Την Τετάρτη το απόγευμα πήρα το δρόμο για το κλειστό γυμναστήριο της Δροσούπολης για να είμαι εκεί στην ώρα μου για την ορκωμοσία: «Ώρα προσέλευσης έως 18.45’» έγραφε η πρόσκληση. Έφτασα εγκαίρως και είχα πια μπει στο κλειστό γυμναστήριο όταν έφτασε η νέα περιφερειάρχης και οι πολλές εκατοντάδες συγκεντρωμένοι ξέσπασαν σε ενθουσιώδη, αυθόρμητα (όχι από τα άλλα τα «κομματικά») χειροκροτήματα και γιορταστικές επευφημίες, ενώ η Ρένα με ένα «αντρικό» κοστούμι και πολύ «θηλυκό» εκτόπισμα, έμπαινε στον χώρο.
Δεκάδες φωτογράφοι, εκλεγμένοι και αποτυχόντες υποψήφιοι, δημοσιογράφοι, συγγενείς και φίλοι των νέων περιφερειακών συμβούλων που θα ορκιζόντουσαν και αυτοί μετά την Δούρου – και ένα μεγάλο πλήθος οπαδών, ψηφοφόρων και «κομματικών» που δεν χωρούσε μέσα στο γυμναστήριο και κάλυπτε και τον χώρο του προαύλιου, τον «κήπο» ας πούμε, τον περίβολο του μεγάλου κτιρίου ήταν ήδη εκεί από νωρίς όπως έμαθα. Ενθουσιασμός μέγας!
Μπήκα εύκολα λέγοντας πως είμαι καλεσμένος της κυρίας Δούρου και αφού είδα και «στάθμισα» την κατάσταση, προσπάθησα να φτάσω μέχρι την ίδια που φωτογραφιζόταν και μιλούσε με συντρόφους, συνεργάτες, γνωστούς και αγνώστους. Άρπαξα μιαν ευκαιρία και της ευχήθηκα καλή δύναμη και καλή δουλειά, πραγματικά, όχι τυπικά – και αφού της έσκασα και δυό φιλιά απομακρύνθηκα βιαστικά, σπρωγμένος από τούς εκατοντάδες παρόντες που θέλανε να μοιραστούνε την χαρά και την γιορτή με την υποψήφιο που κατάφερε να κερδίσει την μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας, ανατρέποντας κάθε πρόβλεψη – αναλαμβάνοντας έτσι, πρώτη μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ, ευθύνες και υποχρεώσεις γιγάντιες. Με την Δούρου ο ΣΥΡΙΖΑ ανοίγει την πόρτα της κεντρικής εξουσίας αφού θα διαχειρίζεται πια τα προβλήματα του μισού σχεδόν πληθυσμού της χώρας που ζει στην Αθήνα και την περιφέρεια της Αττικής που είναι η μεγαλύτερη και πιο πυκνοκατοικημένη περιφέρεια. Η σημερινή περιφέρεια Αττικής περιλαμβάνει το νοτιοανατολικό τμήμα της Στερεάς Ελλάδας, την Τροιζηνία στην χερσόνησο της Αργολίδας, τα περισσότερα νησιά του Αργοσαρωνικού, τα Κύθηρα και τα Αντικύθηρα. Έχει έκταση 3.808 χλμ2 και καλύπτει το 2,9% της συνολικής έκτασης της χώρας. Έχει έδρα την Αθήνα, την διοικητική πρωτεύουσα της Ελλάδας. Σκεφτείτε λοιπόν πόσο μεγάλη είναι η ευθύνη που αναλαμβάνει αυτή η νέα, δυναμική αλλά και πολύ όμορφη γυναίκα, που, σαν τον Αλέξη Τσίπρα, κουβαλάει ένα άλλο άρωμα «αριστεράς», σύγχρονης, δημιουργικής και αποφασισμένης να βοηθήσει τον τόπο (με όλα τα ρίσκα) σ’ αυτή την ζόρικη στροφή της ιστορίας. Δεν είναι της αριστεράς «με το βαρύ πένθος του εμφυλίου» η Δούρου, δεν έχει πάνω της ίχνος «γκριζάδας» και γκρίνιας. Είναι, όπως και ο Τσίπρας, η καινούργια αριστερά, η νέα ευρωπαϊκή αριστερά που θα παλέψει τα μεγάλα μας προβλήματα «μέσα από το σύστημα» όπως λέγαμε και παλιά – όχι ταμπουρωμένη πίσω από ένα 2, 3 ή 4% κάνοντας εκ του ασφαλούς αντιπολίτευση σε όλα.
Όχι πιά. Το νέο αριστερό πρότυπο Τσίπρα και Δούρου θέλει να μπει στην μάχη και να παλέψει για κάτι καλύτερο, να αγωνιστεί μέσα στον στίβο, να κερδίζει κάθε μέρα μικρές μάχες (και να χάνει και κάποιες όπως πάντα συμβαίνει) παλεύοντας για την ανάκαμψη, την πτώση της ανεργίας, την παιδεία, την ανασυγκρότηση αυτής της πατρίδας που την πετάξανε, χωρίς κάν να το πολυσκεφτούνε, στα σκυλιά οι εξουσίες της μεταπολίτευσης από το 1981 μέχρι και σήμερα.
