του Θανάση Καρτερού
Γιατί ο Τσίπρας δεν πρότεινε αριστερό Πρόεδρο; Κάποιον από το έθνος των εργαζομένων και όχι από το παλιό πολιτικό προσωπικό που ο λαός λιντσάρισε στις εκλογές, όπως το διατύπωσε ο Πέτρος Παπακωνσταντίνου; Η ερώτηση, ως απορία, ως διαφωνία, ως διαμαρτυρία, διατυπώνεται και διακινείται ευρέως. Και συνοδεύεται από στοιχεία για τη διαδρομή του Προκόπη Παυλόπουλου, με έμφαση στην υπερψήφιση των Μνημονίων.
Αν για την οικονομία της συζήτησης δεχτεί κανείς ως ορθή την επιλογή μιας προσωπικότητας από τη συντηρητική παράταξη, τότε υπάρχουν σοβαρά επιχειρήματα υπέρ του Παυλόπουλου. Διότι βεβαίως στήριξε την πολιτική του κόμματός του. Διακρινόταν όμως πάντα από μετριοπάθεια, κοινοβουλευτικό ήθος και σεβασμό προς τους πολιτικούς του αντιπάλους. Χαρακτηριστικά που βοήθησαν να μην έχει η εξέγερση του 2008 αιματηρή κατάληξη.
Οι σκληροί δεξιοί τού χρέωσαν τότε ότι επέτρεψε να καεί η Αθήνα, επειδή επέμενε ότι το βασικό ήταν να μη χαθεί άλλη ζωή. Οι αριστεροί όμως θα έπρεπε να του πιστώνουν ότι απέτρεψε τα χειρότερα και δεν μπήκε στο κυνήγι μαγισσών, όταν ακόμα και η Αλέκα δήλωνε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ χαϊδεύει τα αφτιά των κουκουλοφόρων. Το πρόβλημα συνεπώς δεν είναι το πρόσωπο. Είναι: Γιατί μια προσωπικότητα από τη συντηρητική παράταξη;
Δεν μπορείς φυσικά να μπεις στο μυαλό του Τσίπρα. Είναι όμως εύλογο να σκεφτείς ότι ήθελε να δώσει ένα μήνυμα δημοκρατικής ευρύτητας. Διαχείρισης της εξουσίας από μια πλειοψηφία που δεν αποκλείει τη μειοψηφία. Μήνυμα που έστειλε και με την ανάδειξη σε καίριες κυβερνητικές και κρατικές θέσεις πλήθους προσώπων από διάφορους πολιτικούς χώρους. Και που συνεχώς επαναλαμβάνεται σε όλες τις δημόσιες παρεμβάσεις.
Αυτό έχει κρίσιμη σημασία σε μια στιγμή που από πολλές πλευρές καλλιεργείται κλίμα διχασμού. Που η κυβέρνηση δείχνει μια αναπάντεχη για πολλούς αποφασιστικότητα. Και που η χώρα χρειάζεται μια ευρύτατη εθνική συστράτευση για να αντιμετωπίσει τους εκβιασμούς. Σε μια τέτοια στιγμή η επιλογή Παυλόπουλου, όσα αρνητικά κι αν εντοπιστούν, μόνο αρνητική δεν είναι. Εκτός αν πιστεύουμε ότι η Ελλάδα είναι χώρα μόνο των αριστερών.
Μα θα μπορούσαμε να έχουμε για πρώτη φορά αριστερό πρόεδρο. Ίσως, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι για πρώτη φορά έχουμε αριστερό πρωθυπουργό. Αριστερό, αλλά όχι δικό μας. Όλων. Κι αυτό οφείλει να το αποδεικνύει σε όλους...
avgi.gr
