H Κινηματογραφική Λέσχη Βριλησσίων Cine-Δράση παρουσιάζει την ταινία "Δυο μέρες, μία νύχτα", των αδελφών Ζαν Πιέρ και Λυκ Νταρντέν την Τετάρτη 11 Μαρτίου, στις 8.15 μμ, στο ΤΥΠΕΤ."Δυο μέρες, μία νύχτα", (Deux jours, une nuit). Βέλγιο, Ιταλία, Γαλλία, 2014. Σκηνοθεσία-σενάριο: Jean-Pierre Dardenne- Luc Dardenne, πρωταγωνιστούν: Marion Cotillard, Fabrizio Rongione, Pili Groyne, Simon Caudry.
Οι αδελφοί Ζαν Πιέρ και Λυκ Νταρντέν (από το Cine-Δράση έχουν προβληθεί οι ταινίες τους «Το παιδί» και η «Σιωπή της Λόρνα») είναι σήμερα από τους πιο καταξιωμένους ευρωπαίους σκηνοθέτες και σε αυτό συμφωνούν κοινό και κριτικοί. Είναι δύο φορές βραβευμένοι με το Χρυσό Φοίνικα του Φεστιβάλ Καννών το 1999 και το 2005 για τις ταινίες "Ροζέτα" και "Το Παιδί" αντίστοιχα. Το 2008 κέρδισαν το Βραβείο Καλύτερου Σεναρίου στις Κάννες για την ταινία "Σιωπή της Λόρνα". Κάθε ταινία τους παρατηρεί την πραγματικότητα στην κοινωνία. Είναι ουσιαστικά πρωτοποριακοί σε αυτό που κάνουν και τα θέματα με τα οποία καταπιάνονται είναι παγκόσμια.
Αυτή η νέα τους ταινία, είναι μια τραγικά επίκαιρη κατάθεση για τη σημερινή ευρωπαϊκή κοινωνία της κρίσης, του θανάτου του συνδικαλισμού και της πλήρους κατάργησης της συλλογικότητας. Η Μαριόν Κοτιγιάρ, αυτή η θαυμάσια ηθοποιός, αριστεύει στο ρόλο της Σάντρα, νεαρής συζύγου και μητέρας, που εργάζεται σε ένα εργοστάσιο φωτοβολταϊκών σε μια μικρή πόλη του Βελγίου. Ενώ βρίσκεται σε αναρρωτική άδεια, μετά από μια δύσκολη προσωπική περίοδο, μαθαίνει ότι κινδυνεύει να χάσει τη δουλειά της αφού το αφεντικό της εκτιμά ότι μπορεί να καλύψει τη βάρδια της προσφέροντας στους 16 εργαζόμενους που απομένουν υπερωρίες και χρηματικά μπόνους. Δεκαέξι άνθρωποι, δεκαέξι διαφορετικοί χαρακτήρες, με εντελώς διαφορετικές απόψεις, καλούνται να αποφασίσουν για το μέλλον μία νεαρής γυναίκας με δύο ανήλικα παιδιά, που ξαφνικά απειλείται ότι θα μείνει χωρίς εργασία. Κάθε ένας από τους δεκαέξι εργαζόμενους σκιαγραφείται ξεχωριστά και μοναδικά. Ο σχολαστικός ζητά να τηρηθούν η τάξη και οι διαδικασίες. Ο τραχύς και αποφασισμένος, ζητά την καταδίκη της κοπέλας. Ο μορφωμένος, καλοντυμένος αστός, αντιμετωπίζει ως ορθολογιστής την κατάσταση: είναι για αυτόν ένα παζλ προς λύση μόνο με τη χρήση της λογικής, χωρίς να εμπλέκεται καθόλου το συναίσθημα. Ο ανασφαλής και χαμηλών τόνων δεν θέλει να αφήσει την ησυχία του και να ρισκάρει. Ο μετανάστης που δουλεύει με σύμβαση ορισμένου χρόνου φοβάται ότι θα είναι ο επόμενος υποψήφιος προς απόλυση.
