του Δημήτρη Χρήστου
«Η αστυνομική επιχείρηση εκκένωσης καταλήψεων στέγης στη Θεσσαλονίκη μάς βρίσκει αντίθετους. Η ποινικοποίηση εγχειρημάτων αλληλεγγύης συνιστά πρακτική που δεν έχει καμία σχέση με τις αρχές και τις αξίες της Αριστεράς». Αυτό υπογράμμιζε σε πρόσφατη ανακοίνωσή του το γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ. Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα με τη σειρά. Όταν οι καταλήψεις δημοσίων και ιδιωτικών κτηρίων γίνονται παράνομα, από τη στιγμή που ο ιδιοκτήτης του ακινήτου διαφωνεί, οι αρμόδιες αρχές είναι υποχρεωμένες να απελευθερώσουν με όποιον τρόπο κρίνουν καταλληλότερο το ακίνητο. Από τη στιγμή που η Αριστερά ως κυβέρνηση όλων των Ελλήλων έχει ορκιστεί, πριν αναλάβει την εξουσία, να σέβεται και να τηρεί τους νόμους και το Σύνταγμα, είναι υποχρεωμένη να το κάνει.
«Η αστυνομική επιχείρηση εκκένωσης καταλήψεων στέγης στη Θεσσαλονίκη μάς βρίσκει αντίθετους. Η ποινικοποίηση εγχειρημάτων αλληλεγγύης συνιστά πρακτική που δεν έχει καμία σχέση με τις αρχές και τις αξίες της Αριστεράς». Αυτό υπογράμμιζε σε πρόσφατη ανακοίνωσή του το γραφείο Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ. Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα με τη σειρά. Όταν οι καταλήψεις δημοσίων και ιδιωτικών κτηρίων γίνονται παράνομα, από τη στιγμή που ο ιδιοκτήτης του ακινήτου διαφωνεί, οι αρμόδιες αρχές είναι υποχρεωμένες να απελευθερώσουν με όποιον τρόπο κρίνουν καταλληλότερο το ακίνητο. Από τη στιγμή που η Αριστερά ως κυβέρνηση όλων των Ελλήλων έχει ορκιστεί, πριν αναλάβει την εξουσία, να σέβεται και να τηρεί τους νόμους και το Σύνταγμα, είναι υποχρεωμένη να το κάνει.
ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ, αν αυτό είναι τόσο ενάντια στις “αρχές της”, υπάρχουν δύο επιλογές. Να προτείνει νόμους που να μην αντιβαίνουν στις αρχές της, οι οποίοι να εγκρίνονται στη Βουλή. Και αυτοί οι νόμοι, φυσικά, δεν μπορεί να αντιβαίνουν στο Σύνταγμα. Διαφορετικά, ζητάς αναθεώρηση και του Συντάγματος. Η δεύτερη επιλογή είναι να υποβάλει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας την παραίτησή της, λόγω ασυμβίβαστου μεταξύ “αρχών της Αριστεράς” και καταστατικού χάρτη της χώρας. Με λίγα λόγια, η κυβερνώσα Αριστερά επιστρέφει στο ενυδρείο της της ισόβιας αντιπολίτευσης όπου ζει ήσυχα και ασφαλώς με τα μικρά εκλογικά ποσοστά της, και από εκεί σαρκάζει και κατηγορεί τα θηρία της ανοιχτής θάλασσας.
ΜΑ ΜΠΟΡΕΙ να υπάρχουν καταλήψεις νόμιμες; Εξαρτάται ποιος είναι ο πραγματικός στόχος των καταληψιών. Όσοι πραγματικά ενδιαφέρονται για την εξασφάλιση στέγης και ανθρώπινων συνθηκών διαβίωσης για τους δυστυχείς πρόσφυγες, μπορούν να το κάνουν, αφού εντοπίσουν τα κατάλληλα έρημα κτήρια και ζητήσουν είτε από τους ιδιοκτήτες τους (ιδιώτες ή φορείς) να τα χρησιμοποιήσουν για τον συγκεκριμένο σκοπό, όσο χρόνο δεν χρειάζονται αυτοί τα ακίνητά τους. Μπορούν να εγγυηθούν συντήρηση και επισκευές του κτηρίου. Μπορούν, επειδή ο σκοπός τους είναι ανθρωπιστικός, να ζητούν τρόφιμα, κρεβάτια, και ό,τι άλλο χρειάζεται για τη διαβίωση ανθρώπων. Μπορούν να αιτηθούν, για τους ίδιους λόγους, δωρεάν παροχή ηλεκτρικού ρεύματος και νερού. Μπορούν να κάνουν πολλά. Γιατί δεν τα κάνουν; Διότι ακυρώνονται ως αντιεξουσιαστές που βρίσκονται σε μόνιμη πάλη με την εξουσία, με κάθε μέσο. Άρα δεν είναι οι πρόσφυγες το πραγματικό τους αντικείμενο δράσης. Οι πρόσφυγες είναι ουσιαστικά οι όμηροί τους, τους οποίους χρησιμοποιούν για τη δράση τους.
