Cronut, Bruffin, Cragel είναι μερικά μόνο από τα περίτεχνα ονόματα γρήγορων γαστριμαργικών προτάσεων από τους δρόμους της Νέας Υόρκης, της πόλης που δε σταματά να εξελίσσεται… και στο φαγητό.
Νέα Υόρκη. Οι συνειρμοί είναι πολλοί. Κίνηση, τρελοί ρυθμοί, μόδα, καινοτομία, πρωτοπορία, τέχνη… αλλά και παράδεισος γαστριμαργικών απολαύσεων. Οι δρόμοι της Νέας Υόρκης είναι γεμάτοι μυρωδιές φαγητών από όλο τον κόσμο. Από πανάκριβα ρεστοράν μέχρι συνοικιακά στέκια, αλυσίδες γρήγορης εστίασης αλλά και καντίνες με πολλές εκπλήξεις. Πολλές από τις προτάσεις για φαγητό είναι μάλιστα αποκλειστικά «made in New York».
 |
| Περιμένοντας υπομονετικά για ένα κρόνατ... |
Όπως το διάσημο κρόνατ (cronut), μια νέα εκδοχή φρεσκοψημένου γαλλικού κρουασάν και παραδοσιακού αμερικάνικου ντόνατ. Πίσω από το νέο, περιζήτητο γλύκισμα της Νέας Υόρκης κρύβεται ένας γάλλος ζαχαροπλάστης, ο Ντομινίκ Ανσέλ, που διατηρεί εδώ και χρόνια φούρνο στη συνοικία Σόχο. Όπως αφηγείται, το κρόνατ αγαπήθηκε από τους Νεοϋορκέζους εξαρχής. Λίγες μόνο μέρες μετά την επίσημη πρεμιέρα του καταχωρήθηκε ως πατέντα στην αρμόδια αμερικανική υπηρεσία.
Αμέσως ξεκίνησαν και οι αντιγραφές, ενώ κρόνατ με την υπογραφή του γάλλου ζαχαροπλάστη εμφανίστηκαν και στη μαύρη αγορά. Οι τιμές του κομματιού άγγιζαν ακόμη και τα 40 ευρώ. Ωστόσο ο Άνσελ συνέχισε να τηρεί τις αυστηρές δικές του προδιαγραφές, παρά τον σκληρό ανταγωνισμό. Μέχρι σήμερα ψήνει καθημερινά συγκεκριμένο αριθμό κρόνατ. Ο φούρνος του έχει γίνει πλέον παγκοσμίως γνωστός και καθημερινά οι ουρές που δημιουργούνται έξω από το κατάστημα είναι παροιμιώδεις. Ήδη από τις 5.30 τα ξημερώματα εμφανίζονται οι πρώτοι φανατικοί πελάτες.
Η δημιουργική κουζίνα της Νέας Υόρκης
H περίπτωση του κρόνατ δεν έμεινε ασχολίαστη από τους New York Times, που αφιέρωσαν ολοσέλιδο άρθρο στο νέο γλύκισμα – φαινόμενο της αμερικανικής μεγαλούπολης. Στη συνέχεια ακολουθήσαν κι άλλα υβρίδια, όπως το μπράφιν, από το μπριός και το μάφιν ή το κρέιγκελ, από το κρουασάν και το μπέιγκελ.
Eυφάνταστες σύνθετες ονομασίες για νόστιμες και γρήγορες λιχουδιές. Πώς όμως εξηγείται αυτή η νέα μόδα; Σύμφωνα με την καθηγήτρια ζαχαροπλαστικής Ρόουαν Τζόνσον από το διάσημο Ινστιτούτο Γαστρονομίας της Νέας Υόρκης, υπάρχει ένας γενικότερος διάχυτος ενθουσιασμός στην αμερικανική πόλη για οτιδήποτε νέο. «Όταν πρόκειται για φαγητό οι Νεοϋορκέζοι ενθουσιάζονται να ανακαλύπτουν νέες γεύσεις. Βγαίνουν πολύ έξω για φαγητό, δοκιμάζουν, σχολιάζουν. Έχουν γαστρονομική παιδεία και αγαπούν να ψάχνουν πάντα κάτι καινούργιο». Για τους λόγους αυτούς ανθεί αυτή τη στιγμή στη Νέα Υόρκη η λεγόμενη δημιουργική κουζίνα.
Από την άλλη πλευρά, όπως σημειώνει ο Μάριν Τρενκ, καθηγητής εθνολογίας στο Πανεπιστήμιο της Φραγκφούρτης και συγγραφέας βιβλίων πάνω στην ιστορία των διατροφικών παραδόσεων πολλών λαών, οι ΗΠΑ είχαν πάντα διεθνή κουζίνα λόγω του μεγάλου αριθμού μεταναστών. Ο συνδυασμός διαφορετικών διατροφικών παραδόσεων, μαγειρικών μεθόδων και περίεργων συστατικών από κάθε γωνιά του πλανήτη είχε ως συνέπεια τη δημιουργία μιας ανοιχτής γαστρονομικής κουλτούρας, όπου όλα συνδυάζονται, καταλήγοντας συχνά σε αναπάντεχα νόστιμες νέες συνταγές. Ένα τέτοιο επιτυχημένο εμπορικό μοντέλο είναι άλλωστε, σύμφωνα με τον γερμανό ειδικό, και η αλυσίδα Starbucks, που τόλμησε να συνδυάσει τον κλασικό ιταλικό εσπρέσο με αμερικανικά ροφήματα βασισμένα στο γάλα.
Δήμητρα Κυρανούδη (dpa)
