Άρθρο του Γιώργου Χριστόπουλου
Εκπροσώπου Τύπου της Ο.Ι.Ε.Λ.Ε.
Ας μην ξεγελιέται κανείς. Η ΝΔ ουδεμία πρόθεση είχε να καθαρίσει τον τόπο από τα "ακροδεξιά" σταγονίδια. Αυτό δεν αποδεικνύεται μόνο από τις εκλεκτικές συγγένειες και την ιδεολογική όσμωση τμήματος της ΝΔ με τον λεγόμενο "βασιλοχουντικό" χώρο, αλλά και από την πρακτική στελεχών της ΝΔ τα τελευταία τρία χρόνια μέσα και έξω από τη Βουλή.
Η Χ.Α. ήταν απολύτως χρήσιμη για την κυβέρνηση των μνημονίων. Χρησίμευε ως μπαμπούλας για να βαφτίζονται οι κινητοποιήσεις του λαού ως "τρομοκρατικές", χρησίμευε ως δοχείο συλλογής αγανακτισμένων ψήφων, ώστε αυτές να μην κατευθύνονται στο ΣΥΡΙΖΑ και, συχνά, λειτουργούσε ως ενισχυτική δύναμη καταστολής, δίπλα στις αστυνομικές δυνάμεις. Κυρίως, όμως, βοηθούσε την κυβέρνηση να στοιχοιθετεί επικοινωνιακά την κατάπτυστη θεωρία των δύο άκρων.
Όμως τα πράγματα έφτασαν στο απροχώρητο για τη γαλάζια παράταξη, η οποία αναγκάστηκε να κάνει αυτό που θα έπρεπε να έχει γίνει εδώ και δύο χρόνια τουλάχιστον. Να θέσει όλους τους μηχανισμούς του κράτους και της δικαιοσύνης για να καθαρίσει το απόστημα.
Ομολογουμένως οι κυβερνητικές κινήσεις είναι θετικές. Όμως δεν έχουν ευγενή πολιτικά κίνητρα, ούτε ξαφνικά ο πρωθυπουργός του antinews και του Φαήλου Κρανιδιώτη αποφάσισε να ξεπαστρέψει τους "εθνικιστές". Οι λόγοι που εξανάγκασαν τη ΝΔ να κινηθεί εναντίον του "αδελφού" κόμματος είναι δύο: 1. Η έντονη αντίδραση του ξένου παράγοντα που φοβάται νεοναζιστική ανάφλεξη στην Ευρώπη και 2. η διαρκής διαρροή ψηφοφόρων της ΝΔ προς τη Χ.Α., με αποτέλεσμα τελευταίες δημοσκοπήσεις να δείχνουν τους νεοναζί να προηγούνται στις παραγωγικές ηλικιακές ομάδες του γαλάζιου κόμματος.
Καμιά πρόθεση δεν είχε η ΝΔ να καθαρίσει την κόπρο του Αυγείου. Εξαναγκάστηκε για λόγους πολιτικής επιβίωσης και από έξωθεν πιέσεις. Επομένως οι κορώνες κατά του ναζισμού που αμολάνε τα νεοδημοκρατικά στελέχη είναι προϊόντα βαθιάς πολιτικής υποκρισίας και προκαλούν γέλιο. Το να βλέπει κανείς το Βορίδη να ξιφουλκεί κατά της "ακροδεξιάς" τρομοκρατίας, αποτελεί, πέρα από ιταμή πρόκληση, και μια κακόγουστη φάρσα εις βάρος της δημοκρατίας.
Κι όμως, η ισχυρή επικοινωνιακή εκστρατεία ενδέχεται να πείσει για μια ακόμη φορά την παραζαλισμένη κοινωνία που τρομοκρατείται συστηματικά με το δόγμα της "μη εναλλακτικής λύσης" στην κυβερνητική πολιτική. Και ίσως την οδηγήσει στο τρίτο - και τελειωτικό - χτύπημα ενός Μνημονίου που οριστικά θα μας μετατρέψει σε υποσαχάρια χώρα. Στο χέρι μας είναι να αποτρέψουμε αυτή την εξέλιξη.
