Γράφει ο Στέφανος Καμπάς
Με πανηγυρικούς τίτλους ότι «η σημαία των ΗΠΑ κυματίζει και πάλι στην Αβάνα» παρουσίασαν τα αμερικανικά και διεθνή ΜΜΕ την σημερινή επίσημη τελετή αποκατάστασης των σχέσεων μεταξύ Κούβας και ΗΠΑ (αν και δεν έχει αρθεί το εμπάργκο από το Κογκρέσο) στην οποία συμμετείχε ο υπουργός Εξωτερικών, Τζον Κέρρυ.
Μάλιστα η τελετή έπαρσης της αστερόεσσας είχε έναν συμβολισμό «επιστροφής» από την αμερικάνικη πλευρά, καθώς 3 απόστρατοι πεζοναύτες που είχαν κάνει το 1961 την υποστολή σημαίας, την παρέδωσαν στη νέα φρουρά πεζοναυτών για την εκ νέου έπαρσή της.
Ή μήπως ο Κάστρο και η κυβέρνηση του «συμβιβάσθηκαν», «συνθηκολόγησαν» και μετακινήθηκαν «δεξιότερα»; «πούλησαν τα οράματα και τις θέσεις του σοσιαλισμού»; Μήπως προσχώρησαν στο στρατόπεδο του αντιπάλου;
Τίποτα φυσικά από όλα αυτά.
Οι επαναστάσεις, οι τομές και οι πραγματικές ρήξεις δεν γίνονται σε μια μέρα και με μεγάλα λόγια, αλλά προχωρούν με συμβιβασμούς, αναγνώριση των διεθνών συσχετισμών και των δυνατοτήτων που αυτοί δίνουν κάθε φορά, ώστε ο λαός να βγαίνει περισσότερο κερδισμένος, ή τουλάχιστον λιγότερο χαμένος, αποφεύγοντας τα χειρότερα, όταν βρίσκεται εκβιαζόμενος.
Γιατί οι πραγματικοί αριστεροί ηγέτες και οι αριστερές κυβερνήσεις μένουν κι αγωνίζονται, δεν αυτοκτονούν, «αυτοκτονώντας» μαζί και τον λαό τους, με άλματα στο κενό προς μια δήθεν επαναστατική δόξα.
Ζυγίζουν, συμμαχούν, αναζητούν αντιθέσεις και ρήγματα στους αντιπάλους τους, για να δημιουργήσουν ένα άλλο αύριο, στέρεο και ουσιαστικό.
Δεν μετατρέπονται σε μια αφασική αριστερά που αρνείται την πραγματικότητα, όπως το σημερινό ΚΚΕ, μιας αριστεράς της μόνιμης επί των πάντων αντιπολίτευσης και διαμαρτυρίας χωρίς πρόταση.
Για τα μέτρα κάποιων «ασυμβίβαστων» του ΣΥΡΙΖΑ, που οδηγούν μεθοδικά σε πτώση την Κυβέρνηση, οι εξελίξεις στην Κούβα θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως «ήττα». Στην καλύτερη περίπτωση ως «οπισθοχώρηση».
Που ξανακούστηκε η Granma (το όργανο του ΚΚ Κούβας, διαβάστε ΕΔΩ στα αγγλικά) να δημοσιεύει ολόκληρη την ομιλία του αμερικανού ΥΠΕΞ, παρά τις αιχμές που αυτός άφηνε για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την έλλειψη δημοκρατίας ;;
Είπε ο «ιμπεριαλιστής»: οι ΗΠΑ εξακολουθούν να υποστηρίζουν τις δημοκρατικές αρχές και μεταρρυθμίσεις στην Κούβα, αλλά οι Κουβανοί θα πρέπει να καθορίσουν οι ίδιοι το μέλλον της χώρας τους και προειδοποίησε ότι οι ΗΠΑ δεν θα σταματήσουν να πιέζουν για πολιτική αλλαγή στην Κούβα. «Ο λαός της Κούβας θα εξυπηρετούνται καλύτερα από μια γνήσια δημοκρατία, όπου οι άνθρωποι είναι ελεύθεροι να επιλέξουν τους ηγέτες τους», ενώ κάλεσε την κυβέρνηση της Κούβας «να διευκολύνει στους πολίτες της να έχουν πρόσβαση στο Διαδίκτυο»(!!).
Ανέφερε δε ότι αμερικάνικες επιχειρήσεις θα βοηθήσουν Κούβα στον τομέα των τηλεπικοινωνιών και ιδίως του internet, κάτι για το οποίο έχει δεσμευθεί η κουβανέζικη κυβέρνηση.
Αναγνώρισε μάλιστα τον ιδιαίτερο ρόλο που παίζει στη νέα πραγματικότητα η κουβανική-αμερικανική κοινότητα αντιπρόσωποι της οποίας τον συνόδευαν στην επίσκεψή του.
Κι όλα αυτά παρά το ότι το συντηρητικό αμερικάνικο Κογκρέσο δεν έχει ακόμη άρει το εμπάργκο, προσπαθώντας να βάλει εμπόδια στη νέα πολιτική συνεργασίας που προωθεί ο Ομπάμα με την Κούβα.
Κάποιος «ασυμβίβαστος αριστερός» θα έμενε στο εμπάργκο και θα τα τίναζε όλα στον αέρα.
Θα έδιωχνε και τον Κέρρυ και τους 3 πεζοναύτες και μετά θα καμάρωνε μόνος του.
Κάποιος όμως πιο διορατικός θα έβλεπε μακροπρόθεσμα, κατανοώντας ότι αν γίνει η αρχή κι ανοίξει ένας δρόμος τα άλλα θα έρθουν στην ώρα τους και μαζί με αυτά η αναγκαία οικονομική-παραγωγική ανάπτυξη και η βελτίωση του βιοτικού επιπέδου.
Προφανώς λοιπόν η κυβέρνηση της Κούβας αντιλαμβάνεται ότι όπως και στην Ευρώπη έτσι και στς ΗΠΑ υπάρχουν αντιθέσεις που πρέπει να αξιοποιούνται για να κάνεις βήματα προς τα μπρος, ακόμη και με τον «εθχρό» σου, ακόμη κι αν προσωρινά δείχνεις να υποχωρείς.
