του Πάνου Λουκάκου
Ήταν κάπου γύρω στο 1979. Ημουν στην εφημερίδα «Το Βήμα» πολιτικός συντάκτης. Κυβερνούσε τότε ο Κ. Καραμανλής και ήταν η εποχή της ανόδου του ΠΑΣΟΚ και του Ανδρέα Παπανδρέου. Με κάλεσε τότε ο Χρήστος Λαμπράκης και μου είπε ότι εκλογική νίκη του Παπανδρέου θα σήμαινε καταστροφή του τόπου, ότι έπρεπε με κάθε τρόπο να τον πολεμήσουμε και ότι έπρεπε σε αντίβαρο να υποστηρίξουμε όσο περισσότερο γίνεται την Ένωση Κέντρου και τον Γεώργιο Μαύρο.
Ανοιχτή ή συγκαλυμμένη εχθρική γραμμή εναντίον του Παπανδρέου κρατούσε το σύνολο σχεδόν των εφημερίδων με αξιόλογη κυκλοφορία ενώ τα κρατικά ραδιόφωνα και οι δύο κρατικές τηλεοράσεις έπνιγαν τη δραστηριότητα και τις δηλώσεις του ΠΑΣΟΚ. Ιδιωτικά ραδιοτηλεοπτικά μέσα τότε δεν υπήρχαν.
Γύρω στο 1980 με ξαναφώναξε ο Λαμπράκης. Αυτή τη φορά μου είπε ότι στο εξής θα έπρεπε να υποστηρίζουμε καθαρά το ΠΑΣΟΚ και τον Ανδρέα Παπανδρέου (παρά το γεγονός ότι μεταξύ τους υπήρχε πάντα αμοιβαία αντιπάθεια και καχυποψία) διότι έτσι και αλλιώς θα κέρδιζε τις εκλογές του 1981 και το Συγκρότημα Λαμπράκη, που ήδη είχε οικονομικά προβλήματα, θα κινδύνευε με αφανισμό αν μετεκλογικά βρισκόταν με τη πλευρά των ηττημένων.
Πράγματι στις 18 Οκτωβρίου του 1981 το ΠΑΣΟΚ συγκέντρωσε 48% έναντι του 25% των εκλογών του 1977 και 13% του 1974 και σχημάτισε μία πανίσχυρη κυβέρνηση. Και τούτο παρά το γεγονός ότι στα χρόνια αυτά είχε υποστεί ανηλεή πόλεμο από τα κεντρικά μέσα ενημέρωσης, με εξαίρεση τον τελευταίο προεκλογικό χρόνο, όταν είχε γίνει σαφές ότι θα κερδίσει τις εκλογές και είχαν αρχίσει οι περισσότερο ή λιγότερο κομψές αλλαγές γραμμής των μέσων ενημέρωσης. Μάλιστα στις ήδη υπάρχουσες εφημερίδες προστέθηκαν και νέες, που με σκληρό προπαγανδιστικό φανατισμό υποστήριζαν το ΠΑΣΟΚ και τον Παπανδρέου.
Και τι μας τα λες αυτά, μπορεί να σκεφτεί ο αναγνώστης αυτού του κειμένου. Τα λέω γιατί και σήμερα είναι εξαιρετικά επίκαιρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ τώρα, αντί του ΠΑΣΟΚ τότε, βρίσκεται σε φάση ανόδου παρά το γεγονός ότι δέχεται ανηλεή επίθεση από τα μέσα ενημέρωσης. Οχι μόνο από τις κεντρικές εφημερίδες αλλά και από το σύνολο των κύριων τηλεοπτικών σταθμών, με ορατή πλευρά του παγόβουνου την απαγόρευση της μετάδοσης της ομιλίας του Τσίπρα στη ΔΕΘ από τη ΝΕΡΙΤ αλλά και τις παρεμβάσεις κυβερνητικών στελεχών σε μέσα ενημέρωσης, έντυπα και ηλεκτρονικά, με τη «παράκληση» να κατεδαφίσουν το περιεχόμενο της ομιλίας του. Παρεμβάσεις, που τόσο περισσότερο γίνονται αποδεκτές όσο δυσκολότερη είναι η οικονομική κατάσταση των μέσων ενημέρωσης στα οποία απευθύνονται και συνεπώς οι εξαρτήσεις τους.
Και διερωτάται κανείς: Τόσο αφελείς είναι αυτοί που πιστεύουν ότι μπορούν να ανακόψουν την ανοδική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ με παρόμοιες μεθόδους; Με ανόητες λογοκρισίες; Με ερασιτεχνικές παρεμβάσεις; Τόσο λίγο γνωρίζουν πώς λειτουργεί η πολιτική εξέλιξη και τα μέσα ενημέρωσης; Τόσο πολύ αγνοούν το πρόσφατο παρελθόν και τα διδάγματά του; Δεν γνωρίζουν ότι κατά κανόνα αυτές οι πρακτικές γίνονται μπούμερανγκ, στρέφονται εναντίον των εμπνευστών τους και στο τέλος ευνοούν τον «αδικούμενο»;
Διότι το τι πρόκειται να συμβεί είναι σαφές: Αν δεν ανακοπεί με πολιτικά και οικονομικά μέτρα η ανοδική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ το αποτέλεσμα των προσεχών εκλογών θα είναι απολύτως επιτυχές για τον κ. Τσίπρα. Και ούτε οι λογοκριτικές παρεμβάσεις στην ΕΡΤ ούτε τα τηλεφωνήματα στα μέσα ενημέρωσης θα μπορέσουν να μεταβάλλουν τη κατάσταση και να σώσουν τη σημερινή συγκυβέρνηση. Μάλιστα πολλοί από αυτούς, που σήμερα τείνουν προθυμότερα ευήκοον ους θα είναι οι πρώτοι που θα σπεύσουν να δηλώσουν πίστη, φιλία και υποστήριξη στον κ. Τσίπρα ίσως διότι είναι και οι περισσότερο χρεωμένοι άρα και εξαρτημένοι από την εκάστοτε εξουσία. Ακριβώς όπως συνέβη στη δεκαετία του 1980 με τον Ανδρέα Παπανδρέου και το ΠΑΣΟΚ. Μπορεί να αλλάζουν οι εποχές. Αλλά δεν αλλάζουν οι άνθρωποι. Και πολύ περισσότερο δεν αλλάζουν οι εμπλεκόμενοι στη πολιτική και τα μέσα ενημέρωσης. Ιδίως οι επαγγελματίες μυαλοπώλες περί τις εκάστοτε εξουσίες, που πιστεύουν ότι ο έλεγχος των μέσων ενημέρωσης σημαίνει αυτόματα και έλεγχο της κοινωνίας.
Πηγή: www.thetoc.gr
via toportal.gr
