Ποτάμι ή Θατσερικός Τάμεσης;

του Γιώργου Χριστόπουλου*

Τελικά όσοι επιμέναμε ότι το άρωμα του Ποταμιού είναι νεοφιλελεύθερο, δεν διαψευστήκαμε, αν κρίνει κανείς από τις απαντήσεις των συνέδρων στο περίφημο ερωτηματολόγιο που μοιράστηκε κατά τη διάρκεια του συνεδρίου και από τις τοποθετήσεις των περισσότερων ομιλητών. Κατά την άποψή μου, το Ποτάμι δεν είναι τίποτε περισσότερο ή τίποτε λιγότερο από μια ωραιοποιημένη ("προοδευτικό", "κεντροαριστερό") εκδοχή της Δράσης και της "Δημιουργίας ξανά".


Τα κόμματα αυτά, υπενθυμίζω, είναι προοδευτικά μόνο στο κομμάτι ορισμένων ανθρώπινων δικαιωμάτων (σεξουαλική, θρησκευτική ελευθερία, αντίθεση στον εθνοτικό/φυλετικό ρατσισμό), όμως εν γένει αποτελούν στο οικονομικό πεδίο ακραία δεξιά κόμματα και εν μέρει είναι ακροδεξιά και στο κοινωνικό, διότι τα εργασιακά δικαιώματα (που το Ποτάμι και οι συμμετέχοντες σ' αυτό θέλουν να ισοπεδωθούν) αποτελούν, με βάση το διεθνές δίκαιο και ανθρώπινα δικαιώματα. 

Και εξηγούμαι. Η Χ.Α. είναι ακροδεξιό κόμμα, διότι αντιμετωπίζει ρατσιστικά όσους έχουν διαφορετική φυλετική/εθνοτική προέλευση από το "άρειο/γνήσια ελληνικό" μοντέλο. Οι νεοφιλελεύθεροι είναι ομοίως ακροδεξιοί, διότι αντιμετωπίζουν ρατσιστικά και αποστρέφονται ανθρώπους με διαφορετική ταξική καταγωγή από τη δική τους. Δεν είναι τυχαίο ότι αναφέρονται σε εργαζόμενους με διάφορα επίθετα "τεμπέληδες", "ανίκανοι", "προνομιούχοι", ενώ οι δήθεν μεταρρυθμίσεις που προτείνουν (τις οποίες υιοθετεί και το Ποτάμι) κινούνται στο σύνολό τους εις βάρος δικαιωμάτων και κατακτήσεων των αδύναμων κοινωνικών στρωμάτων. Η αγορά αναγορεύεται σε φυσικό φαινόμενο, η ιδιωτική πρωτοβουλία ως η μόνη κινητήρια δύναμη σε μια κοινωνία και κάθε δημόσιο αγαθό είναι βαρίδι που πρέπει να εξαλειφθεί.

Εγώ, πάντως, εκτιμώ ότι η (σχετική) αποσαφήνιση του πολιτικού προφίλ του Ποταμιού είναι μια θετική εξέλιξη. Πρώτον, διότι είναι καλό να γνωρίζεις ποιον ακριβώς έχεις απέναντί σου. Δεύτερον, διότι πλέον όσοι το ψηφίζουν δεν έχουν καμιά δικαιολογία ότι "είναι καινούριοι, δεν ήξερα, δεν είχα ενημέρωση". Και αναφέρομαι κυρίως σε εργαζόμενους σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, οι οποίοι,θα πρέπει να ξέρουν ότι ψηφίζουν έναν απηνή διώκτη των εργασιακών δικαιωμάτων.

Πρόβλεψη: Το Ποτάμι, με την ευλογία των ΜΜΕ, θα πάει καλά και θα αναδειχθεί, σε πρώτη φάση, σε ισχυρό ρυθμιστικό παράγοντα (διότι η Ελιά - που πλέον απευθύνεται σε ανάλογο ακροατήριο - δεν έχει το glamour του lifestyle και την ορμή του νέου και θα συρρικνωθεί). Και τότε πολλοί θα κλάψουν πικρά και θα καταριούνται την ώρα και τη στιγμή που ψήφισαν το εν Ελλάδι παράρτημα των "Φίλων Θάτσερ".


* Γιώργος Χριστόπουλος, MEd
Πρόεδρος ΙΝΕ-ΓΣΕΕ/ΟΙΕΛΕ
Εκπρόσωπος Τύπου Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδας (Ο.Ι.Ε.Λ.Ε.)