του εκπαιδευτικού Γιάννη Μπερνιδάκη
Θέμα της συζήτησης: «Οι σκοποί και οι στόχοι της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης»
Ομιλητές: ο κ. ΛΙΑΚΟΣ, Πρόεδρος της Επιτροπής Εθνικού και Κοινωνικού διαλόγου,
ο κ. ΓΑΒΡΟΓΛΟΥ Πρόεδρος της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων της Βουλής,
ο κ. ΘΕΟΤΟΚΑΣ Πρόεδρος του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας,
ο κ. ΚΟΥΖΕΛΗΣ Πρόεδρος του Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής
Μετά τους ομιλητές θα ακολουθούσαν τοποθετήσεις από τους παρευρισκόμενους.
Στις 7 το αμφιθέατρο ήταν γεμάτο, ενώ αρκετός κόσμος ήταν όρθιοι στο πίσω μέρος και στο φουαγέ του αμφιθεάτρου.
Λίγα λεπτά μετά τις 7 μ.μ. πήρε το μικρόφωνο ο κ. Λιάκος για να ξεκινήσει η εκδήλωση.
Η μόνη λέξη που πρόλαβε να πει ήταν το «Καλησπέρα». Ομολογουμένως είναι λέξη που ερεθίζει.
Γνωστά μέλη και στελέχη - υποψήφιοι βουλευτές, υποψήφιοι δήμαρχοι, υποψήφιοι περιφερειακοί και δημοτικοί σύμβουλοι, μέλη Κεντρικών Επιτροπών -, από τους πολιτικούς χώρους του ΚΚΕ – ΚΝΕ (ΜΑΣ), του Μ-Λ ΚΚΕ, του ΚΚΕ (μ-λ), της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (σχεδόν όλοι συμμετέχουν και στα ψηφοδέλτια των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ στους καθηγητές και τους δασκάλους) έτρεξαν διαγκωνιζόμενοι μεταξύ τους, να πάρουν θέση μπροστά στα κανάλια με πανό και συνθήματα. Το σόου της «επανάστασης τους» μόλις είχε αρχίσει. Ήταν και άλλοι που κρατήθηκαν πιο πίσω, για να μην εκτεθούν, ως πιο γνωστοί από τις εμφανίσεις τους στα «επαναστατικά» κανάλια των κατά άλλα καταγγελλομένων κεφαλαιοκρατών. Αλλά και από τα εντελώς «αντικειμενικά», «ειδικά» ρεπορτάζ στο γνωστό συγκρότημα και στο αβ.
Από την αρχή υπήρχε ανταγωνισμός για το ποια ομάδα θα πει τα πιο «επαναστατικά» συνθήματα, αλλά και ποια θα ακουστεί πιο δυνατά. Απολαυστικό. Όμως ομολογουμένως φούσκα. Δεν υπήρχε ο αναγκαίος για την περίσταση παλμός. Μάλλον μαλθακότητα διέκρινες. Μάλιστα λογω «κακής» οργάνωσης και διάταξης που είχαν, δεν μπόρεσαν να εφαρμόσουν το γνωστό παλαιό: «Μια η ντουντούκα τέσσερις εμείς». Τα χρόνια βλέπετε έχουν βάλει τη σφραγίδα τους και κάποιοι απ' αυτούς είναι ήδη συνταξιούχοι.
Αφού φώναξαν από ντουντούκα και μικρόφωνα και οι κραυγές τους έφτασαν στο υπερπέραν του... αμφιθέατρου και με την κόπωση φανερά ζωγραφισμένη στα πρόσωπα τους, άρχισαν τα «παρατεταμένα διαλείμματα ανάπαυσης». Στη διάρκεια τους, άρχισαν κάποιοι από τις ομάδες κατά σειρά δύναμης, - αυτό θα πει σεβασμός και «δημοκρατική» ευαισθησία - να βγάζουν λόγο προς το ακροατήριο, θέτοντας μάλιστα ερωτήματα προς τον Πρόεδρο της Επιτροπής Διαλόγου.
Κάθε φορά που τελείωνε κάποιος από τις ομάδες αυτές, ο κ. Λιάκος ζητούσε να τον αφήσουν να απαντήσει στα ερωτήματα και τις απόψεις που έθεταν. Αμ δε. Διεκδικώντας τη μοναδικότητα του «αριστερού» στο πλανήτη, όλοι μαζί κραύγαζαν «δεν κάνουμε διάλογο μαζί σας». Σιγά μην τον άφηναν να τους «μολύνει» και πιθανά να τους προβληματίσει. Λίγο δύσκολο βέβαια γιατί για άλλη μια φορά διατράνωσαν ότι κατέχουν την μια, τη μοναδική και απόλυτη «αριστερή» αλήθεια.
Ο συντονισμός τους σ' αυτό, αλλά και ο εξευτελισμός τους συνάμα, ήταν τέλειος.
Μετά από καμιά ώρα οι φοιτητές και λοιποί από ΚΚΕ - ΚΝΕ – ΜΑΣ, ολοκλήρωσαν την . . . «γυμναστική» τους, δόθηκε το σινιάλο, έκαναν «κλείσιμο» με άλλο ένα επαναστατικό σύνθημα: «με τη ΜΑΣ ενότητα και πάλη» (δις) και αποχώρησαν.
Έμειναν από τους χώρους των Μ-Λ ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ΚΚΕ(μ-λ) με επιφύλαξη, οι όποιοι ασυντόνιστα και με προσωπικές κραυγές μπροστά στις κάμερες – αναγκαίο υλικό για το σόου» ώστε να δείχνουν αγανακτισμένοι, έκαναν επίθεση σε όποιον από το ακροατήριο τολμούσε να εκφράσει τη δυσαρέσκεια του για τη στάση τους. Δεν χρειάζεται να αναφέρουμε και τα διάφορα κοσμητικά επίθετα που περιέλουζαν τον κόσμο. Φυσικά οι «υπερεπαναστάτες» τα θεωρούν ως πολιτική τους θέση και έκφραση.
Μετά τις 8.30 μ.μ. η «εκδήλωση» έλαβε τέλος και ο κόσμος άρχισε να αποχωρεί. Τότε βρήκαν την ευκαιρία να ξαπλώσουν στα καθίσματα του αμφιθεάτρου. Για μισή ώρα τουλάχιστον μετά, κατάκοποι από τη σκληρότητα της ταξικής «μάχης» και την αγωνία για την έκβαση της, προσπαθούσαν να ανακτήσουν τις δυνάμεις τους. Η αποστολή είχε ολοκληρωθεί. Άλλη μια «υπερεπαναστατική» πράξη προστέθηκε στο ενεργητικό τους.
Δυο λόγια με ιστορική αναφορά και πολιτική σημασία
Για μας τους παλαιότερους, η στάση αυτών των «ΚΚ» δυνάμεων είναι εξηγήσιμη, αναμενόμενη, απόλυτα προβλέψιμη. Κάποιοι μίλησαν για στάση τραμπούκικη και φασιστική. Ως αποτέλεσμα δεν έχουν άδικο. Όμως πρέπει να βλέπουμε και τις αιτίες.
Αυτές οι στάσεις και συμπεριφορές έχουν τις ρίζες τους στις θεωρίες που υποστήριζαν αυτοί οι χώροι. Τις θεωρίες των τριών κόσμων του Μάο Τσε Τουγκ που διαλύθηκαν κυριολεκτικά από την ίδια τη ζωή. Σήμερα δεν ενδιαφέρουν κανένα.
