Του Αλέξη Χριστόπουλου*
Το πολιτικό τοπίο ξεκαθαρίζει ολοένα και περισσότερο. Η κυβέρνηση, τα κόμματα και τα συμφέροντα που την στηρίζουν έχουν ξεμείνει από επιχειρήματα. Επιστρατεύουν πλέον ζητήματα θρησκευτικής!!!! πίστης, τον Χρ.Ξηρό, εντείνουν τον αυταρχισμό και τροφοδοτούν την περίφημη μονταζιέρα. Αξιοποιούν όμως στο μέγιστο βαθμό έναν απρόσμενο σύμμαχο, τις δικές μας αδυναμίες, τις δικές μας αμφισημίες, τους εσωτερικούς ”διχασμούς” μας που εντείνονται πλησιάζοντας προς τις εκλογές.
Ή ανακοίνωση των υποψηφίων για τις περιφέρειες και τον δήμο της Αθήνας και η απόφαση της ΚΕ, αποτέλεσαν το έναυσμα για μια νέα εσωκομματική αντιπαράθεση που σύντομα απέκτησε δημόσια χαρακτηριστικά. Αμφισβητήθηκαν διαδικασίες, προθέσεις, συνεδριακές αποφάσεις κλπ. Ψηφίσματα διακινούνται στις ΟΜ προκειμένου να πιεσθεί η ΚΕ και να ανατραπεί !!!! η απόφασή της. Μια τεραστίων διαστάσεων εσωκομματική ζύμωση που απ’την μια πλευρά εμπόδισε να αναδειχθεί η πολιτική πληρότητα της συνολικής πρότασης και από την άλλη αναζωογόνησε τους αντιπάλους μας, έδωσε τροφή και περιεχόμενο στην μονταζιέρα και βέλη στην φαρέτρα της κυβέρνησης.
Η πολιτική συμμαχιών του κόμματος είναι ψηφισμένη στο συνέδριο και όλοι γνωρίζουμε τα πολιτικά όρια που θέτει. Στην πορεία προς τις εκλογές αντιμετωπίζουμε, ολοένα και πιο έντονα το επιχείρημα της έλλειψης συμμάχων. Εμείς απαντάμε κτίζοντας κοινωνικές συμμαχίες, ισχυριζόμαστε ότι η πολιτική σημασία της νίκης μας θα οδηγήσει σε πλήρη αναδιάταξη το πολιτικό σκηνικό και θα διαμορφώσει νέες δυνατότητες συμμαχιών, θέτουμε τον στόχο της αυτοδυναμίας με την ευρύτερη δυνατή πολιτική και κοινωνική συναίνεση που ακόμα και αυτοδύναμοι θα επιδιώξουμε κλπ. Ας καταλάβουμε όμως ότι το ερώτημα σε χρόνο ενεστώτα παραμένει. Είναι πιεστικό, διατυπώνεται πειστικά και χρειάζεται απάντηση. Αυτή ακριβώς την απάντηση περιλαμβάνει η απόφαση της ΚΕ. Δείχνει με σαφήνεια ότι ο ΣΥΡΙΖΑ διαθέτει άξια στελέχη πρώτης γραμμής αλλά μπορεί ταυτόχρονα να οικοδομήσει συμμαχίες με χώρους και άτομα που σε διαφορετικό χρόνο διαχώρισαν την θέση τους από τις ασκούμενες μνημονιακές πολιτικές. Ο Οδ. Βουδούρης είναι ακριβώς μια τέτοια περίπτωση. Φυσικά είχε ψηφίσει το πρώτο μνημόνιο, φυσικά ανήκε στην ΔΗΜΑΡ όταν έγινε η τρικομματική αλλά όλοι γνωρίζουμε ότι διαφωνούσε εξ αρχής με την συμμετοχή στην κυβέρνηση. Έφυγε από την ΔΗΜΑΡ μαζί με μια σειρά άλλα στελέχη στα τέλη του 2012 και αφού προηγουμένως είχε συμμετάσχει και συνδιοργανώσει σειρά πολιτικών συγκεντρώσεων με άλλους φορείς της ευρύτερης αριστεράς (ΠΡΑΤΤΩ κλπ). Άνθρωποι σαν τον Βουδούρη πρέπει να μείνουν στα αζήτητα της πολιτικής ζωής; Στο όνομα μιας καθαρότητας που ορίζεται αυθαίρετα και δήθεν επαναστατικά; Φιλοδοξούν κάποιοι να αναζητούμε συμμάχους μόνο σε χώρους από τους οποίους εισπράττουμε συνεχώς όχι μόνο αρνήσεις αλλά προσβολές και συκοφαντίες; Δεν καταλαβαίνουμε ότι τέτοιες αρνητικές πολιτικές συμπεριφορές απομακρύνουν εκατοντάδες χιλιάδες απλούς πολίτες; Ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να είναι νικηφόρος όταν πάψει να είναι φοβικός και εσωστρεφής;
Μια χαρά υποψηφιότητα είναι ο Βουδούρης, ιδιαίτερα αν αναλογισθούμε ότι αφορά τις αυτοδιοικητικές εκλογές όπου αντικειμενικά το εύρος των συμμαχιών μας μπορεί να είναι ακόμα μεγαλύτερο. Οι αρνητές όμως αυτής της πολιτικής θέτουν ένα ευρύτερο θέμα για τις συμμαχίες. Αρνούνται να κατανοήσουν ότι οι συμμαχίες που κάνουμε κάθε φορά πρέπει να έχουν μια αντιστοίχηση με τον στόχο και το ποσοστό που επιδιώκουμε. Άλλες συμμαχίες μας πήγαν στο 17%,άλλες στο 27% και διαφορετικές θα χρειαστούν για να φτάσουμε στο 40%. Αυτό που πρέπει να προσέχουμε είναι να μην αλλάζουν οι συμμαχίες τις πολιτικές μας στοχεύσεις αλλά αντίθετα εμείς με την ισχύ του μεγάλου, συμπαγούς και σοβαρού πολιτικού υποκειμένου να επηρεάζουμε τους συμμάχους μας. Κι αυτό δεν επιτυγχάνεται, δυστυχώς με την εικόνα που σήμερα βγάζουμε προς την κοινωνία. Με τους άγονους πολιτικούς διαλόγους που αναπαράγουν την εσωστρέφεια και επιβεβαιώνουν τις γενετήσιες αδυναμίες της αριστεράς.
