του Γιάννη Μιχάλα, μέλους του ΔΣ της Ένωσης Γονέων Μαθητών Δήμου Χαλανδρίου
Πριν από ένα χρόνο περίπου, πολλοί από εμάς, που ζούμε καθημερινά τα προβλήματα των σχολείων, είχαμε κατηγορηθεί για κινδυνολογία, όταν προβλέπαμε το σημερινό κατάντημα τους να αδυνατούν να καλύψουν τις ανάγκες λειτουργίας τους.
Σήμερα, που ο Καλλικρατικός νόμος (Ν. 3852/10) για την Παιδεία, κατήργησε τις παλαιές σχολικές επιτροπές ανά σχολείο και ίδρυσε τις νέες ενιαίες για κάθε βαθμίδα εκπαίδευσης, αποδεικνύεται ότι δημιουργούνται περισσότερα προβλήματα.
Το Χαλάνδρι δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση, καθώς η Διοίκηση του Δήμου δεν αντιστάθηκε στο νόμο του Καλλικράτη, με αποτέλεσμα τρεις μήνες από την έναρξη των σχολείων (και μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές) να μην έχουν κλείσει τα διαδικαστικά ζητήματα της παράδοσης – παραλαβής μεταξύ των παλαιών και νέων σχολικών επιτροπών, να μην υπάρχει εικόνα για τις παλαιότερες οφειλές των σχολείων και πολύ περισσότερο για τις ανάγκες της νέας χρονιάς.
Τα σχολεία μας λοιπόν φέτος έχουν λάβει σημαντικά λιγότερα χρήματα (τα οποία το 2010 ήταν ήδη μειωμένα κατά 50% σε σχέση με το 2009) προκειμένου να αντιμετωπίσουν τις ανάγκες τους, ενώ η κατανομή της τρίτης δόσης του 2011 (40.000 ευρώ στη β΄ βάθμια και 50.000 στην α΄ βάθμια) εκκρεμεί μέχρι την ώρα που οι παλιές σχολικές επιτροπές θα κλείσουν τα βιβλία τους στη Δ.Ο.Υ και στο ΙΚΑ.
Κάποιοι είπαν, ότι στο Υπουργείο Παιδείας δεν γνώριζαν πως οι Πρόεδροι των παλαιών σχολικών επιτροπών ήταν άμισθοι και θέλησαν καταργώντας τις να εξοικονομήσουν πόρους. Όλα, λοιπόν, στο όνομα της περικοπής των πόρων.
Αυτοί, που μας μίλαγαν για επενδύσεις στην Παιδεία και πράσινη ανάπτυξη κατάφεραν με την πολιτική τους να ανοίξουν τα σχολεία χωρίς βιβλία, καθηγητές, κονδύλια για πετρέλαιο, χαρτική ύλη κ.λ.π.
Την ίδια ώρα που σύμφωνα με τον Κρατικό Προπολογισμό του 2012 το 71,1% των κρατικών δαπανών (120,9 δισ. Ευρώ) πηγαίνουν στους τόκους, τα χρεωλύσια και την ενίσχυση των τραπεζών, μόλις το 11,4% των δαπανών(19,4 δισ.) αφορούν μισθούς και συντάξεις του δημοσίου και 10.1% (17,1 δισ.) υγεία, παιδεία, ασφαλιστικά ταμεία, συγκοινωνίες.
Δυστυχώς για τα σχολεία, δεν είναι τράπεζες για να τους δώσουν λεφτά να σωθούνε.
Ενώ προβλέπεται αύξηση των δαπανών για εξοπλιστικά προγράμματα (κατά 67%) και για τις δυνάμεις καταστολής (γιατί όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος κατά 4,4%) οι δαπάνες για την παιδεία κατρακυλούν στο 2,75% στο ΑΕΠ ή 3,39% στις δαπάνες του τακτικού προϋπολογισμού, που είναι το χαμηλότερο ποσοστό των τελευταίων δεκαετιών, σε απόλυτες τιμές μεταφράζεται σε μείωση 1,2 δις περίπου σε σχέση με το 2009.
