του Αλέξη Χριστόπουλου*
Επιτέλους. Η κυβέρνηση βρίσκει σιγά-σιγά τον βηματισμό της. Αρχίζει να ξεδιπλώνει το πρόγραμμά της. Να νομοθετεί και να παρεμβαίνει στις παθογένειες του συστήματος. Ακόμα κι αν βρισκόμαστε μέσα στην μέγγενη της συμφωνίας του καλοκαιριού, είναι ορατά πλέον τα σημάδια μιας αντεπίθεσης. Και γίνονται ακόμα πιο ορατά, βγάζουν κυριολεκτικά μάτια από το γεγονός της ενορχηστρωμένης επίθεσης που δέχεται το κόμμα και η κυβέρνηση. Μια επίθεση που γίνεται ολοένα και πιο έντονη, σχεδόν βίαιη. Μια επίθεση σε όλα τα ανοιχτά κοινωνικά και πολιτικά θέματα. Μια επίθεση που διεξάγεται με ανήθικα μέσα, με ψέματα και συκοφαντίες, ακόμα και με όρους υπόκοσμου. Μια επίθεση στην οποία πρωτοστατεί το τρίγωνο της διαπλοκής (πολιτικό σύστημα, τραπεζικό σύστημα, ΜΜΕ) ο καθένας φυσικά με τον δικό του ρόλο.
Ανησυχούν λοιπόν. Ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Ο Μητσοτάκης γιατί είναι αναγκασμένος να »κουβαλάει» τα εξαπτέρυγα του Σαμαρά και να απολογείται για την πιο ακροδεξιά πολιτική στα μεταπολιτευτικά χρόνια. Ο Σαμαράς γιατί οι λίστες των φοροφυγάδων κοσμούνται από εκλεκτούς φίλους και στενούς του συνεργάτες. Η Γεννηματά γιατί καταλαβαίνει ότι είναι αρχηγός μιας χρήσης και ψάχνει αλλά δεν βρίσκει οδούς διαφυγής. Ο Βενιζέλος γιατί αντιλαμβάνεται ότι η πολιτική του διαδρομή τέλειωσε μαζί με το PSI.Ο Θεοδωράκης γιατί μέσα σε δύο χρόνια κατάφερε να φτιάξει ένα ΠΟΤΑΜΙ που δεν έχει παραπόταμους αλλά ……συνιστώσες με τάσεις φυγής.
Ανησυχούν όμως και πολλοί άλλοι. Επώνυμοι και ισχυροί που μέχρι τώρα η όποια επιθυμία τους γινόταν νόμος του κράτους για τα δάνειά τους, τα λαθρεμπόριά τους, την φοροδιαφυγή τους, τις συμβάσεις των δημόσιων έργων κλπ. Ανησυχεί και απειλεί ο Ψυχάρης γιατί του ασκήθηκε δίωξη. Ανησυχεί ο Βγενόπουλος γιατί επανεξετάζεται η υπόθεσή του. Ανησυχεί ο ομογενής εξ Ελβετίας Θέμος Αναστασιάδης γιατί κατηγορείται για ξέπλυμα μαύρου χρήματος (δικό του η άλλου;). Ανησυχούν χρυσοπληρωμένες δημοσιογραφικές πένες για λογαριασμό των αφεντικών τους. Ανησυχούν οι 800 της λίστας Μπόργιανς που κλήθηκαν από τους εισαγγελείς κατα της διαφθοράς .Και ο κατάλογος των ανησυχούντων γίνεται κάθε μέρα και μεγαλύτερος.
Αυτά είναι καλά νέα για την κυβέρνηση. Γιατί όταν αυτοί ανησυχούν σημαίνει ότι κάνει καλά την δουλειά της. Αυτά είναι καλά νέα για τους πολίτες αυτής της χώρας, δεξιούς-αριστερούς-κεντρώους. Γιατί οι δικοί μας φόροι, είναι η δική τους φοροδιαφυγή και η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών που εμείς φυσικά πληρώσαμε είναι η δική τους λαθραία εξαγωγή συναλλάγματος. Η δική τους ανησυχία είναι ακριβώς ο λόγος για τον οποίον χαιρόμαστε και καταλαβαίνουμε ότι ΑΡΧΙΖΟΥΜΕ να πηγαίνουμε καλύτερα.
