στον εαυτό του. Τελευταία, στην περιγραφή αυτή μπορούμε να προσθέσουμε τη λέξη "για να εξασφαλίσει με δυσκολία τα απαραίτητα". Είναι, επίσης, δυστυχώς  γεγονός ότι δίπλα στην ιδιότητα γονιός όλο και συχνότερα εμφανίζονται τα επίθετα: άνεργος, απλήρωτος για μήνες, υποψήφιος για εφεδρεία, υπό την απειλή απόλυσης, μειωμένου ωραρίου κ.ο.κ
            Αν λοιπόν έχουν έτσι τα πράγματα, γονιός με γονιό διαφέρει.

            Και για να εξηγούμαι για δεύτερη φορά. Δεν έχουν όλοι οι γονείς τα ίδια προβλήματα. Από τη μία είμαστε εμείς, η συντριπτική πλειοψηφία των γονέων, που εκτός από την κατάσταση υποβάθμισης και ιδιωτικοποίησης που αντιμετωπίζουμε στα σχολεία, αντιμετωπίζουμε και την πραγματική δυσκολία να τα βγάλουμε πέρα στην ζωή, γενικώς (Αυτή την οικογένεια κάποιοι την ονομάζουν λαϊκή οικογένεια) .
Από την άλλη, είναι μία χούφτα γονείς, που πιθανότατα δεν θα τους δούμε και ποτέ στα δημοσία σχολεία, οι οποίοι εκτός από τις βιομηχανίες και τις επιχειρήσεις τους, ίσως να προβληματίζονται και για το χρώμα των κουρτινών στην σχολική τάξη και αν είναι παιδαγωγικά αποτελεσματικό (Αυτούς κάποιοι τους ονομάζουν πλουτοκρατία) .
            Οι συγκεκριμένοι λίγοι, κατά τη γνώμη μου, καλά κάνουν. Αυτοί που δεν κάνουμε καλά είμαστε οι υπόλοιποι, που έχουμε στενάξει κυριολεκτικά. Έχει έρθει ο καιρός να αποφασίσουμε:

Ή θα κάνουμε πράξη το σύνθημα «ένας για όλους και όλοι για έναν» ή θα είμαστε συνυπεύθυνοι για ότι θα συμβεί στο μέλλον, και πρώτα από όλα το μέλλον των παιδιών μας. Για να μην συμβεί σε εμάς αυτό που περιγράφει ο μεγάλος ποιητής «καιρός του σπείρειν, καιρός του θερίζειν », βλέποντας τα παιδιά μας «κληρονόμους πουλιών με σπασμένα φτερά να πετάνε»
Τώρα γιατί όσο αργούμε κερδίζουν κάποιοι.
Ή θα σταθούμε αλληλέγγυοι σε όλους όσους πονάνε τώρα ή όταν θα πονέσουμε εμείς δεν θα έχει μείνει κανείς να σταθεί δίπλα μας.

Με βαθιά εκτίμηση για όλους όσους αγωνιζόμαστε μέσα από όποιο μετερίζι.

Ανδρέας Οικονόμου
Πρόεδρος Δ.Σ. 2ου Δημοτικού Σχολείου Χαλανδρίου (Λίτσειο)


* Ό τίτλος καθώς και τα ποιητικά αποσπάσματα με τη σειρά που εμφανίζονται είναι από  Κ.Καρυωτάκη «Μικρή Ασυμφωνία εις Α Μείζον»,  Μίλτος Σαχτούρης «Ο Ελεγκτής» , Γιώργος Σεφέρης  «Ο Τελευταίος Σταθμός»