«Ο δρόμος που ανοίγεται μπροστά μας», είπε, προς τιμήν της, στην σύντομη και περιεκτική της ομιλία που έγινε μέσα σε ατμόσφαιρα γιορτής «κάθε άλλο παρά εύκολος είναι αφού είναι ναρκοθετημένος εξαιτίας του νομοθετικού πλαισίου του Καλλικράτη», που «περιέχει τον στενό έλεγχό της από την κεντρική εξουσία», ενώ «δεν διασφαλίζει την οικονομική αυτονομία της Αυτοδιοίκησης». Ο αγώνας είναι δύσκολος και θέλει κότσια και υπομονή, επιμονή, στοχοπροσήλωση, σκληρή δουλειά. Η Δούρου το ξέρει αυτό καλά.
Είναι μεγάλη λοιπόν η χαρά που με την ορκωμοσία της Ρένας Δούρου η αριστερά αναλαμβάνει επιτέλους τις ευθύνες της –έστω και στην περιφέρεια Αττικής. Βγήκα χαμογελαστός από το γυμναστήριο, με την σκέψη πως πολύ σύντομα θα γίνουμε μάρτυρες της ορκωμοσίας και του Αλέξη Τσίπρα και της κυβέρνησής του – και αυτό μου δίνει μεγάλες ελπίδες για το άμεσο, πια, μέλλον.
Ναι, τα δυό πρόσωπα που βγαίνουν μπρός και «χαρακτηρίζουν» πιά την νέα ευρωπαϊκή αριστερά, ο Τσίπρας πρώτα και τώρα και η Δούρου, έχουνε μια άλλη αύρα που καθόλου δεν θυμίζει τα ταγάρια και τις ατέλειωτες «αριστερές γκρίνιες» απέναντι σε όλους και σε όλα. Είναι αγωνιστές της καθημερινότητας, ξέρουν τι φορτίο αναλαμβάνουν να σηκώσουν και θέλουν να το σηκώσουν.
Η Δούρου ξεκινάει δουλειά, (όπως όλη η Ελλάδα!) την 1η Σεπτεμβρίου. Της εύχομαι από καρδιάς καλή δύναμη, καθαρό μυαλό, καθαρή καρδιά, διαύγεια και αποφασιστικότητα σε κάθε της βήμα σαν Περιφερειάρχης Αττικής. Δεν ανησυχώ: «Τόχει».
Εύχομαι μόνο να πάμε γρήγορα και στις άλλες κάλπες για την ριζική αλλαγή φρουράς που τόσο έχει ανάγκη ο τόπος.
Δεκάδες φωτογράφοι, εκλεγμένοι και αποτυχόντες υποψήφιοι, δημοσιογράφοι, συγγενείς και φίλοι των νέων περιφερειακών συμβούλων που θα ορκιζόντουσαν και αυτοί μετά την Δούρου – και ένα μεγάλο πλήθος οπαδών, ψηφοφόρων και «κομματικών» που δεν χωρούσε μέσα στο γυμναστήριο και κάλυπτε και τον χώρο του προαύλιου, τον «κήπο» ας πούμε, τον περίβολο του μεγάλου κτιρίου ήταν ήδη εκεί από νωρίς όπως έμαθα. Ενθουσιασμός μέγας!
