Το Δημοτικό Συμβούλιο Αγίας Παρασκευής στη συνεδρίαση της 15ης Μαρτίου 2016 ενέκρινε το παρακάτω ψήφισμα προς τα Υπουργεία Παιδείας και Εσωτερικών με θέμα «Ψυχολογική Υποστήριξη Μαθητών»:
«Το Τμήμα Παιδείας του Δήμου Αγίας Παρασκευής στο πλαίσιο του προγραμματισμού του για το σχολικό έτος 2015-2016 πρότεινε και υλοποίησε, σε συνεργασία με την Διεύθυνση Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Β΄ Αθήνας, ένα πρόγραμμα για όλους τους μαθητές της Γ΄ Λυκείου (έγκριση διοργάνωσης από ΥΠ.Π.Ε.Θ. με το Σχετ. έγγραφο με αρ. πρ. 154452/Δ2/01-10-2015) με τίτλο «Μαθαίνω να διαχειρίζομαι το άγχος μου».
Το πρόγραμμα επικεντρώθηκε στην ενημέρωση των μαθητών αναφορικά με την σωστή διαχείριση του άγχους κατά την διάρκεια της προετοιμασίας τους για τις πανελλήνιες εξετάσεις. Πραγματοποιήθηκε στο χώρο των σχολικών μονάδων σε τρεις ωριαίες συναντήσεις και η διάρκεια του ήταν από τον Οκτώβριο του 2015 μέχρι και τον Ιανουάριο του 2016. Διεξήχθη εντός των διδακτικών ωρών και η συμμετοχή στο πρόγραμμα ήταν δωρεάν και προαιρετική. Πήραν μέρος συνολικά 289 μαθητές (23 τμήματα συνολικά) από τα τέσσερα Γενικά Λύκεια της Αγίας Παρασκευής (1ο ΓΕΛ, 2ο ΓΕΛ, 3ο ΓΕΛ και 4ο ΓΕΛ) και το ΕΠΑΛ. Την ευθύνη του προγράμματος είχε η ψυχολόγος του Tμήματος Παιδείας σε συνεργασία με τους Καθηγητές και την Διεύθυνση του κάθε Λυκείου. Η συνεργασία τόσο με τις Διευθύνσεις των σχολείων όσο και με τους μαθητές ήταν εξαιρετική.
Το πρόγραμμα επικεντρώθηκε στα παρακάτω θέματα:
- Στρες και ψυχολογία του μαθητή στην καθημερινότητα του,
- Μυστικά αποδοτικού διαβάσματος - τεχνικές μελέτης,
- Στόχοι, θετική σκέψη, κίνητρα και προγραμματισμός,
- Τρόποι αντιμετώπισης του άγχους,
- Διατροφή, μνήμη και ύπνος.
Οι μαθητές στις σύντομες αυτές συναντήσεις είχαν την δυνατότητα να συζητήσουν και να μοιραστούν κάποιες απορίες / ανησυχίες τους σχετικά με την διαχείριση του άγχους στην καθημερινότητα τους. Έδειξαν έντονο ενδιαφέρον για το πρόγραμμα, εξέφρασαν την δυσαρέσκεια τους ως προς την έλλειψη ψυχοσυναισθηματικής θωράκισης από το ίδιο το σχολείο και θα ήθελαν το συγκεκριμένο πρόγραμμα να συνεχιστεί γιατί σύμφωνα με τα ίδια τα παιδιά, μέσα σε τρεις μόνο συναντήσεις δεν κατάφεραν να ρωτήσουν, ανοιχτούν και μοιραστούν όλα όσα θα ήθελαν.
Μετά την λήξη του προγράμματος δόθηκαν στα παιδιά σημειώσεις από το υλικό του προγράμματος και ένα σύντομο Ναι / Όχι ερωτηματολόγιο για ερευνητικούς λόγους.
Ακολουθεί η συγκεντρωτική αναφορά των αποτελεσμάτων.
Στο πρόγραμμα πήραν μέρος συνολικά 289 μαθητές εκ των οποίων τα 149 ήταν αγόρια και τα 140 ήταν κορίτσια.
Το 81% των μαθητών απάντησαν πως το πρόγραμμα ήταν πολύ βοηθητικό και πως σκοπεύουν να χρησιμοποιήσουν όσα συζητήθηκαν στην προετοιμασία τους για τις εξετάσεις.
Επίσης, το 92% των μαθητών πιστεύουν πως είναι αναγκαίο να καθιερωθεί ένα ανάλογο πρόγραμμα σε όλα τα σχολεία της χώρας.
Τέλος, το 85% των μαθητών πιστεύουν πως χρειάζονται ενημέρωση και καθοδήγηση στην σωστή διαχείριση του άγχους.
Συμπερασματικά, αυτό που διαφαίνεται είναι η έντονη ανάγκη για συζήτηση, υποστήριξη και προώθηση δομών και δράσεων που προασπίζονται την ψυχική υγεία των μαθητών. Αυτή είναι και η κεντρική ανάγκη που προέκυψε από την επαφή της ψυχολόγου με τους μαθητές των Λυκείων της περιοχής μας κατά την διάρκεια της οποίας τα παιδιά συζήτησαν και μοιράστηκαν μαζί της τις ανησυχίες και τους φόβους τους.
Παρά τα πλεονεκτήματα της συγκεκριμένης δράσης, δεν μπορούμε να αποσιωπήσουμε το γεγονός της σύντομης διάρκειας του προγράμματος. Μέσα στο διάστημα των 3 μηνών και των ελάχιστων επαφών με κάθε τμήμα «η υποστήριξη» περιορίστηκε αποκλειστικά στον επιμορφωτικό της χαρακτήρα. Χωρίς δηλαδή να υπάρχει η υποδομή για αλλαγή, εκπαίδευση, και περαιτέρω διερεύνηση των αναγκών και δυσκολιών του κάθε μαθητή και του τμήματος.
Ελπίζoυμε η σύντομη αυτή έρευνα να αποτελέσει το έναυσμα για την ευαισθητοποίηση κυρίως του Υπουργείου Παιδείας ή/και του Υπουργείου Εσωτερικών γύρω από τις ψυχολογικές ανάγκες των μαθητών έτσι ώστε να προκύψουν εκείνες οι δομές και δράσεις που θα προλαμβάνουν τα εφηβικά ψυχικά νοσήματα και θα υποστηρίζουν τα παιδιά στην σκληρή πραγματικότητα της σχολικής ζωής. Είμαστε όλοι σε θέση να αντιληφθούμε πως τα παιδιά έχουν ανάγκη να νιώσουν ότι είναι πολύ περισσότερο από έναν αριθμό, από μια επιτυχία ή αποτυχία στις πανελλήνιες (οι εξετάσεις δεν κρίνουν την αξία τους). Αξίζουν γι’ αυτό που είναι και εμείς οφείλουμε να τους το εμφυσήσουμε μέσα από πράξεις και συστηματική ανατροφοδότηση».
