Για μια καλή σχέση με το παιδί

Η σχέση του κάθε παιδιού με τον γονιό του είναι μία σχέση μοναδική. Όταν η άνευ όρων αγάπη κυριαρχεί, όχι ως επιταγή αλλά ως βίωμα, τότε εκείνη αποτελεί μία ασπίδα προστασίας από όσα απειλούν τα παιδιά μας σήμερα. Ταυτόχρονα, εάν η αγάπη συνοδεύεται από υγιείς και εποικοδομητικές γονεϊκές στάσεις και συμπεριφορές, τότε η ομαλή ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού ευνοείται. Άλλωστε, σαν συγκοινωνούντα δοχεία, οι απόψεις, οι επιθυμίες και οι φόβοι των ίδιων των γονιών διαπερνούν τον παιδικό ψυχισμό. 

Πρόκειται για μια σιωπηλή και συνάμα παντοδύναμη επιρροή από τον γονιό προς το παιδί. Έτσι λοιπόν, για εσάς τους γονείς, προτείνουμε:

* Μάθετε για τον κόσμο των παιδιών. Διαβάστε, ενημερωθείτε και συζητήστε με άλλους γονείς και ειδικούς για την ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού από τη γέννησή του έως την έναρξη του σχολείου. Αυτό θα σας βοηθήσει να κατανοήσετε και να ανταποκριθείτε καλύτερα στους ταχείς ρυθμούς της ανάπτυξής του και στις νέες ανάγκες που συνεχώς προκύπτουν.

* Εμπλακείτε συναισθηματικά κάθε στιγμή μαζί του. Προσπαθήστε να είστε παρόντες στις συναισθηματικές ανάγκες του παιδιού κάθε στιγμή, είτε σας το ζητά ρητά είτε όχι. Η πολλή αγάπη ποτέ δεν έβλαψε.

* Επιβραβεύστε την προσπάθειά του. Παρατηρήστε τα στάδια ανάπτυξης του παιδιού σας και τις θετικές του συμπεριφορές, επιβραβεύοντάς το για την προσπάθειά του να κατακτήσει μία νέα δεξιότητα (π.χ. ομιλία, δημιουργία σχέσεων με συνομήλικα παιδιά), ανεξάρτητα από την έκβαση. Η επιβράβευση ενισχύει τη θετική συμπεριφορά.

* Γίνετε θετικό μοντέλο συμπεριφοράς. Αν η δική σας συμπεριφορά επισκιάζεται από συναισθήματα φόβου, απειλής και ανασφάλειας, το πιθανότερο είναι να τα μεταφέρετε και στο παιδί σας, το οποίο είναι ιδιαίτερα ευάλωτο στις επιρροές του περιβάλλοντός του τα πρώτα χρόνια της ζωής του.

* Σεβαστείτε την προσωπικότητά του. Κάθε παιδί είναι μοναδικό. Αναγνωρίστε και εκτιμήστε τις ιδιαιτερότητές του, τις ανάγκες του, τις ενδεχόμενες δυσκολίες που μπορεί να παρουσιάσει, τις προτιμήσεις και τις επιλογές του. Αφήστε το ελεύθερο να εκφραστεί, δίχως ασυνείδητα να επιθυμείτε να διαμορφώσετε το δικό σας «ιδεώδες παιδί».

* Μην το τιμωρείτε. Άλλο «ελέγχω» και άλλο «καθοδηγώ και πειθαρχώ». Η τιμωρία λέει στο παιδί τι δεν πρέπει να κάνει, δίχως να του μαθαίνει τι είναι καλό να κάνει, καλλιεργώντας του την υποταγή και όχι την ελευθερία της σκέψης.

* Δημιουργήστε υγιή όρια. Οι προσδοκίες, οι απαιτήσεις και το πρόγραμμα που θέλετε να καθιερώσετε με το παιδί δεν πρέπει να αλλάζουν ανάλογα με τη διάθεσή σας. Όσο πιο σταθεροί είστε και όσο πιο δομημένο είναι το περιβάλλον στο οποίο το παιδί ζει, τόσο πιο εύκολα εκείνο θα μάθει τι να περιμένει από εσάς αλλά και από τη ζωή του.