Φαινομενικά οι δύο συντεχνίες δεν έχουν πολλά κοινά. Κι όμως… Οι καναλάρχες και οι σχολάρχες αποτελούν δύο ολιγομελείς προνομιακές ομάδες επιχειρηματιών που την τελευταία πενταετία έχουν κοινή πολιτική, κοινό προσανατολισμό και παρόμοιες δράσεις. Οι ομοιότητες είναι πραγματικά ανατριχιαστικές και αποδεικνύουν ποιοι και γιατί αποτέλεσαν τα χαϊδεμένα παιδιά του συστήματος και τους «αυτοκράτορες» της πολιτικοεπιχειρηματικής διαπλοκής.
Περίπτωση 1: Καναλάρχες και Σχολάρχες προχωρούν σε εκδικητικές απολύσεις λίγο πριν την ψήφιση ρυθμίσεων που επιχειρούν να αποκαταστήσουν συνθήκες νομιμότητας σε ΜΜΕ
και ιδιωτική εκπαίδευση
Σχολάρχες:
Αμέσως μετά τη δημοσιοποίηση του σχεδίου νόμου για την εκπαίδευση το Μάιο του 2015 το οποίο προβλέπει την απαγόρευση ανεξέλεγκτων και αναιτιολόγητων απολύσεων, ορισμένοι ιδιοκτήτες ιδιωτικών σχολείων ξεκίνησαν ένα άγριο πογκρόμ εναντίον των ιδιωτικών εκπαιδευτικών. Μέχρι προ ολίγων ημερών από τα επίσημα στοιχεία που η ΟΙΕΛΕ κατόρθωσε να συλλέξει και να καταθέσει στον Υπουργό Παιδείας, οι απολύσεις είχαν υπερβεί τις 150 (στην πραγματικότητα ο αριθμός είναι πολλαπλάσιος, διότι πλέον οι περισσότεροι σχολάρχες δεν καταθέτουν στοιχεία απολύσεων στις Διευθύνσεις Εκπαίδευσης), ενώ αυτές τις ημέρες, όπως ανακοινώσαμε χθες, ιδιωτικά σχολεία της περιφέρειας απολύουν μαζικά το σύνολο (!) των εκπαιδευτικών τους!
Καναλάρχες:
Λίγο πριν την ψήφιση ρυθμίσεων για τα ΜΜΕ με σκοπό να χτυπηθεί η επιχειρηματική διαπλοκή στην ενημέρωση, οι ιδιοκτήτες των καναλιών ξεκίνησαν τον πόλεμο εκβιάζοντας με μαζικές απολύσεις εργαζόμενων. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του ΑΝΤ1 όπου απολύθηκαν δεκάδες εργαζόμενοι, ενώ επιβλήθηκε δραματική συρρίκνωση των αποδοχών τους.
Περίπτωση 2: Κοινό μέτωπο κατά Μπαλτά
Εδώ δεν χρειάζεται καν να ξεχωρίσουμε τις ομάδες, καθώς επιχειρηματίες της εκπαίδευσης και ΜΜΕ ένωσαν τις δυνάμεις τους, οι μεν μέσω της αθρόας και δωρεάν προβολής, οι δε επιστρατεύοντας ακόμη και σχολικά λεωφορεία για τη συγκέντρωση της περίφημης «Κίνησης κατά Μπαλτά». Για ποιο λόγο τέτοια πρεμούρα για το νομοσχέδιο; Φυσικά τα περί αιωνίων φοιτητών, του ασύλου και της φοιτητικής συμμετοχής στις πρυτανικές εκλογές αποτελούν τον επικοινωνιακό φερετζέ πίσω από τον οποίο κρύβεται η κοινή επιχειρηματική επιδίωξη για την άλωση του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος και το στήσιμο χιλιάδων «μαγαζιών» χωρίς κανένα έλεγχο της πολιτείας σε κάθε μορφή εκπαίδευσης (σχολεία, φροντιστήρια, κέντρα ξένων γλωσσών και, φυσικά, στο χώρο της πιστοποίησης των επαγγελματικών προσόντων όπου εκεί γίνεται το μεγάλο φαγοπότι). Το νομοσχέδιο για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια επαναφέρει στις υπηρεσίες ιδιωτικής εκπαίδευσης το δημόσιο έλεγχο (όπως άλλωστε ζητά και η Κομισιόν), γεγονός που διόλου δεν αρέσει στις επιχειρηματικές δυνάμεις που σκοπεύουν να «επενδύσουν» πάνω στα αποκαΐδια της δημόσιας εκπαίδευσης.