Μπήκα εύκολα λέγοντας πως είμαι καλεσμένος της κυρίας Δούρου και αφού είδα και «στάθμισα» την κατάσταση, προσπάθησα να φτάσω μέχρι την ίδια που φωτογραφιζόταν και μιλούσε με συντρόφους, συνεργάτες, γνωστούς και αγνώστους. Άρπαξα μιαν ευκαιρία και της ευχήθηκα καλή δύναμη και καλή δουλειά, πραγματικά, όχι τυπικά – και αφού της έσκασα και δυό φιλιά απομακρύνθηκα βιαστικά, σπρωγμένος από τούς εκατοντάδες παρόντες που θέλανε να μοιραστούνε την χαρά και την γιορτή με την υποψήφιο που κατάφερε να κερδίσει την μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας, ανατρέποντας κάθε πρόβλεψη – αναλαμβάνοντας έτσι, πρώτη μέσα από τον ΣΥΡΙΖΑ, ευθύνες και υποχρεώσεις γιγάντιες. Με την Δούρου ο ΣΥΡΙΖΑ ανοίγει την πόρτα της κεντρικής εξουσίας αφού θα διαχειρίζεται πια τα προβλήματα του μισού σχεδόν πληθυσμού της χώρας που ζει στην Αθήνα και την περιφέρεια της Αττικής που είναι η μεγαλύτερη και πιο πυκνοκατοικημένη περιφέρεια. Η σημερινή περιφέρεια Αττικής περιλαμβάνει το νοτιοανατολικό τμήμα της Στερεάς Ελλάδας, την Τροιζηνία στην χερσόνησο της Αργολίδας, τα περισσότερα νησιά του Αργοσαρωνικού, τα Κύθηρα και τα Αντικύθηρα. Έχει έκταση 3.808 χλμ2 και καλύπτει το 2,9% της συνολικής έκτασης της χώρας. Έχει έδρα την Αθήνα, την διοικητική πρωτεύουσα της Ελλάδας. Σκεφτείτε λοιπόν πόσο μεγάλη είναι η ευθύνη που αναλαμβάνει αυτή η νέα, δυναμική αλλά και πολύ όμορφη γυναίκα, που, σαν τον Αλέξη Τσίπρα, κουβαλάει ένα άλλο άρωμα «αριστεράς», σύγχρονης, δημιουργικής και αποφασισμένης να βοηθήσει τον τόπο (με όλα τα ρίσκα) σ’ αυτή την ζόρικη στροφή της ιστορίας. Δεν είναι της αριστεράς «με το βαρύ πένθος του εμφυλίου» η Δούρου, δεν έχει πάνω της ίχνος «γκριζάδας» και γκρίνιας. Είναι, όπως και ο Τσίπρας, η καινούργια αριστερά, η νέα ευρωπαϊκή αριστερά που θα παλέψει τα μεγάλα μας προβλήματα «μέσα από το σύστημα» όπως λέγαμε και παλιά – όχι ταμπουρωμένη πίσω από ένα 2, 3 ή 4% κάνοντας εκ του ασφαλούς αντιπολίτευση σε όλα.
Όχι πιά. Το νέο αριστερό πρότυπο Τσίπρα και Δούρου θέλει να μπει στην μάχη και να παλέψει για κάτι καλύτερο, να αγωνιστεί μέσα στον στίβο, να κερδίζει κάθε μέρα μικρές μάχες (και να χάνει και κάποιες όπως πάντα συμβαίνει) παλεύοντας για την ανάκαμψη, την πτώση της ανεργίας, την παιδεία, την ανασυγκρότηση αυτής της πατρίδας που την πετάξανε, χωρίς κάν να το πολυσκεφτούνε, στα σκυλιά οι εξουσίες της μεταπολίτευσης από το 1981 μέχρι και σήμερα.
«Ο δρόμος που ανοίγεται μπροστά μας», είπε, προς τιμήν της, στην σύντομη και περιεκτική της ομιλία που έγινε μέσα σε ατμόσφαιρα γιορτής «κάθε άλλο παρά εύκολος είναι αφού είναι ναρκοθετημένος εξαιτίας του νομοθετικού πλαισίου του Καλλικράτη», που «περιέχει τον στενό έλεγχό της από την κεντρική εξουσία», ενώ «δεν διασφαλίζει την οικονομική αυτονομία της Αυτοδιοίκησης». Ο αγώνας είναι δύσκολος και θέλει κότσια και υπομονή, επιμονή, στοχοπροσήλωση, σκληρή δουλειά. Η Δούρου το ξέρει αυτό καλά.
Είναι μεγάλη λοιπόν η χαρά που με την ορκωμοσία της Ρένας Δούρου η αριστερά αναλαμβάνει επιτέλους τις ευθύνες της –έστω και στην περιφέρεια Αττικής. Βγήκα χαμογελαστός από το γυμναστήριο, με την σκέψη πως πολύ σύντομα θα γίνουμε μάρτυρες της ορκωμοσίας και του Αλέξη Τσίπρα και της κυβέρνησής του – και αυτό μου δίνει μεγάλες ελπίδες για το άμεσο, πια, μέλλον.
Ναι, τα δυό πρόσωπα που βγαίνουν μπρός και «χαρακτηρίζουν» πιά την νέα ευρωπαϊκή αριστερά, ο Τσίπρας πρώτα και τώρα και η Δούρου, έχουνε μια άλλη αύρα που καθόλου δεν θυμίζει τα ταγάρια και τις ατέλειωτες «αριστερές γκρίνιες» απέναντι σε όλους και σε όλα. Είναι αγωνιστές της καθημερινότητας, ξέρουν τι φορτίο αναλαμβάνουν να σηκώσουν και θέλουν να το σηκώσουν.
Η Δούρου ξεκινάει δουλειά, (όπως όλη η Ελλάδα!) την 1η Σεπτεμβρίου. Της εύχομαι από καρδιάς καλή δύναμη, καθαρό μυαλό, καθαρή καρδιά, διαύγεια και αποφασιστικότητα σε κάθε της βήμα σαν Περιφερειάρχης Αττικής. Δεν ανησυχώ: «Τόχει».
Εύχομαι μόνο να πάμε γρήγορα και στις άλλες κάλπες για την ριζική αλλαγή φρουράς που τόσο έχει ανάγκη ο τόπος.
