
Οι ερευνητές ζήτησαν από 180 μαθητές να περιγράψουν μια επίπονη εμπειρία και παράλληλα μέτρησαν τα επίπεδα εφίδρωσής τους για να διαπιστώσουν το στρες που τους προκαλούσε η συγκεκριμένη εμπειρία (μεγαλύτερη εφίδρωση σήμαινε και υψηλότερο επίπεδο ενόχλησης).
Τα παιδιά που παρουσίασαν αυξημένα επίπεδα στρες (μεγαλύτερα ποσοστά εφίδρωσης) ήταν αυτά που είχαν μεγαλύτερες πιθανότητες να αντιδράσουν παρορμητικά και πιο επιθετικά, ενώ τα παιδιά που έδειχναν να στρεσάρονται λιγότερο, μπορούσαν να διατηρήσουν την ψυχραιμία τους πιο εύκολα και να σκεφτούν πριν αντιδράσουν βιαστικά.
Τα παιδιά που παρουσίασαν αυξημένα επίπεδα στρες (μεγαλύτερα ποσοστά εφίδρωσης) ήταν αυτά που είχαν μεγαλύτερες πιθανότητες να αντιδράσουν παρορμητικά και πιο επιθετικά, ενώ τα παιδιά που έδειχναν να στρεσάρονται λιγότερο, μπορούσαν να διατηρήσουν την ψυχραιμία τους πιο εύκολα και να σκεφτούν πριν αντιδράσουν βιαστικά.
Στη συνέχεια και αφού μελετήθηκε ο βαθμός ελέγχου από τους γονείς τους, κατά πόσο δηλαδή οι γονείς χειραγωγούσαν συναισθηματικά τα παιδιά ή επενέβαιναν σε υπερβολικό βαθμό στις αποφάσεις για τη ζωή τους, διαπιστώθηκε πως όσο μεγαλύτερος ήταν ο έλεγχος των γονιών προς τα παιδιά τόσο πιο επιθετικά γίνονταν αυτά.