Ο δρόμος όμως θα είναι μακρύς και δύσβατος. Όσο ξεδιπλώνεται το κυβερνητικό πρόγραμμα, με κάθε νομοσχέδιο που έρχεται για ψήφιση θα πληθαίνουν οι ανησυχούντες. Ο αναπτυξιακός νόμος, ο νόμος για την δημόσια διοίκηση, για την παιδεία, το φορολογικό νομοσχέδιο αλλά και το συνολικό σχέδιο για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας θα συναντήσουν λυσσασμένες αντιδράσεις από όλους όσους θεωρούσαν το κράτος ιδιοκτησία τους και την χώρα τσιφλίκι τους. Αυτή ακριβώς την στιγμή η κυβέρνηση χρειάζεται την εμπιστοσύνη μας και τις δράσεις μας. Κι εμείς χρειάζεται να βγούμε με κάθε τρόπο στην κοινωνία. Να μιλήσουμε με τους πολίτες. Να τους εξηγήσουμε, να τους εμψυχώσουμε, να τους πείσουμε. Να τους πούμε την αλήθεια και μόνο την αλήθεια. Χωρίς φόβο αλλά με πάθος. Με το πάθος που μας δίνει ο σκοπός που υπηρετούμε και τα οράματα που διατηρούμε ζωντανά. Να μην τους κρύψουμε καμιά δυσκολία, καμιά από τις ανηφόρες που θα ανεβούμε μαζί τους. Να τους κάνουμε κοινωνούς και συμμέτοχους στον μεγάλο αγώνα που δίνει το κόμμα και η κυβέρνηση.
Χρειάζεται και κάτι ακόμα. Να πάψουμε να τροφοδοτούμε με τα λάθη μας την άδεια πολιτικά φαρέτρα των αντιπάλων μας. Λιγότερα λόγια, περισσότερη δουλειά, πιο γρήγορα και κυρίως αποφασιστικά βήματα χωρίς παλινωδίες και πισωγυρίσματα. Να αξιοποιήσουμε ακόμα περισσότερο το στελεχικό μας δυναμικό αλλά ταυτόχρονα να εμπιστευθούμε ανθρώπους και δυνάμεις που μπορούν χωρίς υστεροβουλίες να υπηρετήσουν τους πολιτικούς μας σχεδιασμούς.
Οι επόμενες βδομάδες είναι κρίσιμες. Το τεράστιο και μακροχρόνιο απ’ότι φαίνεται πρόβλημα του προσφυγικού είναι ένας πήχης που δεν πρέπει να περάσουμε από κάτω. Η αξιολόγηση από την άλλη πλευρά είναι ένα ζήτημα που πρέπει να λυθεί το συντομότερο δυνατόν. Για να ξεκινήσει η διαπραγμάτευση για το χρέος αλλά και η αναπτυξιακή προσπάθεια από την οποία θα κριθούν όλα. Αυτό θα είναι πλέον το μεγάλο διακύβευμα και πάνω σ” αυτό θα δοκιμασθούν πολιτικά σχέδια και κοινωνικές αντιλήψεις. Αυτή θα είναι η μεγάλη μάχη που θα ξεφύγει από τα όρια της χώρας. Γι αυτό ακριβώς χρειαζόμαστε ακόμα περισσότερες φίλιες δυνάμεις, να κερδίσουμε έδαφος στην μάχη των συσχετισμών στην Ευρώπη από την οποία κρίνεται τελικά το αποτέλεσμα. Να το πιστέψουμε και να το τολμήσουμε. Χωρίς μιζέρια, χωρίς γκρίνιες, χωρίς θλίψεις για όσα -νομίζουμε ότι-εγκαταλείπουμε. Με σχέδιο, επιμονή και ρεαλισμό γίνονται σήμερα οι »έφοδοι στα χειμερινά ανάκτορα».
*Ο Αλέξης Χριστόπουλος είναι Αναπληρωτής Συντονιστής της Νομαρχιακής Επιτροπής Βόρειας Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ
