του Κώστα Βαξεβάνη
Από τις 25 Ιανουαρίου που ανέλαβε πρωθυπουργός, ο Αλέξης Τσίπρας απολογείται στο Σύνταγμα της χώρας και όχι στο καταστατικό του κόμματος. Καμιά κομματική διαδικασία, καμιά κομματική πρόβλεψη, κανένας μεγαλεπίβολος κομματικός στόχος δεν μπορεί να αντικαθιστά τις Συνταγματικές αναγκαιότητες. Από αυτή την άποψη και μόνο, ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει να οδηγήσει τώρα τη χώρα σε εκλογές. Δεν έχει τον αριθμό των βουλευτών που απαιτούνται για να κυβερνήσει, αφού ένα τμήμα τους αρνείται να συναινέσει στις κυβερνητικές αποφάσεις ενώ αποτελεί αντιπολίτευση μέσα στην κυβέρνηση. Το πράγμα γίνεται πιο σοβαρό αν λάβει κάποιος υπόψην, πως η διακυβέρνηση της χώρας σύμφωνα με όσα λέει η ίδια η εσωκομματική αντιπολίτευση, δεν συμβαδίζει με τις προεκλογικές δεσμεύσεις. Τι πιο απλό και Δημοκρατικό απ’ το να πάμε για εκλογές με όλα τα θέματα στο τραπέζι;
Η απόφαση για εκλογές δεν είναι πολιτικός τακτικισμός αλλά ουσιαστική ανάγκη. Η χώρα πρέπει να κυβερνηθεί και αυτοί που θα την κυβερνήσουν να κριθούν. Κανένα εσωκομματικό προαπαιτούμενο δεν μπορεί να υπάρχει προκειμένου να πάμε σε εκλογές, είτε αυτό λέγεται συνέδριο είτε προσπάθεια εξεύρεσης συναινετικών διαδικασιών. Η διαφορετικότητα και οι διαφωνίες είναι καλές για να συνθέτουν το πάνελ της ρομαντικής εσωκομματικής δημοκρατίας, αλλά είναι επικίνδυνα όταν γίνονται όπλα στα χαρακώματα της διακυβέρνησης.
Η Αριστερή Πλατφόρμα και όσοι διαφωνούν με τον Τσίπρα, είναι αυτοί που πρέπει να επιδιώκουν τις εκλογές. Εκεί μπορούν να μετρήσουν τη δύναμη των απόψεών τους και όχι μέσα στην ομιχλώδη προστατευμένη φαντασίωση που τους θέλει να κυβερνούν με θορυβώδη φρασεολογία αλλά χωρίς το κόστος της διακυβέρνησης αφού τα δάχτυλα δείχνουν κάποιον άλλο να φταίει. Δεν είναι μομφή προς την Πλατφόρμα αλλά ανάγκη να ξεκαθαρίσει με τίμιο και ηθικό τρόπο το κάθε κομμάτι της πολιτικής και της ευθύνης που απορρέει.
Όσοι αντιπαρατίθενται μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ, πρέπει να αφήσουν για λίγο τα όπλα όχι για να πετύχουν μια ακόμη τεχνητή συνεύρεση αλλά για να ακούσουν όσα συμβαίνουν στην κοινωνία. Και αυτά που συμβαίνουν στην κοινωνία δεν έχουν καμιά σχέση με όσα ο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει πως συμβαίνουν. Μια χώρα ταλαιπωρημένη από τη διαφθορά, τη γραφειοκρατία, τη μαφιόζικη διακυβέρνηση δεκαετιών, προσπαθεί να πάρει ανάσα αναζητώντας όχι ένα σωτήρα αλλά έναν τίμιο να κυβερνήσει. Δεν την ενδιαφέρουν τα συνέδρια, η Γ’ Διεθνής, το φουλάρι που μοστράρει ο Σύνεδρος του ΣΥΡΙΖΑ για να αποδείξει τη ιστορική συμβατότητά του με τον Τσε, αλλά η αβεβαιότητα και το χάος που αγκαλιάζει τον καθένα από εμάς. Ναι, οι λύσεις είναι πολιτικές, αλλά πολιτική δεν είναι απαραίτητα ένας ακόμη εμφύλιος στην Αριστερά, ούτε η αυτοεπιβεβαίωση της αριστερής ρητορίας. Δεν έχει κανένα νόημα η ιδεολογία όταν αναπαράγεται για να επιβεβαιώσει τον εαυτό της και όχι να εξυπηρετήσει την κοινωνία.
Ο Τσίπρας πρέπει να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές. Πρέπει να δώσει τη δυνατότητα στον κόσμο να κρίνει τι θέλει και μέχρι πού είναι διατεθιμένος να πάει και με ποιους. Αυτή είναι η ιστορική αναγκαιότητα και όχι η εσωκομματική ψευδοανάγκη. Όλοι αυτοί που δεν έχουν βαρεθεί να καταγράφουν με στόμφο σε ποιο συνέδριο έκανε η Αριστερά ποιο ακριβώς ιστορικό λάθος, ας επιμείνουν πως η κοινωνία ασχολείται με τα συνέδριά τους και με την ιδεολογική τους τεστοστερόνη.
Ο ριζοσπαστισμός δεν είναι το άθροισμα των προκαταβολικά καχύποπτων φράσεων, αλλά των φράσεων που προέρχονται από τη γλώσσα της κοινωνίας. Ας απευθυνθούν λοιπόν σε αυτή για να κρίνει. Μόνο αυτή είναι ο υπέρτατος κριτής. Αν θελήσει να διαπράξει ένα λάθος θα το κάνει. Αλλά διαφορετικό κριτήριο από την πράξη δεν υπάρχει. Όσοι αποδίδουν στον εαυτό τους το ρόλο της πεφωτισμένης πρωτοπορίας, αρνούνται τη διαλεκτική που επικαλούνται. Αν ωστόσο επιμένουν πως είναι οι πρωτοπόροι κάτοχοι της αλήθειας, τότε δεν έχουν να φοβούνται τίποτα από αυτούς που θα τους κρίνουν.
Ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει να οδηγήσει τη χώρα σε εκλογές τώρα. Γιατί τη χώρα πρέπει να διακυβερνήσει και όχι τις κομματικές συνιστώσες.