Η περίπτωση Σταθάκη είναι μια ακόμα επιβεβαίωση των προαναφερθέντων. Την περασμένη βδομάδα, σε κομματική συνεδρίαση που συμμετείχαν τρία μέλη της ΚΕ, στέλεχος του κόμματος είπε το εξής ”ΤΟ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΕΠΙΤΕΛΕΙΟ (δηλ. Δραγασάκης, Σταθάκης, Μηλιός,Τσακαλώτος κλπ) ΕΧΕΙ ΠΟΥΛΗΘΕΙ ΣΤΗΝ ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ”. Αυτή η τοποθέτηση έγινε εξ αιτίας του προσδιορισμού από τον Σταθάκη στο 5% του επαχθούς χρέους. Αναρωτιέμαι τι είδους παραμορφωτικά γυαλιά φοράμε για να ξεστομίζουμε τέτοιες ανοησίες. Πόσο επιρρεπείς είμαστε στα όσα αναπαράγουν με στρεβλό τρόπο τα ΜΜΕ. Πόσο λίγη εμπιστοσύνη έχουμε στο κόμμα μας. Πόσο μας επηρεάζει η τασική μας τοποθέτηση. Το επαχθές χρέος μπορεί να προσεγγισθεί και να υπολογισθεί με τρόπο νομικό,οικονομικό,πολιτικό,ανθρωπιστικό. Τι απ’ όλα θέλουμε; Πόσο γνωρίζουμε την κάθε προσέγγιση; Μου κάνει ακόμα ιδιαίτερη εντύπωση ο ενταφιασμός (κυριολεκτικά) της σχεδόν ταυτόχρονης δήλωσης Τσίπρα για διαγραφή του 60% του χρέους. Μια δήλωση που αποκτά ιδιαίτερη σημασία ακριβώς γιατί έγινε στην περιοδεία του στην Ευρώπη.
Μέχρι τις εκλογές απέμειναν 100 μέρες. Αν συνεχίσουμε έτσι τα αποτελέσματα δεν θα είναι καλά. Το κόμμα δεν μπορεί να αντέξει συνεχείς κλυδωνισμούς. Η πολιτική ηγεμονία που βήμα το βήμα έχουμε κατακτήσει, με αυτόν τον τρόπο αποδομείται και θα απολεσθεί. Είναι καιρός να σοβαρευτούμε. Να υπηρετήσουμε ενωμένοι, με βάση τις συλλογικές μας αποφάσεις την επίτευξη όχι μόνο των στόχων μας αλλά και του σκοπού μας. Γιατί εκεί ακριβώς διαφέρουμε απ’ όλους τους άλλους. Ο δικός μας κυβερνητικός στόχος συνδέεται άρρηκτα με τον σκοπό που είναι η επούλωση των πληγών της κοινωνίας, η κατάργηση της μνημονιακής πολιτικής,η αποκατάσταση των αδικιών, η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, η ισονομία και η απονομή δικαιοσύνης. Οφείλουμε λοιπόν να δουλέψουμε σ’ αυτήν ακριβώς την κατεύθυνση. Να ανοίξουμε αλλά και να δέσουμε πολιτικά τις ΟΜ, να αντικαταστήσουμε την γκρίνια με πολιτικές δράσεις, με παρεμβάσεις στα όσα απασχολούν και διαλύουν την κοινωνία. Να πάψουμε να ασχολούμαστε με την Βουδουρειάδα και την Σταθακειάδα και να σκύψουμε πάνω από την Οδύσσεια που τραβάει ο λαός μας.
* Ο Αλέξης Χριστόπουλος είναι μέλος της Γραμματείας της Νομαρχιακής Επιτροπής Βόρειας Β' Αθήνας του ΣΥΡΙΖΑ
ecoleft.gr
ecoleft.gr