Περίπτωση 3 – Η τυφλή στήριξη της πολιτικής
των Μνημονίων
Σχολάρχες:
Κι αυτοί στην πρωτοπορία της στήριξης των μνημονιακών πολιτικών, δρώντας μάλιστα με πρωτοφανή πολιτικό αμοραλισμό και αντεργατική βαναυσότητα. Από τον Οκτώβριο του 2011 είχαν ήδη αποστείλει υπομνήματα στην τρόικα με τα οποία ζητούσαν τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων των ιδιωτικών εκπαιδευτικών, λειτουργώντας ως «λαγός» για ακραίους επιχειρηματικούς κύκλους που ως «κουκουλοφόροι» (κατά την έκφραση Υπουργού της περιόδου) βρίσκονταν σε στενή συνεργασία με της εκπροσώπους των δανειστών πίσω από την πλάτη των κοινωνικών εταίρων. Ο Σύνδεσμος των σχολαρχών ήταν η πρώτη εργοδοτική Ομοσπονδία που ζήτησε επίσημα το κλείσιμο της Εργατικής Εστίας και την έξωση (!) της Ομοσπονδίας των ιδιωτικών Εκπαιδευτικών από τα γραφεία της!
Καναλάρχες:
Στήριξαν με φανατισμό από την αρχή της περιπέτειας της χώρας την πολιτική των Μνημονίων, μετατρέποντας τα δελτία των 8 σε πλυντήρια εγκεφάλων και σε μηχανή χυδαίας προπαγάνδας που στόχευε στον κοινωνικό αυτοματισμό και κανιβαλισμό, στην κατασυκοφάντηση των εργαζόμενων και των αδύναμων εν γένει και στη λυσσαλέα προβολή των πολιτικών δυνάμεων που επέβαλαν ένα αδίστακτο νεοφιλελεύθερο πείραμα στη χώρα.
Περίπτωση 4– Κανάλια και Σύνδεσμος Σχολαρχών ως «προεκλογικά περίπτερα» της γαλαζοπράσινης συγκυβέρνησης
Σχολάρχες
Οι εκπρόσωποι των σχολαρχών έκαναν κι αυτοί από τη μεριά τους ό, τι ήταν δυνατόν για την εκλογική επιτυχία της γαλαζοπράσινης συμμαχίας. Πέρα από τους ομαδικούς εκβιασμούς σε εκπαιδευτικούς λίγο πριν τις κάλπες και τις προεκλογικές συγκεντρώσεις μνημονιακών υποψήφιων ακόμη και μέσα σε σχολεία δεν έλειψαν και οι επίσημες τοποθετήσεις. Προ των εκλογών του 2012 ο Σύνδεσμος των σχολαρχών έδωσε σαφή γραμμή στα μέλη του με έγγραφό του για τη στήριξη της τότε Υφυπουργού Παιδείας κ. Χριστοφιλοπούλου, καθώς η εν λόγω είχε ικανοποιήσει το βασικό τους μέχρι τότε αίτημα για την επιβολή των αναιτιολόγητων απολύσεων στα ιδιωτικά σχολεία και προετοίμαζε το έδαφος για την κρατική χρηματοδότηση των ιδιωτικών σχολείων μέσω vouchers (την ώρα που έριχνε «τσεκούρι» στη δημόσια εκπαίδευση). Επίσης, την προεκλογική περίοδο του 2015 ο ΣΙΕΙΕ υπήρξε ίσως ο μοναδικός κοινωνικός φορέας που πήρε τόσο έντονα θέση εκδίδοντας επίσημες ανακοινώσεις που θύμιζαν γραφείο τύπου της ΝΔκαι περιείχαν ανοίκειες, σχεδόν υβριστικές, επιθέσεις σε άλλες πολιτικές δυνάμεις.