Συγκεκριμένα για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση, ο προϋπολογισμός του 2012 προβλέπει 1.747.780.000 ευρώ και είναι μειωμένος κατά 143.280.528 ευρώ σε σχέση με τον προϋπολογισμό του 2011 που ήταν ήδη σημαντικά χαμηλότερος σε σχέση με το 2010. Χαρακτηριστικό είναι ότι από τα κονδύλια που προϋπολογίζονται για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση τα 1.744.915.000 ευρώ αφορούν μισθούς και συντάξεις. Το ποσό αυτό είναι μειωμένο από τον περσινό προϋπολογισμό κατά 128.974.757 ευρώ, πράγμα που αντανακλά στις νέες μειωμένες αποδοχές των εκπαιδευτικών αλλά και σε λιγότερες προσλήψεις εκπαιδευτικών.
Τεράστια μείωση, όμως, εμφανίζεται και στις λειτουργικές δαπάνες για την πρωτοβάθμια που για το 2012 είναι 2,9 εκατ. ευρώ, από 17,2 εκατ. ευρώ στον περσινό προϋπολογισμό.
Παράλληλα στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση προβλέπονται συνολικά 2.191.659.000 ευρώ, από 2.404.218.332 πέρσι. Από αυτά, για μισθούς και συντάξεις πάνε τα 2.176.465.000 ευρώ (λιγότερα κατά 191.744.158 ευρώ σε σχέση με πέρσι) και για λειτουργικές δαπάνες τα 15.194.000 ευρώ, από 36.009.174 ευρώ πέρσι.*
Σε αυτήν την κατάσταση συχνά οι δ/ντες των σχολείων καλούμενοι να ασκήσουν το ρόλο του manager «πιέζουν» τους συλλόγους γονέων προκειμένου αυτοί να καλύψουν οικονομικά έξοδα για τις πάγιες λειτουργικές ανάγκες των σχολείων.
Εκτός από το γεγονός, ότι, ως Ένωση Γονέων, έχουμε κατά καιρούς δηλώσει πως ο ρόλος των συλλόγων δεν είναι αυτός, ιδιαίτερα στις μέρες μας, μια τέτοια πρόταση είναι και προκλητική.
Οι γονείς που ασχολούνται με τα προβλήματα των σχολείων, διακρίνονται από ειλικρινή εθελοντισμό, ο οποίος συχνά μεταφράζεται σε πλήθος εργατο-ωρών.
Ο εθελοντισμός αυτός όμως ιδιαίτερα στις μέρες μας έχει ορισμένα όρια.
Δεν μπορεί στο όνομα «ότι το σχολείο δεν έχει πετρέλαιο, δεν έχει καθαρίστρια, δεν έχει χαρτικά» και πλήθος άλλων ελλείψεων, οι σύλλογοι γονέων να «εξαναγκάζονται» στην κάλυψη αυτών των αναγκών.
Θυμίζει τον επαναλαμβανόμενο εκβιασμό που μας ασκεί ανά τρίμηνο η τρόϊκα για να δώσει τη δόση.
Σήμερα που πολλοί γονείς έχουν χάσει τις δουλειές τους, ή άλλοι έχουν υποστεί σημαντικές μειώσεις στα εισοδήματά τους, το δημόσιο και δωρεάν σχολείο είναι λαϊκή απαίτηση.
Στην εποχή της οικονομικής κρίσης και της ανάλγητης πολιτικής του μνημονίου, που κατεδαφίζει τα κεκτημένα κοινωνικά δικαιώματα της δωρεάν παιδείας, υγείας, εργασίας, οι εκπρόσωποι της Ένωσης Γονέων στις σχολικές επιτροπές πρέπει να αναδείξουμε τα προβλήματα, να πιέσουμε για άμεσες λύσεις και μαζί με τους μαθητές και εκπαιδευτικούς να συγκροτήσουμε ένα κοινό μέτωπο αγώνα.
Η απάντησή μας πρέπει να είναι μία και αποφασιστική:
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ.
*Πηγή: Χ. Κάτσικας www.alfavita.gr
Το άρθρο είναι αναδημοσίευση από την εφημερίδα της Ένωσης Γονέων Μαθητών Δήμου Χαλανδρίου (τεύχος 7-ιανουάριος 2012)
Το άρθρο είναι αναδημοσίευση από την εφημερίδα της Ένωσης Γονέων Μαθητών Δήμου Χαλανδρίου (τεύχος 7-ιανουάριος 2012)