Η Σάντρα μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο, μετά από προτροπή μιας συναδέλφου της, είναι υποχρεωμένη να κάνει μια τεράστια προσπάθεια απρόθυμα αρχικά, να αλλάξει το κλίμα επισκεπτόμενη 9 πιθανούς συμμάχους που ίσως ψηφίσουν υπέρ της στην επαναληπτική ψηφοφορία ώστε να ανατραπεί η αρνητική απόφαση. Στις συναντήσεις της μαζί τους αναγκάζεται να ικετέψει ευγενικά και μειλίχια για τη δουλειά της, αφού ξέρει πολύ καλά ότι και οι συνάδελφοί της έχουν ανάγκη τα επιπλέον χρήματα και μερικοί κάνουν δεύτερες και τρίτες δουλειές για να τα βολέψουν. Στη διαδρομή κατανοεί πόσο τιτάνιο έργο είναι να φτάσει μέχρι το σπίτι του άλλου και να ρισκάρει την άρνηση. Παρόλα αυτά προσπαθεί με την αμέριστη συμπαράσταση του συζύγου της.
Οι αδελφοί Νταρντέν, με αφετηρία το έξυπνο και πρωτότυπο, δικό τους, σενάριο εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο τις υποκριτικές ικανότητες της Μαριόν Κοτιγιάρ. Έκαναν μια ταινία που διαρκεί μόνο μιάμιση ώρα , αρκετή όμως ώστε να αποδώσουν ανάγλυφα και ρεαλιστικά την ανυπαρξία αλληλεγγύης και συναδελφικότητας , την ηθική και οικονομική ένδεια και την ετοιμόρροπη αξιοπρέπεια ανθρώπων που δεν έχουν κακή πρόθεση, αλλά κινούνται από προσωπικά κίνητρα: πρέπει και αυτοί να ζήσουν, στριμωγμένοι από διχαστικά διλήμματα που αφορούν ευάλωτες και ανοχύρωτες συνθήκες εργασίας σε συνθήκες παροπλισμένου συνδικαλισμού. Αντικειμενικά το θέλουν ή δεν το θέλουν με τη στάση τους κινούνται σε βάρος συναδέλφων ακόμα και φίλων.
Όπως λέει ο Λυκ Νταρντέν:
«Επί χρόνια σκεφτόμασταν να κάνουμε μια ταινία, για κάποιον που χάνει τη δουλειά του, εξαιτίας των συναδέλφων του. Το "Δύο Ημέρες, Μία Νύχτα", γεννήθηκε όταν σκεφτήκαμε τη Σάντρα και το Μανού, ένα ζευγάρι ενωμένο απέναντι στις αντιξοότητες. Η ταινία δεν είναι η μάχη ενός κακόμοιρου κοριτσιού απέναντι σε κακούς. Δεν κρίνουμε τους χαρακτήρες τους, ο καθένας από τους συναδέλφους της Σάντρα, έχει ένα καλό λόγο για την απάντηση που δίνει. Δεν υπάρχουν καλοί και κακοί. Δε μας ενδιαφέρει να βλέπουμε έτσι τον κόσμο». Και ο Ζαν-Πιέρ συμπληρώνει: «Ήταν πολύ σημαντικό για εμάς, να παρουσιάσουμε έναν άνθρωπο, που περιθωριοποιήθηκε γιατί θεωρήθηκε αδύναμος. Η ταινία εξυμνεί το «μη αποδοτικό» χαρακτήρα, που βρίσκει τη δύναμη και το θάρρος να παλέψει μαζί με τον άνθρωπο του. Το γενικό πλαίσιο της ταινίας είναι η εμμονή με την αποδοτικότητα και ο βίαιος ανταγωνισμός μεταξύ συνεργατών, όχι μόνο στο Βέλγιο αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο».
Το trailer της ταινίας