Καναλάρχες
Εδώ δεν χρειάζεται να γραφούν πολλά. Η συντριπτική πλειονότητα των καναλιών κατά τις προεκλογικές περιόδους του 2012, του 2014 (ευρωεκλογές) και του 2015 έπραξαν ό, τι ήταν δυνατόν, προκειμένου τα κόμματα της συγκυβέρνησης να μην καταρρεύσουν υπό τη λαϊκή οργή. Στημένα ρεπορτάζ και δημοσκοπήσεις, εξοργιστικές εκπομπές λόγου, όπου η αντίθετη φωνή φιμωνόταν, μονομερή ρεπορτάζ και ανερυθρίαστος εκφοβισμός των πολιτών συνέθεταν το τοπίο της «υπεύθυνης ενημέρωσης, για την οποία μάλιστα το 2014 η χώρα μας βρέθηκε στην 99η (!) θέση παγκοσμίως για την Ελευθερία του Τύπου (και στην προτελευταία θέση στην Ευρώπη περνώντας μόνο τη διεφθαρμένη Βουλγαρία).
Περίπτωση 5: Τα χαϊδεμένα παιδιά του συστήματος και οι πρωταγωνιστές της διαπλοκής
Σχολάρχες
Εδώ θα πρέπει κανείς να συγχαρεί τους εκπροσώπους των ιδιοκτητών των ιδιωτικών σχολείων, καθώς 150 άνθρωποι όλοι κι όλοι κατόρθωσαν να αναδείξουν ένα «δικό τους παιδί», τον Πρόεδρο της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας κ. Μπαμπινιώτη στη θέση του Υπουργού Παιδείας (του οποίου η μόνη νομοθετική ρύθμιση – κι αυτή με παραχάραξη δημόσιου εγγράφου – ήταν η κατά 35-40% μείωση των μισθών των ιδιωτικών εκπαιδευτικών, ενώ προσπάθησε αποτυχημένα, σε τρία διαδοχικά νομοσχέδια, να περάσει και την απελευθέρωση των απολύσεων στα ιδιωτικά σχολεία). Είχαν, βέβαια, καθ΄όλη την προηγούμενη περίοδο τη στήριξη του αδελφού του πρώην πρωθυπουργού κ. Αλ. Σαμαρά, Προέδρου του Κολλεγίου Αθηνών. Με τέτοιες «πλάτες» η διαπλοκή σχολαρχών και κράτους έκανε θραύση. Με τη μείωση των μισθών, την απελευθέρωση των απολύσεων και τη συρρίκνωση των αποζημιώσεων, την (δωρεάν, εννοείται) αύξηση του ωραρίου των εκπαιδευτικών, την απόσυρση της κρατικής εποπτείας από την ιδιωτική εκπαίδευση υπολογίζεται ότι οι σχολάρχες κερδίζουν με μετριοπαθείς υπολογισμούς περίπου 50 εκατομμύρια ευρώ ετησίως, τα οποία αφαιρούνται από την τσέπη των εργαζόμενων και των δημόσιων ταμείων. Καθόλου άσχημα δεν τα κατάφεραν οι σχολάρχες, την ώρα που 4 στους 10 Έλληνες είναι αντιμέτωποι με ακραία φτώχεια.
Καναλάρχες
Ποιος Έλληνας ξεχνά ότι οι ιδιοκτήτες των καναλιών έχουν καταπατήσει παράνομα δημόσια περιουσία, καθώς το προηγούμενο καθεστώς τους χάρισε επί της ουσίας ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες που ανήκουν στον ελληνικό λαό. Επίσης, την ώρα που χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις πνίγονταν την προηγούμενη πενταετία, αποκλεισμένες από την παροχή ρευστότητας μέσω του τραπεζικού συστήματος, τα υπερχρεωμένα ΜΜΕ συνέχιζαν να χρηματοδοτούνται αφειδώς από το τραπεζικό σύστημα μέσω της ανακεφαλαιοποίησης. Τη χυδαία αυτή συναλλαγή κράτους και ΜΜΕ οι καναλάρχες την ανταπέδωσαν με άφθονη φιλοκυβερνητική και φιλοτροϊκανή προπαγάνδα.
