Σύμφωνα
με την έρευνα του ΙΝΕ ΓΣΕΕ και του Levy Institute of Bard College, αν
το κράτος γίνει εργοδότης με συμβάσεις ορισμένου χρόνου σε ανέργους που
δημιούργησε η κρίση, για κάθε 100 ευρώ που αυτό δαπανά θα προσθέτει 160
ευρώ στην ελληνική οικονομία. Η
δυναμική της συγκεκριμένης πρότασης, που εάν εφαρμοστεί θα επανεκκινήσει
την ελληνική οικονομία, μπορεί να προσδώσει μέσα σε 11 μήνες μείωση της
ανεργίας μεγαλύτερη του 50%.
Δουλειά σε περισσότερους από 1 εκατομμύριο ανέργους μέσα σε ένα
15μηνο, με ταυτόχρονη αύξηση του ΑΕΠ κατά 15,3 δισ. ευρώ, είναι μια
εναλλακτική λύση για την έξοδο από την κρίση.
Πρόκειται για την περίπτωση του κράτους ως Εργοδότη Ύστατης Καταφυγής
που προτείνει το Ινστιτούτο Εργασίας και τα στοιχεία, τα οποία δεν
επιδέχονται επιστημονικής τουλάχιστον αμφισβήτησης, είναι αν μη τι άλλο
εντυπωσιακά. Ειδικότερα η πρόταση στηρίζεται σε μελέτη του Ινστιτούτου
σε συνεργασία με το Levy Institute of Bard College και αφορά την Πρόταση
Εγγυημένης Απασχόλησης για την Ελλάδα.
Η πρόταση
Το ΙΝΕ ΓΣΕΕ, λοιπόν, προτείνει το ελληνικό κράτος να προσλάβει, με
11μηνες συμβάσεις απασχόλησης ορισμένου χρόνου, 200.000 έως 550.000
ανέργους και να τους αμείβει για την απασχόλησή τους σε υπηρεσίες που
παρέχει η ίδια η πολιτεία στους πολίτες.
Μια τέτοια επιλογή θα έχει σοβαρές και πολλαπλασιαστικές επιδράσεις
στην οικονομία αφού, σύμφωνα με το Levy, για κάθε 100 ευρώ που δαπανά το
κράτος προσθέτει 160 ευρώ στην ελληνική οικονομία.
Όμως εκεί που δημιουργείται έκρηξη είναι στην αγορά εργασίας, με το
1/3 των ανέργων να βρίσκουν αυτόματα θέση απασχόλησης. Το Levy
επεξεργάστηκε δύο κυρίαρχα σενάρια: ένα με τον σημερινό κατώτατο μισθό
(δηλαδή 586 ευρώ) και ένα με τον παλιό κατώτατο μισθό (δηλαδή 751 ευρώ).
Όπως απεδείχθη μέσα από την επιστημονική αποτύπωση, στον σημερινό
κατώτατο μισθό των 586 ευρώ, για κάθε 350 θέσεις εργασίας που
δημιουργούνται άμεσα από το κράτος, προστίθενται άλλες 100 θέσεις
πλήρους απασχόλησης (κυρίως ειδικευμένοι) που θα δημιουργηθούν στον
ιδιωτικό τομέα.
Ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι το αποτέλεσμα αν ο μισθός που θα χορηγεί
το κράτος ανέρχεται στα 751 ευρώ, αφού για τις 100 νέες θέσεις εργασίας
στον ιδιωτικό τομέα θα χρειαστούν 280 θέσεις επιδοτούμενης από το κράτος
απασχόλησης!
Σύμφωνα με τα σενάρια που έχει επεξεργαστεί το Levy, το χαμηλότερο
άκρο της κλίμακας προσομοίωσης για επιδοτούμενες θέσεις απασχόλησης
(200.000 με 586 ευρώ) σημαίνει συνολική αύξηση της απασχόλησης κατά
257.079 θέσεις εργασίας και αύξηση του ΑΕΠ κατά 4,3 δισ. ευρώ (2,2%).
Στην κορυφή της κλίμακας (για 550.000 επιδοτούμενες θέσεις εργασίας με
751 ευρώ), η συνολική επίδραση της απασχόλησης θα σήμαινε προσθήκη
751.137 νέων θέσεων εργασίας (άμεσες και έμμεσες) και αύξηση του ΑΕΠ
κατά 15,3 δισ. ευρώ (7,9%)! Η δύναμη μιας τέτοιας επιλογής που αν
εφαρμοστεί θα επανεκκινήσει την ελληνική οικονομία, μπορεί να προσδώσει
μέσα σε 11 μήνες μείωση της ανεργίας ακόμη και κατά 62,3%! Σε απόλυτους
αριθμούς σημαίνει ότι μέσα σε λιγότερο από ένα έτος ενδέχεται να βρουν
θέσεις απασχόλησης 840.000 άνεργοι, ενώ μέσα σε 15 μήνες θα έχουν βρει
θέση απασχόλησης περισσότεροι από 1 εκατ. άνεργοι.
Βγαίνει το κόστος
Σύμφωνα με την επιστημονική αποτύπωση του Levy, το συνολικό κόστος
του προγράμματος (συμπεριλαμβανομένων των μισθών και των έμμεσων δαπανών
για τις εισροές και τη διοίκηση) θα κυμαίνεται από 2,7 έως 9,7 δισ.
ευρώ ή μεταξύ 1,5% έως 5% του ονομαστικού ΑΕΠ του 2012 (193,7 δισ.
ευρώ).
Ωστόσο, λόγω των παραπάνω πολλαπλασιαστικών αποτελεσμάτων, το καθαρό
κόστος της εφαρμογής του προγράμματος θα είναι μόνο ένα κλάσμα του
συνολικού κόστους.
Αυτό οφείλεται στις αυξήσεις των φορολογικών εσόδων και των
κοινωνικών εισφορών που θα προκύψουν από την αύξηση της απασχόλησης.
Ούτε λίγο ούτε πολύ, μία τέτοια επιλογή στην πραγματικότητα θα δώσει,
για κάθε νέα θέση εργασίας που θα δημιουργηθεί, μηνιαίο κόστος που θα
κυμαίνεται από 362 έως 436 ευρώ. Από αυτά βέβαια που θα δαπανήσει το
κράτος υπολογίζεται ότι το 59% θα καλυφθεί μέσω υψηλότερων φορολογικών
εσόδων.
