Ο μικρός Πιερότος
όταν την Κολομπίνα αγάπησε
έστυψε τη στολή του
πλημμύρισε το δρόμο χρώματα
κι ύστερα
σαν το κεράκι κάηκε
Δημήτρης Λιοσάτος
Κάλεσμα του "Συνδυασμού Ενότητα, Ανατροπή και Έργο για το Μαρούσι" προς τους καλλιτέχνες και τους πνευματικούς ανθρώπους του Αμαρουσίου:
Στους δρόμους της πόλης περπατάμε εδώ και 4-5 χρόνια με σκυμμένο κεφάλι, κλεισμένοι στον εαυτό μας αναμετρώντας το έχει μας που όλο και λιγοστεύει, στην αγωνία μας για το πόσο καιρό και πώς θ’ αντέξουμε, με πληγωμένη την αξιοπρέπειά μας και ταπεινωμένο ακόμα και το εθνικό μας φρόνημα, και κάποια στιγμή αυτήν την ανυπόφορη μοναξιά έρχεται να τη σπάσει μια μουσική. Μπορεί να είναι «Το βαλς των χαμένων ονείρων» του Μάνου Χατζιδάκι που το παίζουν δύο απολυμένοι μουσικοί από τα μουσικά σύνολα της ΕΡΤ, ή το «Μην απελπίζεσαι» του Βασίλη Τσιτσάνη και το “Blowing in the wind” του Dylan από δυο φοιτητόπαιδα που τώρα τα «έβγαλαν» στο μπουζούκι και στην κιθάρα, ή ένας μετανάστης που παίζει με το βιολί του την «Άνοιξη» από τις «Τέσσερις Εποχές» του Βιβάλντι ή το “Alturas” των Inti-Illimani από εκείνη την μπάντα των Λατινοαμερικάνων που τριγυρνάνε με την μικροφωνική τους σ’ όλη την Αθήνα. Και τότε όσο κρατάει η μουσική, όλη αυτή η ασχήμια των δρόμων και το αίσθημα της πίκρας μας γίνεται ομορφιά που την κουβαλάμε καλά εγκαταστημένη μέσα μας, ιαματική για να κλείσει το τραύμα, κι ας μείνει η ουλή για να μας δοξολογεί ότι μπορούμε και ξεπερνάμε τον πόνο.
Η δημοτική παράταξη «Ενότητα, Ανατροπή και Έργο για το Μαρούσι» καλεί τους καλλιτέχνες και τους πνευματικούς ανθρώπους που μένουν και δρουν στην πόλη μας να κουβεντιάσουμε. Να κουβεντιάσουμε για το πώς θα μπορέσουμε να ξαναθυμηθούμε τις φωνές μας, τα πρόσωπά μας και τα σώματά μας, τα ταλέντα μας, όχι για τον ναρκισσισμό μας και την αναγνώρισή μας από τους άλλους ("το κοινό και οι ατζέντηδες", που έγραφε στους «Αχαρνής» του ο Διονύσης Σαββόπουλος), αλλά για να τα κοινωνήσουμε με τους συμπολίτες μας και αυτοί μαζί μας, για να φτιάξουμε όλοι μαζί τη δική μας παραμυθία-παρηγορία – όχι το παραμύθιασμα της χαζοχαρούμενης και αυτοκαταστροφικής αμεριμνησίας των τελευταίων 30-40 χρόνων. Μαζί και αλληλέγγυα για την ευτυχία όλων μας, την αλληλένδετη και με την ευτυχία του καθενός και της καθεμιάς ξεχωριστά.
Η κουβέντα μας θα γίνει στις 19 Μαρτίου του 2014, στις 7 το απόγευμα στον Χώρο Τέχνης «Ιδιόμελο», Ελευθ. Βενιζέλου 17 & Βασιλέως Κωνσταντίνου (2η παράλληλος της Περικλέους πίσω από τον κινηματογράφο «Διάνα»). Σας περιμένουμε για να συμβάλετε με τη γνώμη σας, την πείρα σας και τις προτάσεις σας.
Επικοινωνήστε με τον Μανώλη Γιούργο στα τηλέφωνα:
2106817042
6977771412
21068170426977771412