ΦΥΣΙΚΑ υπάρχουν και άλλα σοβαρά ζητήματα, όπως με ποια κριτήρια επιλέγουν αυτές οι ομάδες των καταλήψεων τους πρόσφυγες που θα φιλοξενήσουν. Κανείς δεν ξέρει, όπως δεν ξέρει αν υπάρχουν κανόνες στις συνθήκες διαβίωσης του κοινοβίου.
Είναι επίσης αρκετά περίεργο γιατί οι ασυμβίβαστοι αντιεξουσιαστές δεν συγκινούνται για τους άστεγους Έλληνες πολίτες. Γιατί αυτοί είναι έξω από το ρεπερτόριό τους; Είναι άλλο πράγμα λοιπόν η αλληλεγγύη για ανθρωπιστικούς λόγους και άλλο πράγμα η στρατολόγηση ομήρων. Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι ακυρώνονται όλα τα κινήματα που προτάσσουν την ανθρωπιστική βοήθεια και κάνουν ό,τι μπορούν για να αξιοποιήσουν τη συμπαράσταση της κοινωνίας των πολιτών και των φορέων της. Ούτε μπορούμε να ισοπεδώσουμε προσπάθειες εξεύρεσης στέγης για καλλιτεχνική δημιουργία και μορφωτική δράση αν λειτουργούν με δημοκρατικούς κανόνες και διαφάνεια και αντιστέκονται σε αυθαιρεσίες της εξουσίας.
ΠΟΙΕΣ είναι, λοιπόν, οι αξίες της Αριστεράς και ποιοι τις καθορίζουν; Είναι φανερό από τις αντιδράσεις ότι εκείνο το σχήμα του 4,6% δεν είχε φανταστεί ποτέ ότι θα κληθεί από την πλειονότητα των πολιτών να σώσει τη χώρα και τους Έλληνες. Ούτε καν σε προσομοίωση δεν υπήρχε εκπαίδευση διακυβέρνησης χώρας, πολύ περισσότερο στις συνθήκες ασφυξίας που δημιούργησαν τα ευρωπαϊκά ιερατεία για να την ανατρέψουν. Και πολλοί από εκείνο το σχήμα που θύμιζε περισσότερο λέσχη με παρατάξεις, όπου η κάθε μια φανταζόταν ό,τι ήθελε, ακόμα νοσταλγούν την ασφαλή και ανώδυνη ακτιβιστική δράση με την οποία φαντάζονται πως μπορούν να νικήσουν τον καπιταλισμό. Επίσης είναι φανερό πως κάποιοι έχουν εκλογική πελατεία σε αυτά τα νεανικά κοινά και τα κολακεύουν ερμηνεύοντας τις δικές τους αρχές ως αρχές όλης της Αριστεράς, ακόμα και του 36% των πολιτών που ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ.
ΟΜΩΣ η Αριστερά έρχεται από πολύ μακριά και οι αγώνες και το ήθος των αριστερών με δικτατορικούς νόμους, ακόμα και μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα, έχουν δημιουργήσει τις αξίες της. Ο κόσμος της φιλότιμης εργασίας της δημιουργίας, της δημοκρατίας και ισονομίας σε όλες τις πτυχές της ζωής, ο κόσμος με αισθήματα πατριωτισμού, περιμένει από την κυβέρνηση της Αριστεράς να βγάλει τον τόπο από αυτό το ασφυκτικό θανάσιμο πλαίσιο που την οδήγησαν οι εντολοδότες του προέδρου της ΕΛΣΤΑΤ που παραποίησε τα στοιχεία, διπλασιάζοντας το έλλειμμα του 2009 για να μπάσουν βίαια τη χώρα στο πρώτο Μνημόνιο. Ο κόσμος της εργασίας και της προόδου στάθηκε στο πλευρό των προσφύγων και τους βοήθησε και τους βοηθά με κάθε τρόπο χωρίς ανταλλάγματα. Ας μην μπερδεύουμε τα πράγματα. Σε συνθήκες δημοκρατίας, ο σεβασμός στους νόμους και το Σύνταγμα δεν μπορεί να αντιβαίνει στις αξίες της Αριστεράς. Διότι αν αντιβαίνει τότε οι αντιδράσεις δεν θα έρθουν μόνον ή κυρίως από την Αριστερά. Μάτια έχουμε και βλέπουμε τι συμβαίνει σε όλη την Ευρώπη.
dchristou52@gmail.com