Όμως ενδιαφέρει όλους και ιδιαίτερα τους ψηφοφόρους των Παρεμβάσεων, το ότι υποστήριζαν, ότι το μέλλον των κοινωνιών όπου γης και στην Ελλάδα, το μεγάλο όραμα προς εφαρμογή είναι να γίνουμε Κίνα και Αλβανία. Όταν η Κίνα εισέβαλε στο Βιετνάμ που πριν λίγο είχε διώξει τους Αμερικανούς, έγινε άλλη μια διάσπαση στο Μαοϊκό χώρο και δημιουργήθηκαν τα Μ-Λ ΚΚΕ και ΚΚΕ (μ-λ). Το ένα τάχθηκε και διατήρησε ως πρότυπο του την Κίνα και το άλλο την Αλβανία. Ποτέ ως σήμερα δεν έχουν κάνει την αυτοκριτική τους. Παρ' όλα αυτά κάνουν τους τιμητές των πάντων και θέλουν να είναι αυτοί που θα μοιράζουν «αριστερά πιστοποιητικά». Το έκαναν κατά κόρο και σήμερα, όπως στην πορεία του Πολυτεχνείου (ήταν απ' αυτούς που έβριζαν και έφτυναν τους ανθρώπους του μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ). Μπορεί ο καθένας να σκεφτεί τι «αριστερό» είχαν οι κοινωνίες της Κίνας και της Αλβανίας, ώστε να καταστούν για τους λαούς παράδειγμα προς αποφυγή η η δική τους στάση;
Για να αποφύγουν την πλήρη απομόνωση (και τη συνδικαλιστική), τα Μ-Λ δραστηριοποιούνται μέσα από τα σχήματα ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ και ΚΙΝΗΣΕΩΝ, προβάλλοντας πολιτικές τους θέσεις που εξαντλούνται σε ανούσιες αδιέξοδες αναλύσεις σέχτας. Όμως αναδεικνύουν ως κύριο τους τακτικισμούς μορφών πάλης, για να μπορούν να συμφωνούν με ανεξάρτητους αγωνιστές συναδέλφους και να τους χρησιμοποιούν για να καταλαμβάνουν θέσεις σε Δ.Σ..
Αναπαράγοντας τις ίδιες ιδέες και τακτικές της Μαοϊκής αλλά και της σύγχρονης Κίνας, προσπαθούν να επιβάλουν τη λογική: « Καμιά άλλη φωνή δεν πρέπει να ακούγεται εκτός της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος». Γι' αυτό και έδρασαν έτσι σήμερα. Τα ίδια είχαν κάνει όταν ο Υπ. Παιδείας είχε επισκεφτεί τα γραφεία της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ για να συζητήσει με τους εκπροσώπους των εκπαιδευτικών και σε σειρά άλλων περιπτώσεων.
Το ΚΚΕ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ από κοντά. Έχουν αφήσει από χρόνια στην άκρη οποιαδήποτε πρόταση. Προσχώρησαν στην αντίληψη ότι η αστική τάξη ενσωματώνει και την πιο προοδευτική πρόταση. Άρα κινδυνεύουν αν κάνουν προτάσεις. Αρκούνται στο «αντί» και στο «όχι», ακόμα κι αν υλοποιούνται προτάσεις που είχαν εκφράσει παλαιοτέρα (π.χ. 12χρονο υποχρεωτικό σχολείο, ένα ταμείο κοινωνικής ασφάλισης, ενιαίο μισθολόγιο, κ.λ.π.). Τους κατατρέχει και αυτούς η άσχημη κατάσταση που αποκαλύφθηκε ότι υπήρχε στις χώρες του πρώην «υπαρκτού σοσιαλισμού», που προέβαλαν ως πρότυπο κοινωνιών.
Αλλάζοντας στάση και υιοθετώντας την αριστερίστικη τακτική (όπως την είχε ορίσει ο Λένιν), έχουν «θεοποιήσει» τους τακτικισμούς και έτσι συναντώνται στη πράξη με τις Μαοϊκές ομάδες σε τέτοιες στάσεις και συμπεριφορές. Δεν είναι τυχαίο ότι στο 18ο συνέδριο καταδίκασαν τις περιόδους Φλωράκη και ότι προέκυψε μετά το θάνατο του Στάλιν από το 20ο συνέδριο του ΚΚΣΕ και μετά.
Κομβικό σημείο που επιδιώκουν όλες αυτές τις ομάδες και κόμματα είναι ο κόσμος να μη συμμετέχει ούτε καν να συζητά ότι τον αφορά (επιλογή στελεχών, διάλογος για παιδεία, κ.λ.π.). Μόνο να υιοθετεί πρακτικές «πεφωτισμένων ηγεσιών και πρωτοποριών». Επιδιώκουν τη δημιουργία ομάδων φανατικών φωνασκούντων.
Έτσι οι ηγεσίες πιστεύουν ότι θα περιχαρακώσουν κόσμο και θα τον κρατήσουν στο «μαντρί». Μαζί ελπίζουν οι ηγεσίες τους να διατηρήσουν για λίγο ακόμα τις θέσεις τους στο «μαγαζάκι» τους.