Βλέπει, λοιπόν, κανείς ότι οι δύο αυτές ομάδες έχουν πάρα πολλά κοινά. Εμείς τους προτείνουμε, πάντως, μιας που «μοιάζουν σαν δυο στάλες βροχής» που έλεγε και το τραγούδι, να προσλάβουν (ας μην κάνουν μόνο απολύσεις, ας κάνουν και καμιά πρόσληψη) τη Ντέλια Βελκουλέσκου. Θεωρούμε ότι θα ήταν ιδανική παρουσιάστρια δελτίου ειδήσεων των 8 (γιατί να μη μαθαίνουμε τα νέα κατευθείαν από την …πηγή τους), ή ακόμη πιο ιδανική διευθύντρια ιδιωτικού σχολείου (ναι, από αυτούς που υπογράφουν παράνομους τίτλους σπουδών, αλλοιωμένες βαθμολογίες και «πειραγμένες» ενδοσχολικές εξετάσεις). Όλα στο βωμό του δημόσιου αγαθού της ενημέρωσης και της παιδείας, έτσι δεν είναι;
Περίπτωση 1: Καναλάρχες και Σχολάρχες προχωρούν σε εκδικητικές απολύσεις λίγο πριν την ψήφιση ρυθμίσεων που επιχειρούν να αποκαταστήσουν συνθήκες νομιμότητας σε ΜΜΕ
και ιδιωτική εκπαίδευση
Σχολάρχες:
Αμέσως μετά τη δημοσιοποίηση του σχεδίου νόμου για την εκπαίδευση το Μάιο του 2015 το οποίο προβλέπει την απαγόρευση ανεξέλεγκτων και αναιτιολόγητων απολύσεων, ορισμένοι ιδιοκτήτες ιδιωτικών σχολείων ξεκίνησαν ένα άγριο πογκρόμ εναντίον των ιδιωτικών εκπαιδευτικών. Μέχρι προ ολίγων ημερών από τα επίσημα στοιχεία που η ΟΙΕΛΕ κατόρθωσε να συλλέξει και να καταθέσει στον Υπουργό Παιδείας, οι απολύσεις είχαν υπερβεί τις 150 (στην πραγματικότητα ο αριθμός είναι πολλαπλάσιος, διότι πλέον οι περισσότεροι σχολάρχες δεν καταθέτουν στοιχεία απολύσεων στις Διευθύνσεις Εκπαίδευσης), ενώ αυτές τις ημέρες, όπως ανακοινώσαμε χθες, ιδιωτικά σχολεία της περιφέρειας απολύουν μαζικά το σύνολο (!) των εκπαιδευτικών τους!
Καναλάρχες:
Λίγο πριν την ψήφιση ρυθμίσεων για τα ΜΜΕ με σκοπό να χτυπηθεί η επιχειρηματική διαπλοκή στην ενημέρωση, οι ιδιοκτήτες των καναλιών ξεκίνησαν τον πόλεμο εκβιάζοντας με μαζικές απολύσεις εργαζόμενων. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του ΑΝΤ1 όπου απολύθηκαν δεκάδες εργαζόμενοι, ενώ επιβλήθηκε δραματική συρρίκνωση των αποδοχών τους.
Περίπτωση 2: Κοινό μέτωπο κατά Μπαλτά
Εδώ δεν χρειάζεται καν να ξεχωρίσουμε τις ομάδες, καθώς επιχειρηματίες της εκπαίδευσης και ΜΜΕ ένωσαν τις δυνάμεις τους, οι μεν μέσω της αθρόας και δωρεάν προβολής, οι δε επιστρατεύοντας ακόμη και σχολικά λεωφορεία για τη συγκέντρωση της περίφημης «Κίνησης κατά Μπαλτά». Για ποιο λόγο τέτοια πρεμούρα για το νομοσχέδιο; Φυσικά τα περί αιωνίων φοιτητών, του ασύλου και της φοιτητικής συμμετοχής στις πρυτανικές εκλογές αποτελούν τον επικοινωνιακό φερετζέ πίσω από τον οποίο κρύβεται η κοινή επιχειρηματική επιδίωξη για την άλωση του δημόσιου εκπαιδευτικού συστήματος και το στήσιμο χιλιάδων «μαγαζιών» χωρίς κανένα έλεγχο της πολιτείας σε κάθε μορφή εκπαίδευσης (σχολεία, φροντιστήρια, κέντρα ξένων γλωσσών και, φυσικά, στο χώρο της πιστοποίησης των επαγγελματικών προσόντων όπου εκεί γίνεται το μεγάλο φαγοπότι). Το νομοσχέδιο για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια επαναφέρει στις υπηρεσίες ιδιωτικής εκπαίδευσης το δημόσιο έλεγχο (όπως άλλωστε ζητά και η Κομισιόν), γεγονός που διόλου δεν αρέσει στις επιχειρηματικές δυνάμεις που σκοπεύουν να «επενδύσουν» πάνω στα αποκαΐδια της δημόσιας εκπαίδευσης.
