Η 23χρονη Καλίμα Βαγιέχο, Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Φοιτητών του Πανεπιστημίου της Χιλής (ConFeCh) και πολύ δημοφιλής μέσα και έξω από την χώρα της, επιβεβαιώνει ότι οι αγώνες της xιλιανής νεολαίας έχουν περάσει πλέον τα σύνορα της Χιλής.
Όπως περιγράφει στο προσωπικό της blog, το όνειρο των νέων γενιών να ζήσουν καλύτερα από τους γονείς τους και να μη στερηθούν τις ευκαιρίες και τη μόρφωση που οι τελευταίοι είχαν έχει μετατραπεί σε εφιάλτη.
Εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες έχουν υποθηκεύσει και την «τελευταία λίρα στο μπαούλο» στις τράπεζες, ώστε να μπορέσουν να προσφέρουν στα παιδιά τους την ακριβή μόρφωση.
Οι ρήτρες και όροι αυτών των συμφωνιών όμως όπως αποδείχθηκε είναι τόσο δεσμευτικοί, ώστε εκατομμύρια άνθρωποι έχουν μετατραπεί σε σύγχρονους σκλάβους των πολυεθνικών, ζώντας με το συνεχή φόβο ότι ο επόμενος μήνας θα είναι ο τελευταίος που θα καταφέρουν να πληρώσουν το χρέος, να κρατήσουν το σπίτι τους.
Εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες έχουν υποθηκεύσει και την «τελευταία λίρα στο μπαούλο» στις τράπεζες, ώστε να μπορέσουν να προσφέρουν στα παιδιά τους την ακριβή μόρφωση.
Οι ρήτρες και όροι αυτών των συμφωνιών όμως όπως αποδείχθηκε είναι τόσο δεσμευτικοί, ώστε εκατομμύρια άνθρωποι έχουν μετατραπεί σε σύγχρονους σκλάβους των πολυεθνικών, ζώντας με το συνεχή φόβο ότι ο επόμενος μήνας θα είναι ο τελευταίος που θα καταφέρουν να πληρώσουν το χρέος, να κρατήσουν το σπίτι τους.
Οι «ευέλικτοι» όροι των συμφωνιών είναι φτιαγμένοι «στα μέτρα» όχι των πλουσίων αλλά των φτωχών νοικοκυριών που είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα χάσουν μερικές δόσεις με αντάλλαγμα να ενεργοποιηθούν ειδικές ρήτρες ώστε οι φτωχές οικογένειες τελικά να πληρώσουν πολύ περισσότερα από τις πλούσιες για την ίδια εκπαίδευση.
Η Καμίλα θεωρεί ότι βρισκόμαστε ήδη σε ένα άγριο νέο στάδιο ανάπτυξης του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού στο οποίο ακόμα και παλιές μορφές υποτέλειας επιστρέφουν με νέο κουστούμι. Οι σύγχρονες αγορές μας αναγκάζουν να είμαστε εξαρτημένοι και καταχρεωμένοι σε αυτές από την κούνια μας, χωρίς να έχουμε επιλογή. «Σε αυτή την περίπτωση οι τράπεζες και τα ιδιωτικά συμφέροντα πάντα κερδίζουν» σημειώνει η Καμίλα. «Πότε το δημόσιο συμφέρον θα πάρει προτεραιότητα πάνω από τα ιδιωτικά κέρδη;» αναρωτιέται.