Περίπτωση 3 – Η τυφλή στήριξη της πολιτικής
των Μνημονίων
Σχολάρχες:
Κι αυτοί στην πρωτοπορία της στήριξης των μνημονιακών πολιτικών, δρώντας μάλιστα με πρωτοφανή πολιτικό αμοραλισμό και αντεργατική βαναυσότητα. Από τον Οκτώβριο του 2011 είχαν ήδη αποστείλει υπομνήματα στην τρόικα με τα οποία ζητούσαν τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων των ιδιωτικών εκπαιδευτικών, λειτουργώντας ως «λαγός» για ακραίους επιχειρηματικούς κύκλους που ως «κουκουλοφόροι» (κατά την έκφραση Υπουργού της περιόδου) βρίσκονταν σε στενή συνεργασία με της εκπροσώπους των δανειστών πίσω από την πλάτη των κοινωνικών εταίρων. Ο Σύνδεσμος των σχολαρχών ήταν η πρώτη εργοδοτική Ομοσπονδία που ζήτησε επίσημα το κλείσιμο της Εργατικής Εστίας και την έξωση (!) της Ομοσπονδίας των ιδιωτικών Εκπαιδευτικών από τα γραφεία της!
Καναλάρχες:
Στήριξαν με φανατισμό από την αρχή της περιπέτειας της χώρας την πολιτική των Μνημονίων, μετατρέποντας τα δελτία των 8 σε πλυντήρια εγκεφάλων και σε μηχανή χυδαίας προπαγάνδας που στόχευε στον κοινωνικό αυτοματισμό και κανιβαλισμό, στην κατασυκοφάντηση των εργαζόμενων και των αδύναμων εν γένει και στη λυσσαλέα προβολή των πολιτικών δυνάμεων που επέβαλαν ένα αδίστακτο νεοφιλελεύθερο πείραμα στη χώρα.
Περίπτωση 4– Κανάλια και Σύνδεσμος Σχολαρχών ως «προεκλογικά περίπτερα» της γαλαζοπράσινης συγκυβέρνησης
Σχολάρχες
Οι εκπρόσωποι των σχολαρχών έκαναν κι αυτοί από τη μεριά τους ό, τι ήταν δυνατόν για την εκλογική επιτυχία της γαλαζοπράσινης συμμαχίας. Πέρα από τους ομαδικούς εκβιασμούς σε εκπαιδευτικούς λίγο πριν τις κάλπες και τις προεκλογικές συγκεντρώσεις μνημονιακών υποψήφιων ακόμη και μέσα σε σχολεία δεν έλειψαν και οι επίσημες τοποθετήσεις. Προ των εκλογών του 2012 ο Σύνδεσμος των σχολαρχών έδωσε σαφή γραμμή στα μέλη του με έγγραφό του για τη στήριξη της τότε Υφυπουργού Παιδείας κ. Χριστοφιλοπούλου, καθώς η εν λόγω είχε ικανοποιήσει το βασικό τους μέχρι τότε αίτημα για την επιβολή των αναιτιολόγητων απολύσεων στα ιδιωτικά σχολεία και προετοίμαζε το έδαφος για την κρατική χρηματοδότηση των ιδιωτικών σχολείων μέσω vouchers (την ώρα που έριχνε «τσεκούρι» στη δημόσια εκπαίδευση). Επίσης, την προεκλογική περίοδο του 2015 ο ΣΙΕΙΕ υπήρξε ίσως ο μοναδικός κοινωνικός φορέας που πήρε τόσο έντονα θέση εκδίδοντας επίσημες ανακοινώσεις που θύμιζαν γραφείο τύπου της ΝΔκαι περιείχαν ανοίκειες, σχεδόν υβριστικές, επιθέσεις σε άλλες πολιτικές δυνάμεις.
Καναλάρχες
Εδώ δεν χρειάζεται να γραφούν πολλά. Η συντριπτική πλειονότητα των καναλιών κατά τις προεκλογικές περιόδους του 2012, του 2014 (ευρωεκλογές) και του 2015 έπραξαν ό, τι ήταν δυνατόν, προκειμένου τα κόμματα της συγκυβέρνησης να μην καταρρεύσουν υπό τη λαϊκή οργή. Στημένα ρεπορτάζ και δημοσκοπήσεις, εξοργιστικές εκπομπές λόγου, όπου η αντίθετη φωνή φιμωνόταν, μονομερή ρεπορτάζ και ανερυθρίαστος εκφοβισμός των πολιτών συνέθεταν το τοπίο της «υπεύθυνης ενημέρωσης, για την οποία μάλιστα το 2014 η χώρα μας βρέθηκε στην 99η (!) θέση παγκοσμίως για την Ελευθερία του Τύπου (και στην προτελευταία θέση στην Ευρώπη περνώντας μόνο τη διεφθαρμένη Βουλγαρία).
Περίπτωση 5: Τα χαϊδεμένα παιδιά του συστήματος και οι πρωταγωνιστές της διαπλοκής
Σχολάρχες
Εδώ θα πρέπει κανείς να συγχαρεί τους εκπροσώπους των ιδιοκτητών των ιδιωτικών σχολείων, καθώς 150 άνθρωποι όλοι κι όλοι κατόρθωσαν να αναδείξουν ένα «δικό τους παιδί», τον Πρόεδρο της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας κ. Μπαμπινιώτη στη θέση του Υπουργού Παιδείας (του οποίου η μόνη νομοθετική ρύθμιση – κι αυτή με παραχάραξη δημόσιου εγγράφου – ήταν η κατά 35-40% μείωση των μισθών των ιδιωτικών εκπαιδευτικών, ενώ προσπάθησε αποτυχημένα, σε τρία διαδοχικά νομοσχέδια, να περάσει και την απελευθέρωση των απολύσεων στα ιδιωτικά σχολεία). Είχαν, βέβαια, καθ΄όλη την προηγούμενη περίοδο τη στήριξη του αδελφού του πρώην πρωθυπουργού κ. Αλ. Σαμαρά, Προέδρου του Κολλεγίου Αθηνών. Με τέτοιες «πλάτες» η διαπλοκή σχολαρχών και κράτους έκανε θραύση. Με τη μείωση των μισθών, την απελευθέρωση των απολύσεων και τη συρρίκνωση των αποζημιώσεων, την (δωρεάν, εννοείται) αύξηση του ωραρίου των εκπαιδευτικών, την απόσυρση της κρατικής εποπτείας από την ιδιωτική εκπαίδευση υπολογίζεται ότι οι σχολάρχες κερδίζουν με μετριοπαθείς υπολογισμούς περίπου 50 εκατομμύρια ευρώ ετησίως, τα οποία αφαιρούνται από την τσέπη των εργαζόμενων και των δημόσιων ταμείων. Καθόλου άσχημα δεν τα κατάφεραν οι σχολάρχες, την ώρα που 4 στους 10 Έλληνες είναι αντιμέτωποι με ακραία φτώχεια.
Καναλάρχες
Ποιος Έλληνας ξεχνά ότι οι ιδιοκτήτες των καναλιών έχουν καταπατήσει παράνομα δημόσια περιουσία, καθώς το προηγούμενο καθεστώς τους χάρισε επί της ουσίας ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες που ανήκουν στον ελληνικό λαό. Επίσης, την ώρα που χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις πνίγονταν την προηγούμενη πενταετία, αποκλεισμένες από την παροχή ρευστότητας μέσω του τραπεζικού συστήματος, τα υπερχρεωμένα ΜΜΕ συνέχιζαν να χρηματοδοτούνται αφειδώς από το τραπεζικό σύστημα μέσω της ανακεφαλαιοποίησης. Τη χυδαία αυτή συναλλαγή κράτους και ΜΜΕ οι καναλάρχες την ανταπέδωσαν με άφθονη φιλοκυβερνητική και φιλοτροϊκανή προπαγάνδα.
Βλέπει, λοιπόν, κανείς ότι οι δύο αυτές ομάδες έχουν πάρα πολλά κοινά. Εμείς τους προτείνουμε, πάντως, μιας που «μοιάζουν σαν δυο στάλες βροχής» που έλεγε και το τραγούδι, να προσλάβουν (ας μην κάνουν μόνο απολύσεις, ας κάνουν και καμιά πρόσληψη) τη Ντέλια Βελκουλέσκου. Θεωρούμε ότι θα ήταν ιδανική παρουσιάστρια δελτίου ειδήσεων των 8 (γιατί να μη μαθαίνουμε τα νέα κατευθείαν από την …πηγή τους), ή ακόμη πιο ιδανική διευθύντρια ιδιωτικού σχολείου (ναι, από αυτούς που υπογράφουν παράνομους τίτλους σπουδών, αλλοιωμένες βαθμολογίες και «πειραγμένες» ενδοσχολικές εξετάσεις). Όλα στο βωμό του δημόσιου αγαθού της ενημέρωσης και της παιδείας, έτσι δεν είναι;
